Lunar Eclipse [NZ] +16 XXIX rozdziałów !

Kame napisał:

Moje przeznaczenie wykręciło mi jeszcze gorszy numer. Związał mnie z wilkołakami.

Wydaje mi się , że powinno być 'związało.
Chyba tak będzie bardziej poprawnie.
Co do całości - po prostu świetna! Subtelny opis na dobry początek dnia, rozwinięcie miłości Aidena i Cassidy, Nikki pytająca czy może uprawiać seks z Raphaelem ajaj bardzo ładnie zawiązałaś całą akcję.
Wścibski wampir - moje ulubione powiedzenie od dziś.
Przez chwilę myślałam, że chcesz ich rozdzielić i byłam zła, bo wtedy rysunek boskiego Aidena straciłby smak. Na szczęście nie zawiodłaś mnie. Pozdrawiam i życzę dużo weny na następne rozdziały:)
KALLIYAN

Szlag by to trafił. Napisałam raz i się skasował.

Czyli tak...

Cholero mała, ile błędów było. Mam nadzieję, że poprawiałaś tak, jak Ci mówiłam :P jeśli nie zauważyłam- I'm siorry Wink

nie będę aż tak bardzo krzyczeć za to, i tak już Ci je wytknęłam, jak sama napisałaś;p

Treść w skrócie- podoba się mnie. Wiem, wiem- KK. Cieszy mnie, że nie skupiałaś się na, cytując Ciebie- "opisie narządów płciowych", bo bym Cię za to zjechała, Moja Panno Wink

i nie zmuszaj mnie więcej do 18+ w Venom, bo ja się potnę- wiesz, o co chodzi. Zaiste, bardzo zrozumiały komentarz. Teraz krócej- reszta też mi się podoba. I tyle.

Wiesz, że jestem Twoją fanką- zawsze i wszędzie/do usług ;p

I to by było na tyle Wink

Twoja kolej, Kame-Pati ;]

Pozdrawiam,
Madi

Nio kolejny rozdzialik, a do do tego jak zwykle wprowadzający trochę zamieszania!!! No wkońcu udało im się zbliżyć do siebie, mam nadzieję że teraz może będzie im trochę łatwiej wyjasnić sobie wszystko, chociaż znając życie i złośliwości rzeczy martwych :) to może okazać się to też bardziej komplikujące...
Z tymi wilkołakami to niexle mnie zaskoczyłaś:)
Co nas jeszcze czeka, mh...
Czasu, weny i kolejnego rozdziału :)

ooo muszę przyznać, ze poczułam to co na początku, no prawie, jeszcze nie to, ale było cholernie blisko i dlatego piszę, by ci powiedzieć, ze zaczynam na powrót lubić twój FF.
Cieszę się, iż Aiden wreszcie powolutku odzyskuje swój kręgosłup i zaczyna przypominać faceta, a i ona, już czas najwyższy przeobraża w kobietę a nie w jakiś super kamień czy coś.
Scena miłosna bajka, bardzo mi się podobało to jak to przedstawiłaś, moje gratulacje.
Pozdrawiam

Ten ff jest po prostu suuuuperrrrr......xD Mam nadzieje, że już wkrótce doczekamy się kolejnego rozdziału..:)

Mówiąc brzydko zaje*iste..!
Kocham Cię normalnie.! Za napisanie czegoś takiego.
Może i błędy były ale nie jestem ekspertką więc pouczanie nie leży tymczasowo w mojej naturze jakby to ująć ;D Pomysły masz to widać jestem pełna podziwu dla ciebie sama chyba nie stworzyłabym czegoś takiego choć jestem w trakcie pisania ;p (nie chwaląc się).
I kurde jak ci ktoś powie, że mu się nie podoba to olej. Jak i tak będę za tobą. Mój ukochany moment: Emmett tworzący z ust dzióbek normalnie leje ze śmiechu. Czekam na dalsze części.!
Wenoo wenoo ;*

\/ peace

czytałam ten ff na chomiczku, zanim się tu zarejestrowałam , jest nietypowy smieszny, trochę smutny, ale napewno fantastyczny, jeden z moich ulubionych weny dziewczyno życzę

Cóż mogę powiedzieć naprawdę jest to bardzo interesujące opowiadanie ten sposób w jaki to wszystko jest przedstawione . . . cudeńko. Podoba mi się w tym opowiadaniu Cas. I to poczcie humoru które z czasem sie pojawia :P ja czasami to aż płakałam ze śmiechu :D. Pozdrawiam

Gość

podoba mi się Aiden, jest taki tajemniczy i moim zdaniem trochę - naiwny. Ff trzyma mnie cały czas w napięciu, jeszcze nie dokończyłam go czytać. Spodobał mi się bardzo Szczególnie ta cała Casidy. Wiesz czego Ci życzę? WENY :D
Pozdrawiam.

