Historia lubi się powtarzać (NZ) ROZDZIAŁ 12 [22.10.2009]

To moje pierwsze ff na tym forum. Historia zupełnie inna niż te, które były tutaj do tej pory. Aha i chociaż bohaterowie są tacy jak w książce, to jednak ich charaktery i zachowania się różnią od tych książkowych. To więcej nie zanudzam, tylko zapraszam do czytania. Może komuś się to spodoba.
Aha i nazwa tematu jak narazie jest wstępna z czasem możliwe, że ją zmienię. I początek krótki, bo to narazie wprowadzenie do całej fabuły.
***

PRELUDE

Mogłaś być moja. Mogłaś mieć, co chcesz. Nie masz mnie, nie masz nic.

Może byłby ten dzień piękny. Może nawet i lepszy.

Mały pokój, oświetlony jedynie lampką, która dawała nikłe światło. Półmrok i ONI.

- Łzy nic nie dadzą, Edward.

Tak bez ustanku powtarzała. Nie mogła przestać, nie chciała. Była zła. Chciała odejść.

- Odejdę i tak.

Spojrzał na nią ze łzami w oczach. Czuła się silniejsza widząc po raz pierwszy jego łzy.

- Nie - teraz on tak wypowiedział słowo jakby świat umierał, a on płonął i rozpadał się na kawałki.

- Żegnaj - powiedziała zabierając swoje rzeczy ruszyła w stronę drzwi. Zatrzymała się i odwróciła - chory egoisto.

O tym myślałem,
myślałem, że mnie potrzebujesz ,
o tym myślałem, więc myślę naiwnie,
Obiecuje ci moje serce, ty obiecaj je zatrzymać,
Pocałuj moje oczy i ułóż mnie do snu.

Jego obłędny wzrok. Nie chciał tu być. Szukał jej dwa lata. Nie znalazł, tęsknił.

-Zmieniłbym się dla Ciebie, zmienił gdybyś wróciła- tak zawsze mówił sobie, gdy wypatrywał ją wzrokiem. Gdy chodził w deszczu wśród wystaw. Gdyby tylko wróciła.

Gdybyś wróciła…
Zmieniłby się dla Ciebie.
Tylko wróć.

Zaraz po grze z rodziną poszedł do łazienki. Szybko się wykąpał i przebrał w nowe ubrania.

- Byłeś świetny jak zawsze Edward - był, nie musieli mu tego mówić on to wie, ale dziękuje im za to i jest wdzięczny zawsze.
- Dzięki, a wy byliście niezastąpieni - obdarzył ich uśmiechem zawiązując na ręku rzemyk. Białe drzwi otworzył się. Weszła wysoka blondynka
- Nasza niezastąpiona ROSALIE! - krzyknął Jasper i zaśmiał się. Mina dziewczyny nie wskazywała na to, by była w dobrym humorze. Zmierzyła chłopaka wzrokiem.
- Edward, ktoś czeka na Ciebie - powiedziała poważnie.
- Czyżby kolejna Twoja przyjaciółka nas odwiedziła? - zaśmiał się Jasper.
- No jasne, jak zawsze… - powiedział - już idę. - wyszedł z pomieszczenia i szedł wąskim korytarzem.
- Nie wiem czy ci się to spodoba.- powiedziała i odeszła w drugą stronę. Edward wszedł do jadalni.

Ujrzał…naiwnie patrzył. Ona była jak naiwny ptak, który złapany trafi do klatki. ONA…

Mogłaś mieć wszystko, mogłaś mieć gwiazdy z nieba. Nie jesteś tu, nie ma Cię, nie masz gwiazd. Co Ci pozostało? Głupia nadzieja, że naiwność się popłaci.

Efekt zaskoczenia, aczkolwiek w kolejnej czesci najprawdopodobniej dowiesz się o co chodzi. Prolog miał być tajemniczy i nie do końca mówiący, o czym będzie całe ff i chyba się udało xD

Eeee....
Pisz następne, bo serio nic z tego nie rozumiem ;D
Styl ładny, ff taki inny.
A! Zrozumiałam tyle, że Edward to chory egoista ? :D

Weny!;d

A ja kompletnie nic nie zrozumiałam, ale chętnie przeczytam coś więcej.
Mam nadzieję, że nie wszystko będzie takie tajemnicze.

Leah napisał:

- Edward, ktoś czeka na Ciebie - powiedział poważnie.
- Czyżby kolejna Twoja przyjaciółka nas odwiedziła? - zaśmiał się Jasper.
- No jasne jak zawsze… - powiedział - już idę.