Nie chce nic mówić Kame, ale nas bardzo ale to bardzo zaniedbujesz:)
Czytałam te rozdziały po 2 razy jak nie więcej i skręca mnie z ciekawości co będzie dalej:D
DUŻO WENY i czasu :)

Nie, nie zacznę zdania od tradycyjnego "No więc..." :P
W końcu po długich miesiącach znalazłam czas <!> na napisanie tego oto rozdziału. Zbliżamy się powoli do finału Lunar Eclipse, mam nadzieję, że będziecie tęsknić Wink

Dojeżdżanie 50 km. do szkoły nie pomogło mi przy znalezieniu weny, więc było mi bardzo trudno pisać. Wyszłam z wprawy przez te miesiące. Mam nadzieję, że nie wyszło tak tragicznie.

Oby ktokolwiek tu jeszcze zaglądał... :)

[link widoczny dla zalogowanych]

Mjuzik:
[link widoczny dla zalogowanych]

Rozdział XXVIII

Wampiry i wilkołaki
Czyli
Na granicy zmierzchu i świtu

AIDEN:

Wczesnym rankiem dźwięk tłuczonego szkła wyrwał mnie z zamyślenia. Rozejrzałem się nerwowo po pokoju. Casidy nie było przy mnie. Zerwałem się na równe nogi i zacząłem jej szukać w kuchni oraz w salonie jednak nie umiałem jej znaleźć. Przeraziłem się nie na żarty i desperacją ruszyłem w stronę łazienki. Siedziała tam z rozciętą dłonią, wpatrując się z przerażeniem w lustro. Podbiegłem do niej zdezorientowany.
- Casidy, co się stało? – Nie spojrzała na mnie, nawet nie zdawała sobie sprawy z mojej obecności.
- CASIDY! – Potrząsnąłem nią niecierpliwie otrząsając z zamyślenia. Odpowiedziała, nie patrząc mi w oczy.
- Nic się nie stało. Jestem taką niezdarą, potłukłam szklankę. – zaśmiała się i gdybym jej nie znał pomyślałbym, że jest to śmiech absolutnie naturalny. Jednak coś było nie tak.
- Aiden, przepraszam za swoje wczorajsze zachowanie, nie wiem co we mnie wstąpiło. – powiedziała, wyglądając na trochę zawstydzoną. Tym razem to ja się zaśmiałem.
- Z premedytacją mnie uwiodłaś. Muszę być ostrożniejszy!
- Wybacz – odrzekła z ironią. – Idziemy do szkoły czy co?
- Taa, myślę, że wymówka „Jestem niezdolna do zajęć, bo przespałam się z wampirem” nie przekonałaby pana Wedlera. – Odpowiedziałem przewracając oczami. Chwyciłem jej przerażająco zimną rękę i pomogłem wstać..

Myślałem, że wszystko wróciło do normy. Przeżyliśmy już najgorsze i nic więcej nie może się przydarzyć.

Gdybym tylko wiedział, jak bardzo się myliłem…

CASIDY:

Tego dnia przerwy w szkole były dla mnie największym koszmarem. Musiałam się bardzo kontrolować, byłam niebezpieczna dla otoczenia. Nawet Aiden nie mógł swobodnie przebywać w moim towarzystwie.
Wiedziałam, że kolejne dni będą jeszcze trudniejsze.

AIDEN:

Mijały dni i tygodnie, a sprawy miały się lepiej. Oczywiście pomijając dziwne zachowanie Casidy. W szkole wyglądała, jakby wszystko ją bolało, w domu unikała mojego wzroku. Nawet Carlisle zauważył jej niecodzienne zachowanie i postanowił znaleźć jego przyczynę. O skutkach jego „badań” nie dowiedziałem się nic, choć miałem niejasne wrażenie, że ojciec wie więcej niż ja.
- Carlisle, wiem, że czegoś się dowiedziałeś. Proszę, powiedz mi, muszę znać prawdę! – Prawie krzyczałem na niego w akcie desperacji. On jednak zachowywał swój stoicki spokój.
- Synu, nie dowiedziałem się niczego nowego, uwierz mi. Zachowanie Casidy jest niecodzienne, ale ostatnio tyle się wydarzyło. Musisz ją zrozumieć.
- Rozumiem, przecież rozumiem! Ale mam przeczucie, że stało się coś złego! –Zacisnąłem pięści.
- Musisz dać jej czas, Aiden. Wasze relacje bardzo się poprawiły, powinieneś się tym cieszyć.
- Dobrze wiesz, że się cieszę! Nie rozumiesz, że chcę jej pomóc?
- Rozumiem, ale znasz Casidy. Z niektórymi rzeczami musi uporać się sama. – Wtedy zobaczyłem prawdziwe zmartwienie w jego oczach i przestałem pytać. Carlisle coś wie, ale nie ma zamiaru mi tego powiedzieć nie ze względu na siebie, ale ze względu na Casidy. Nie mogłem zrobić nic więcej, tylko czekać…

CASIDY:

Wszystko układało się po mojej myśli. Aiden martwił się, ale na szczęście nie miał żadnych konkretnych podejrzeń. Poparcie Carlisle’a również bardzo mi ułatwiało sprawę. Najgorszym problemem była Nikki. Jej dar obserwacji doprowadzał mnie do szału.
Gdy Aiden był u Carlisle’a i próbował się czegoś dowiedzieć, siedziałam z Nikki w stołówce. Myślałam nad wszystkimi opcjami, które posiadam. Choć nie było ich zbyt wiele i każda była ryzykowna.
- Casidy? – Nikki wyrwała mnie z zamyślenia. Bez namysłu spojrzałam na nią. To był jeden z moich większych błędów. Jej źrenice zwężyły się i szepnęła z zaskoczeniem.
- Casidy,t-twoje oczy! – Natychmiast spuściłam wzrok.
- No co z nimi? – Zaśmiałam się. – Za mało ostatnio sypiam. – Odpowiedziałam z szerokim uśmiechem. Nikki zrozumiała, że rozmowa jest skończona. Cieszyłam się, że nie zamierza drążyć tematu, jednak wiedziałam, że popełniłam ogromny błąd, który mógł zaważyć nad powodzeniem mojego planu. Czerwonowłosa do końca dnia patrzyła na mnie podejrzliwie.

Wydawało mi się, że nic gorszego nie mogło się już przydarzyć dzisiejszego dnia.

Gdybym tylko wiedziała, jak bardzo się myliłam…

***

Lekcja angielskiego dłużyła się dzisiaj wszystkim, łącznie ze mną. Pani Freya mówiła swoim usypiającym tonem głosu o twórczości Wordswortha. Tak, to zdecydowanie miała być najnudniejsza lekcja dzisiejszego popołudnia. Jednak los chciał inaczej. Katastrofa pojawiła się wraz z chudym, pryszczatym pierwszoklasistą. Wbiegł przerażony do klasy i jąkał się zdyszany:
- T-Ten ch-chłopak od Quileute’ów s-stoi przy w-wejściu i żąda natychmiastowej r-rozmowy z C-Casidy M-mignonette bo i-inaczej, b-bo i-inaczej… - Oczy wyszły mu na wierzch, rozwarł usta w niemym przerażeniu. Wszyscy obecni na sali byli lekko zszokowani. Nikki spojrzała na mnie ze zdezorientowaniem. Zacisnęłam pięści. Oni wszyscy mogli w tym widzieć jakąś błahostkę, jednak ja wiedziałam, że przegapiłam bardzo ważną rzecz.
Nie uwzględniłam jej w swoim genialnym planie.
- Liamie Black, jesteś martwy – szepnęłam ze złością sama do siebie i wybiegłam z klasy. Pędziłam przez korytarze, dopóki nie znalazłam wyjścia. Oczywiście stał tam opierając się o murek. Nigdy nie sądziłam, że kiedykolwiek będę miała tak ogromną ochotę na rozkwaszenie mu twarzy. Dodatkowo jego zapach był zaiste obrzydliwy.
- Black, co ty tu, do jasnej cholery, robisz?! – wrzasnęłam tracąc nad sobą panowanie. – Jeżeli chciałeś ze mną porozmawiać to mogłeś to zrobić w dyskretniejszy sposób! – Spojrzał na mnie z nienawiścią.
-Nie będę tu z tobą rozmawiał. Wsiadaj na motor – odpowiedział swoim niskim, uspokajającym tonem.
- Nie ma mowy, nie będziesz mi rozkazywał!
- Więc chcesz, żebym zdradził twojemu krwiopijcy…. – Jego słowa były przesiąknięte jadem.
- Zamknij się! Nie będziesz mnie szantażował! – Z mojego głosu emanowała czysta nienawiść. Jego oczy natomiast nie wyrażały już złości, chociaż były zimne jak lód.
- Proszę, jedźmy do La Push, nie będę z tobą rozmawiał na terenie wroga. – Tym razem nie miałam zamiaru się kłócić. Odjechaliśmy bez słowa.