Ten fragment mnie zainteresował. Co prawda nie wiem co mam o tym myśleć i snuję jakieś insynuacje, ale mnie zaciekawił.
Życzę weny!

kompletnie nie wiem o co chodzi ale mam nadzieję że w kolejnej odsłonie twoje opowiadania coś się wyjaśni na razie ciężko cokolwiek powiedzieć wiec coż czekamy na więcej.

W kolejnych czesciach bedzie mniej tajemniczo, to mogę zapewnić, ale będzie też wiele zaskoczeń, a na pewno jedno wielkie.
Nowa część powinna się pojawić dzisiaj, a może za kilka dni.
Muszę ją trochę dopracować, żeby nie było za wiele błedów.

nie mam zielonego pojecia o co tutaj chodzi, ale podoba mi sie.
Jest inne i przyciagajace, ale blagam, napisz co sie tu dzieje, bo sie gubie.

Za wiele w tym fragmencie nie zdradziłaś xDD Jest parę błędów. Może beta? :))
Czekam na ciąg dalszy wtedy będę mogła powiedzieć coś więcej Wink

hm podoba mi sie, mimo ze nie wszystko jest zrozumiele. chyba jest troche lietrowek np.

Zmierzyła chłopaka wzrokiem.
- Edward, ktoś czeka na Ciebie - powiedział poważnie.

nie powinno być powiedziała? ma to mowic rosalie?

Jego obłędny wzrok. Nie chciał tu być. Szukał już trzy lata. Nie znalazł, tęsknił.

czego szukal? jej?

ale ogolnie fajnie:) masz racje, ze to nietypowe ff:D i dobrze nie mozna wkolko czytac tego samego;]

Literówki poprawione. Memisia dziekuje ze zwróciłaś na to uwae, bo nie zauważyłam ich wcześniej jak dodawałam tutaj tekst. Co do bety, to jak narazie staram się przy pomocy mojego Worda poprawić wszystkie literówki, ale może poszukam sobie bety.

a tak z ciekawosci to te wierszyki sama pisalas? bo niektore jakby znajome sie wydaja:P jakby jakas piosenka, ale nie wiem:P

a jeszcze chyba jedna literowka.

Mogłaś mieć wszystko, mogłaś mieć gwiazdy z nieba. Nie jest tu nie ma Cie, nie masz gwiazd.

nie mialo byc nie jestes tu? chyba ze to chodzi, ze jego nie ma?

i chyba jak jeste Nie jestes tu, nie ma Cie, ... o przecienk chodzi.

Memisia te wierszyki jak to nazwałaś nie są mojego autorstwa. I fakt jest tak fragment piosenki AFI - Prelude.

Z tymi wierszykami pomogł mi moj przyjaciel. On powiedział, że będą pasować i dlatego się tutaj pojawiły. Zresztą postać Edwarda w tym ff, jest trochę wzorowana na moim przyjacielu.

zaintrygowałaś mnie.
proszę, umieść szybciutko pierwszy rozdział, bo jestem strasznie ciekawa.
taki tajemniczy prolog...
życzę dużo weny!

Tajemniczo :D Wyszło ci xD
nikt za bardzo nie wie o co chodzi xDD
I dobrze. Zaciekawiłaś mnie.
Więc dodaj nastepna częśc! :D

Jeżeli chodziło o efekt tajemniczy, to wyszło Ci w 100 %.
Czekam na więcej, może w końcu coś zakapuje. Wink

Weny.!

Eee... aha. Nikt nie wie, o co chodzi, ale jest fajnie. Taa... Rolling Eyes

Żeby ocenić coś, zrozumienie jest niezbędne. Miałaś pomysł, żeby zaskoczyć czytelnika tymi tajemnicami - okej, więc poczekam na więcej - ten początek jest za krótki, żeby go oceniać. Większość tekstu to te fragmenty piosenki.
Wstawiaj większe fragmenty opowiadania. Jedna strona w wordzie to naprawdę mało.
To jest takie suche, takie nijakie (nadużywam dziś tego słowa... cóż poradzić). Może gdyby nie było błędów, odbierałabym ten tekst lepiej. Trochę za dużo patosu i takiej sztucznej powagi.

Cytat:

Spojrzał z łzami. Czuła się silniejsza widząc po raz pierwszy jego łzy.

- taa... więc łzy tez spojrzały, tak? No i przecinka tam brakuje.

Cytat:

Tak bez ustanku powtarzała. Nie mogła przestać, nie chciała. Była zła. Chciała odejść.