Weszliśmy to tajnego miejsca spotkań watahy. Wszyscy ze sfory już tam byli. Patrząc na sytuację niespecjalnie powinni cieszyć się z mojej obecności, jednak było inaczej. Kiedyś, bardzo dawno temu, bywałam w tym domu wielokrotnie. Byłam ich najlepszą przyjaciółką. Leah i Paul byli w najgorszej sytuacji przez swoje porywcze charaktery. Audrey patrzyła na mnie z zatroskaną miną. Wiedziałam, że to ona była powodem wątpliwie przyjemnej wizyty Blacka. Spojrzała mi w oczy i zaczęła płakać. Liam natomiast wyglądał, jakby ktoś uderzył go w twarz. Wiedziałam, że to będzie najtrudniejsza rozmowa w moim życiu.

AIDEN:

Telefon od Nikki całkowicie wyprowadził mnie z równowagi. Byłem wściekły na Casidy, że zgodziła się jechać z tym wilkołakiem na wrogi teren. Cullenowie byli przeciwni, żebym za nią podążył, ale nie miałem innego wyboru. Poza tym, już raz złamałem postanowienia paktu. Stałem więc na głównej uliczce rezerwatu nie mając pojęcia dokąd iść. W domu Blacka nie było nikogo, a było to jedyne miejsce, do którego mogłem się udać. Dookoła było ciemno, padał deszcz. Wsłuchiwałem się we wszystkie odgłosy, aż nie usłyszałem jej imienia. W pomieszczeniu, z którego dochodziły rozmowy wyczułem czternaście wilkołaków i dwójkę wampirów. Jednak ani śladu Casidy. Popędziłem w stronę dźwięków. Otworzyłem małe drzwiczki prowadzące do czegoś w rodzaju piwnicy i znalazłem się w cuchnącej siedzibie wroga. Nikt nie zwrócił na mnie uwagi, atmosfera była doprawdy grobowa. Spojrzałem zdezorientowany na twarze wszystkich obecnych. Było tam wielu Quileute’ów, ale także dwoje nie należących do plemienia. Byli to Casidy i Raphael. Czarnowłosa patrzyła na mnie zawstydzona oczami, które nie należały do niej. Wtedy wszystko stało się dla mnie jasne.

Jak wcześniej mogłem tego nie zauważyć?

Jej lodowata skóra, całkowity brak snu? Od wielu dni nie jadła, nie piła i wyglądała na spragnioną czegoś… co zupełnie nie przypominało pokarmu dla ludzi. Zmieniony zapach i szkarłatna plama na srebrnej tęczówce sprawiły, że wszystko nabrało sensu.
- Dlaczego…?
- To teraz najmniej ważne, Aiden. Przepraszam, że ci nie powiedziałam… - wyszeptała zawstydzona. Spojrzałem na Raphaela, który przyglądał się swoim dłoniom.
- To przez Kensei?
- Taaa… Casidy trenując i walcząc zbyt często korzystała z jego mocy i pozwalała mu przejąć kontrolę nad swym ciałem. To I tak cud, że wytrzymała tak długo. – Skrzywił się.
- Nie da się odwrócić tego procesu? – jęknąłem, opadając na krzesło stojące najbliżej mnie.
- Przemiana jeszcze się nie zakończyła. Nie sądzę, żeby można to było odwrócić, ale zahamowanie nie powinno być takie trudne. – odpowiedziała jedna z wilczyc z grymasem na twarzy.
- Więc nie jest tak źle. – Odparłem z ulgą. Na moje słowa Black parsknął.
- Jest gorzej niż sobie wyobrażasz, Cullen. Powolna zmiana Mignonette w wampira jest niczym w porównaniu z tym, co nas czeka.
- Co masz na myśli? – zapytałem chłodno.
- Idą po mnie – odparła Casidy.
- Kto, te wampiry? – Mój ton głosu był zdezorientowany. Przecież wiedzieliśmy o tym od dawna.
- Nie… nie oni.
- Więc kto? – Nie byłem pewien, czy chcę znać odpowiedź na to pytanie.
- Volturi…

Na dzień dobry- DZIEŃ DOBRY, CHOĆ JUŻ WIECZÓR! xD Kame, jak dobrze mieć Cię wśród żywych (powiedziałam, co wiedziałam z udzielaniem się na forum, co? ;p). Niemniej witam Cię serdecznie.

Na początek, póki pamiętam- jak Aiden do jasnej Anielki mógł nie zauważyć, że Cas się przemienia? Na Boga, wampir chyba powinien to wyczuć nieco wcześniej, nie? Tym bardziej, kiedy się z nią kochał... Ale był to zabieg iście autorski, więc należy go przełknąć po prostu. Hiuu, nie tak dawno mówiła mi Panienka, że nie ma weny, że LE umarło śmiercią naturalną, a tu taki fajny rozdzialik xD chociaż tak naprawdę jest o wszystkim i o niczym, nie? Ale masz fajny styl i dzięki temu czyta się z przyjemnością. Myślę, że nawet epopeję narodową, Tadeuszem Panem zwaną czytałoby się lepiej, gdybyś ją napisała po swojemu ;] no, może nie całkiem, bo nie miałoby to wtedy zbyt wiele wspólnego, ale zawsze xD
Błędów jako takich za bardzo nie było, więc nie mam się w sumie o co czepić. Mam tylko nadzieję, że kolejny rozdział wstawisz nieco szybciej. Ty zbliżasz się do finału LE, a ja do finału VS, którego jesteś patronką... ;p, chociaż równie kijowo mi to wychodzi. Ale może dzięki Tobie w końcu się zmobilizuję. Trzymajmy się w kupie, bo kupy nikt nie ruszy xDDD ;p ;*

Reasumując- podobało mi się, lekkie zgrzyty są, ale to przez długą przerwę, mimo to i tak mi się podobało xDD
Życzę VENY i CZASU, bo tego w dzisiejszym świecie najbardziej brak chyba. Trzymaj się i twórz szybko ;**

Ufffff...
Od rana czytałam to opowiadanie. Przeczytałam wszystkie 28 rozdziałów. I powiem tak:
JESTEM ZACHWYCONA love

Droga Kame - twoje opowiadanie mnie po prostu zachwyciło, a z polskimi u mnie to rzadkość. Tylko opowiadania niobe tak mnie zachwycają.
Skąd ty bierzesz takie pomysły?
Doszłam dzisiaj do wniosku, że jeśli chodzi o polskie FF to tylko i wyłącznie kontynuacje BD.
Twoja opowieść jest oryginalna, wciągające z rewelacyjnymi postaciami.
Masz świetne poczucie humoru. Na niektórych scenach prawie płakałam ze śmiechu. Bardzo lubię opowiadania z z pewną dozą humoru. Tu mam tego dostatek.
Widać, że miałaś wszystko od początku zaplanowane. Te wszystkie tajemnice, których w ogóle nie mogłam się domyśleć. Wszystkie rozwiązania mnie zaskakiwały.
Jeśli chodzi o postacie.

Casidy - zdecydowania moja ulubiona postać. Uwielbiam takich bohaterów. Jest pewna siebie, niezależna, odważna. Bardzo inteligentna. I co najważniejsze - nie jest podobna do Belli, czyli ani nie wiesza się na Aidenie, ani się nie przewraca na płaskiej powierzchni.
Od początku strasznie mnie ciekawiło, kim ona jest. Domyśliłam się od razu, że nie jest wampirem. Ale myślałam, że może została ugryziona i coś się popsuło w trakcie przemiany? Wink

Ten pomysł z kamieniem...nie uważam go za oklepany, bo nigdy o czymś takim nie słyszałam. I teraz jak ma postąpić? Mam wrażenie, że nie ma dobrego wyjścia z tej sytuacji.
I zamiana w wampira. Jak ona to ukryła przed wszystkimi? Te krzyki w nocy, to był czas jej przemiany?
Denerwuję mnie tylko to, że tak odpycha Aidena.