Błędów jest więcej, ale mi się nie chce szukać.
Uwaga

I BŁAGAM zaimki osobowe MAŁĄ LITERĄ Uwaga

Eee... Widzę, że nie ja jedyna nie wiem, o co chodzi. Zdawało mi się, że to jakieś przedstawienie,czy coś. Mam nadzieję, że z następnego coś zrozumiem.

Duuużo WENA!!!

Tak jak mówiłam, w tej części będzie mniej tajemniczo, a raczej w ogóle nie będzie żadnej tajemnicy. Wszystko stanie się przejrzyste i już wiadomo będzie, o czym będzie reszta ff. A teraz zapraszam do czytania. Może komuś spodoba się ta część. Może ktoś to zrozumie i nie skreśli całego opowiadania, po pierwsze części.
***

.1.

Stał w drzwiach jadalni i patrzył na mnie tymi swoimi miodowymi oczami. To one zawsze mnie uspokajały i to w nich widziałam cały świat. Ale do czasu. Do tamtego wieczora, kiedy postanowiłam od Edwarda odejść. Czemu tak postąpiłam? Bo zrobił się z niego pieprzony gnojek i egoista. Zawsze umieliśmy się dogadać, mieliśmy takie samo zdanie, a od kiedy wszystkie dziewczyny zaczęły się obok niego coraz bardziej kręcić, a w szczególności jedna, zaczął krytykować moje podejście do świata.

- Po co przyjechałaś?
- Chciałam zobaczyć, co słychać u mojego byłego.
- Jak widzisz wszystko jest idealnie.
- Nic się nie zmieniłeś. Jesteś taki sam, jak wtedy, gdy z Tobą zrywałam.

Spojrzał na mnie zaskoczony. Brakowało mi go przez 2lata jak się nie widzieliśmy, brakowało mi rozmów, które zawsze podnosiły mnie na duchu. Ale te czasy już nie wrócą. Przeszłość jest za nami, teraz liczy się tylko przyszłość.

*

Jasper, Carlisle i Emmett siedzieli w salonie i zastanawiali się, kto mógł przyjść do Edwarda.

- Jak myślicie, kto to?
- Jasper ja nie wiem. Może jakaś kolejna jego pseudo przyjaciółka
- Nie sądzę Emmett. Dziewczyny ostatnio dały mu spokój.

Emmett wzruszył tylko ramionami. Wstał i wyszedł z salonu. Jasper i Carlisle spojrzeli po sobie i poszli za nim. Zawsze trzymali się razem. Byli rodziną i każdy z nich chciał jak najlepiej dla reszty. Zawsze, gdy była potrzeba pomagali sobie. Ruszyli w stronę jadalni. Ciekawość wzięła górę i chcieli sprawdzić, kto chciał rozmawiać z Edwardem. Stanęli przy drzwiach i usłyszeli ten głos. Głos byłej dziewczyny Edwarda. Spojrzeli zdziwieni na siebie i stali dalej, aby usłyszeć, o czym rozmawia para, która kiedyś była dla siebie wszystkim.

*

Edward wściekły usiadł na krześle. Chyba nie ucieszył się z mojej wizyty. Zresztą jestem tutaj dla taty. Przy okazji chciałam zobaczyć jak się powodzi mojemu byłemu. Był taki idealny. Te jego marmurowe, śnieżnobiałe ciało, te ciepłe miodowe oczy. Był idealny pod każdym względem. Jednak z charakteru stał się jeszcze bardziej chamski. Nie taki jak wtedy, gdy spędzaliśmy razem wspólne chwile.

- Może teraz wyjaśnisz mi, czemu wtedy ze mną zerwałaś?
- Nie domyślasz się? A jaki masz charakter?
- Taki, jaki zawsze był.
- Mylisz się. Pamiętasz jak się poznaliśmy? Fakt początkowo ignorowałeś mnie i byłeś niedostępny,
ale potem byłeś kochany, troskliwy i liczyłeś się z moim zdaniem. Jednak, kiedy razem z Emmett
dołączyliście do szkolnej drużyny zacząłeś mnie ignorować. Owszem wiem, że to było dla was ważne,
ale wtedy zmieniłeś się.
- Jakoś nigdy nie narzekałaś. Wydawało mi się, że nie przeszkadza Ci to.
- Bo początkowo nie przeszkadzało, ale po kolejnej kłótni z Tobą miałam dosyć i musiałam to zakończyć. A teraz już żegnam. Już wszystko wiem.

Ruszyłam w stronę drzwi do wyjścia. Obejrzałam się jeszcze raz za siebie i ujrzałam na twarzy Edwarda jakby smutek. Nie wiem może mi się przewidziało, może zauważyłam to, co chciałam. Może jeszcze uda mi się kiedyś zobaczyć jego emocje. W końcu zostaję w Forks jakiś czas. Historia lubi się powtarzać.