Aiden - jego olewatorska postawa z początkowych rozdziałów była zajebista Laughing

Uwielbiam takich facetów :D I to jego cierpienie, gdy tylko ktoś wspominał o miłości Belli i Edwarda.
Później nieco się zmienił. Podobało mi się to, jak za wszelką cenę chciał się dowiedzieć sekretu Cas. I to, że tak chciał ją chronić i nie naciskał na nią.
Naprawdę śmieszne były te jego porównania do Edwarda Laughing

Ale przepraszam bardzo - znowu prawiczek?! Chyba więcej nie zniese Laughing

I czemu on taki bierny w stosunku do niej był? A ta scena miłosna to taka za krótka dla mnie była. Dobrze się nie zaczęło, a już się skończyło Wink

Bardzo też mi się podoba Nikki. Twarda, niezależna babka. Nie obchodzi ją opinia innych, jak ma ochotę na faceta, to z nim śpi. Oczywiście taka jest, bo ją skrzywdzono. Jednak lubię takie oryginalne postacie.

Emmett, jak wiadomo zabójczy Laughing

Carlisle i Esme jak zwykle dobrzy, Alice nie jest taka wkurzająca jak zawsze. Ale Edward z Bellą? Masakra, aż mi się nie dobrze od tej słodkości robiło Mr. Green

Bardzo mi szkoda Anthony'ego :( Strasznie fajne był i widać, że naprawdę ją kochał.
Nie podobał mi się za to w ogóle Aro. Jak go uwielbiam, tak tutaj był totalnym debilem.

Jestem baardzo ciekawa, co też takiego strasznego ma się stać. Nie podobają mi się jak zwykle wilkołaki, zwłaszcza ten Liam, bo mi się z Jacobem kojarzy

Więc weny życzę i czasu. Jam od dzisiaj twa wierna fanka :D

No cóż Kame muszę powiedzieć, że zdecydowanie za długo czekałam na ten rozdział. Ale było warto naprawdę mi się podobał. Czekam na kolejne rozdziały z niecierpliwością, bo pomimo tego, że uwielbiam to opowiadanie jestem ciekawa jak to się wszystko potoczy i jakie będzie zakończenie:)
DUŻO WENY I CZASU

Weszłam z taką cichą nadzieją na ten ff, że pojawi się nowy rozdział i co? Jest.
Podoba mi się, strasznie tylko przyspieszyłaś akcję. w pewnym momencie się nawet zgubiłam. Szkoda, że już za niedługo skończysz pissać to opowiadanie, bo jego fabuła jest niesamowita. Podoba mi się postać Aidena, naprawdę jest cud miód plus orzeszki :).

Pozdrawiam. nie każ nam czekać na następny rozdział tak długo jak na ten.

Trochę niechetnie ale komentuję. Właśnie przeczytałam całość, a właściwie przemęczyłam się przy końcówce. Miałam zamiar napisać coś juz po zakończeniu całego opowaidania, ale chyba nie dam rady przebrnąć przez następne rozdziały, jeśli będą takie, jak teraz.
Będę pisała krótko, od myslników:
- pomysł ogólnie fajny, Aiden jest całkiem ciekawy, Casidy na początku też,
- błędów od ciut ciut, zaczynając od tragicznej interpunkcji, przez złą składnię zdań po brak wszelkich spacji,
- przekleństwa! Ugh, to było najgorsze. Nie jestem święta, przyjaciele często mi powtarzają, że gdy mnie czasami słuchają, to uszy im puchną, ale wulgaryzmów w tekście czytanym NIENAWIDZĘ! Ok, może się zdażyć jakaś "cholera" czy k*** , ale nie co pięć wyrazów! No sorry, ale pod koniec to była naprawdę przesada,
- akcja albo przyspiesza albo zwalnia - wkurzające, można czasami zasnąż a czasami trzeba czytać po kilka razy, żeby zrozumieć, co właściwie się działo,
- postaci ogólnie są ciekawe, ale (jak ktoś tu juz wcześniej zauważył) unikasz opisów charakterów, uczuć i gestów jak diabeł święconej wody - jestem na nie,
- no i chyba ostatnie. Na początku postać Casidy była intrygująco tajemnicza, skąd bierze taką siłę? skąd zna charakter wampirów itd? To było fajne. Ale potem zrobiłaś z tego bajeczkę kryminalną, człowiek o nadprzyrodzonych siłach, które daje mu kamień, tkwiący w piersi zamiast serca? WTF?!
Zorientowałam się wcześniej, że nie potrafisz przyjmować krytyki i boję się trochę, że po tym komentzrau w ogóle przestaniesz pisać, ale trudno. Takie jest prawo forum, można zawsze wyrażać swoje opinie. Żeby było jasne: Twój ff jest całkeim sympatyczny. Masz fajny, lekki styl i ciekkawe niektóre pomysły. Gdybyś jednak znalazła jakąś porządną betę i nie pisała tak gorączkowo, jak pod koniec, Twoje opowiadanie wiele by zyskało.
Pozdrawiam,
bOlka

Nie ma możliwości, żeby każdemu się podobało. Jest to absolutnie a wykonalne Wink

Nie liczę, żeby wszyscy się zachwycali nad Lunar, nie o to mi chodziło. Swoje pomysły zawsze miałam tylko i wyłącznie w głowie, dla siebie. To pierwszy raz, gdy przelewam je na "papier". Ciągle się uczę i nie dziwię się, że ktoś mnie krytykuje. Nie mam zamiaru już więcej tłumaczyć wszystkich zabiegów literackich tudzież nieliterackich, których kiedykolwiek użyłam w tym ff. Jest jak jest i nie będzie inaczej. Moje pomysły są jak widzę dla niektórych kontrowersyjne ;] Niestety, inne nie będą ;P

W każdej krytyce pojawia się to samo, jednak nie jest to dla mnie bodziec do zakończenia pisania. Wierzę po prostu, że ciągle są na tym forum osoby, które doceniają Lunar Eclipse, mimo jego mankamentów :)

Moja droga Kame! Jestem bardzo ucieszona twoim kolejnym rozdziałem, a teraz co do treści: trochę mnie też zaskoczyłaś tym że Aiden nie zauważył przemiany, przecież jest wampirem a oni potrafią zauważyć nawet kilkumilimetrowe urośnięcie włosów?! (bynajmniej tak było u Meyer) Mam nadzieję że zaserwujesz nam wytłumaczenie tego :) A ogólnie podobało mi się, jestem teraz zaciekawiona jak przedstawisz nam starcie z Volturi!
Mam nadzieję że nie każesz nam czekać na kolejne rozdziały zbyt długo?!
Życzę weny i czasu na tworzenie kolejnych rozdziałów!

Wow... wow... wow... i jeszcze raz ......... wow... :o
Normalnie mnie zatkało i nie wiem co napisać! :)
To jest naprawdę niesamowite! Naprawdę super! Przez ciebie dzisiaj na lekcjach się mnie plastyczka dopytywała
-Co ty tam ciągle znowu czytasz? Przecież "Zmierzch" przestałaś przynosić na lekcje miesiąc temu...?- A ja powiedziałam prawdę... -Znalazłam nową super autorkę, pani profesor. - i zaczęłam czytać dalej rozdział 26 "Lunar Eclipse", który wydrukowałam o 6.05 rano. xD Na szczęście klasa jest już przyzwyczajona do mojego, tak zwanego przez nich "zboczenia umysłowego"...
A wracając do tematu... jestem zachwycona "Lunar Eclipse" i twoja odpornością na negatywne komentarze... ja nie mam tyle pewności siebie jeśli chodzi o ocenę moich prac ( co prawda plastycznych, ale to prawie to samo xD)...
Mam nadzieję, że szybko dodasz następne rozdziały, bo nie mam już co czytać na lekcjach i nauczycielki się zastanawiają, czemu nagle zaczęłam uważać na to co się dzieje w klasie...
:)

Przeczytałam całe opowiadanie od konca i musze przyznać, że mi sie podoba. Ale za dużo tu tajemnic. Denerwuje mnie że Casy jest taka niezdecydowana, przez co żal mi Aidena. DO tego te wilkołaki. Kim jest Liam, skoro ma na nazwisko Black? Synem Jacoba? To by było dziwne. Jestem ciekawa co będzie dalej, ale zobaczymy.