Zostań, bo na Tobie kończy się mój świat!
Zostań bo bez Ciebie już nie umiem żyć.
Zostań tylko Tobie mogę siebie dać,
w zamian nie dostając prawie nic.

Po chwili poczułam czyjąś dłoń na swojej. To był mój dawny ukochany.

- Nie jedź przecież nie musisz.
- Muszę. Muszę wracać do taty.
- Zostań, chociaż na noc. Proszę
- Ty mnie o coś prosisz? To zawsze ja musiałam prosić.
- Bella nie bądź taka. Gdybyś została z nami dłużej wiedziałabyś, że jestem taki jak kiedyś.
- Nie jestem gotowa na rozczarowanie. A teraz muszę wracać do Charliego.

Wyjęłam swoją dłoń z dłoni chłopaka. Te jego zimne dłonie, które zawsze dodawały mi otuchy i chroniły mnie, gdy byłam smutna. Wyszłam z jadalni i wpadłam na dwójkę czubków. Jasper i Emmett. Oni zawsze wiedzieli, gdy coś było nie tak. Zawsze byli w pobliżu, a teraz byli zdziwieni moim widokiem. Zresztą to już mnie nie dziwi. Gdy poprosiłam Rosalie, żeby powiedział Edwardowi, że czekam wyśmiała mnie. Myślała chyba, że żartuję, albo, że chcę coś popsuć. Od kiedy byłam z nimi zawsze uważała, że nie jestem odpowiednia dziewczyną dla jej brata. Ze buntuję go przeciwko całemu światu. Gdyby tak było, to chłopak już dawno byłby ze mną daleko stąd. Ale tak nie jest, bo do niczego Go nie zmuszałam. Zresztą nie można nikogo zmusić do czegoś, czego on nie chce.

- Bella wróciłaś do nas?
- Emmett spytaj się swojego brata. On Ci powie.
- Ale ja chce usłyszeć to od Ciebie. Wróciłaś do nas?
- Przecież wiecie. Kto podsłuchiwał pod drzwiami?
- My wcale nie podsłuchiwaliśmy.
- Jasne Emmett, bo ja was nie znam. Ale powiem jeszcze raz, nie zostaję tutaj u was. Nie tym razem.

Wyminęłam ich i ruszyłam w stronę wyjścia. Narobiłam tylko zamieszania swoim przyjazdem. Zawsze robiłam zamieszanie. Gdy tylko się nie pojawiłam, była sensacja. Nie lubiłam tego, ale kiedy byłam dziewczyną Edwarda zawsze wszystko się na mnie skupiało. Teraz byłam tylko ciekawa, czy zrozumiał coś moim przyjazdem, a może na próżno odważyłam się ich odwiedzić. Chciałabym, aby była taki sam jak kiedyś. Aby znów mnie kochał i był tylko ze mną. Nawet te jego zasady teraz mi nie przeszkadzały.

Zabiorę Cię kiedyś daleko stąd.
Gdzie nikt nas nie znajdzie.
Tam gdzie słońce tańczy w oceanie,
A gwiazdy są na wyciągnięcie ręki.

Cytat:

Przy okazji chciałam zobaczyć jak się powodzi mojemu.

Mojemu.. nie powinno tu coś dalej być?

Cytat:

Ciekawość wzięła swoje (..)

Chyba górę, a nie swoje.

Cytat:

Był taki idealny z wyglądu.

Lepiej by brzmiało - wyglądał idealnie.

Musisz znaleźć dobrą betę i to natychmiast. Masa błędów interpunkcyjnych i językowaych.
Pisz dłuższe rozdziały.

Możesz mi wytłumaczyć, dlaczego dialogi piszesz kursywą, a niektóre teksty nawet podkreślasz?
Wierz mi, że tego się nie czyta dobrze...
.. Prawda?

I unikaj tych wszystkich cytatów. Na siłę przedłużają tekst, nic nie wnoszą, są uciążliwe i odwracają uwagę od tego, co piszesz.

Masz fajny pomysł, który możesz rozbudować lub zniszczyć. Trzymam kciuki i życzę weny :)

Och. Ładne :D
Nareszcie Bella jest pewna siebie, nie ulega Edwardowi ! xD
Tylko "ci" i "ty" itd. pisze sie tylko z wielkiej litery tylko w listach. wiec powinno byc z malej. brakuje tez troche przecinkow, ale co tam.
ff jest piękny! Podoba mi się :D

Czekam na więcej :D
Pozdrowienia
V.