Anioły i Demony [Z] +18 roz. XXVI + epilog (8 X)

To było poprostu Piękne Embarassed

Czekam na reszte Laughing

Zaintrygował mnie tytuł. Już od dawna chciałam tu wejść i przeczytać, ale jakoś nie znalazłam czasu (w końcu IX rozdziałów Wink

).

Piszesz świetnie. Twoje opisy odczuć bohaterki są mistrzowskie. Postać-Anioł jest tak bardzo interesująca, że aż nie wiem, co napisać :D
Podoba mi się charakter Julii. Z początku taka... obojętna (?), a później widać, co miłość potrafi uczynić z człowieka.

Cytat:

Drogi Rozsądku, czy to są jakieś kpiny?

Cisza.

Mam napisać do ciebie oficjalny list, byś w końcu uraczył mnie rozmową?

Cisza.

Bujaj się.

Uwielbiam ten tekst :D Drogi rozsądku, bujaj się Cool

Na zapisie dialogów się nie znam, ale wydaje mi się, że (wszystko z IX rodziału) :

Cytat:

- Kocham cię. – wysapałam

bez kropki

Cytat:

- Nie jestem. – odparłam sennie, przymykając oczy.
- Masz ochotę na powtórkę? – zapytał, a ja niemal zobaczyłam piękny, szeroki uśmiech sięgający cudownych, szczęśliwych oczu.
- Może już nie dziś? - odparłam.

bez kropki przed odparłam i trochę zbyt blisko siebie słowo na czerwono.

Pozdrawiam, życzę weny i czekam na resztę,
rath.

edit:
W ogóle to skąd wzięłaś pomysł na taki świetny FF love

Wspominałam, że piszesz świetnie? Chyba tak. Jednak tak cudowne opowiadanie stworzyłaś, że muszę to powtózyć.
Piszesz cudownie, świetnie i... aż brak mi słów. Laughing

Gość

Dialogi są takie, bo nie sprawdzałam ich po mojej kochanej becie Wink

Ona się zna na interpunkcji, a ja bardziej na zapisie dialogów Wink

Rath dziękuję bardzo :) skąd pomysł? Zazwyczaj, to różne rzeczy przychodzą mi do głowy podczas [link widoczny dla zalogowanych]. I zazwyczaj są one trafne i bardzo odpowiednie. Ostatni rozdział pisałam akurat całkiem na trzeźwo, no może niektóre momenty zostały wymyślone tuż przed snem Wink

ale ogólnie, to wszystko zasługa fazy REM :P

Od razu mówię, że tytuł jeszcze będzie miał związek z fabułą :P

Cudny opis sceny łóżkowej! Taki zmysłowy i delikatny, aż się rozmarzyłam :) Ech a miałam zamiar napisać konstruktywny komentarz, a tu nic do głowy nie przychodzi tylko miód i orzeszki no i taki jeden niegrzeczny aniołek :)
Czekam na kolejny rozdział w którym mam nadzieję wprowadzisz trochę zamieszania i adrenaliny bo ostatnie dwa rozdziały mnie rozanieliły :)

Gość

kilka kolejnych odcinków będzie takich słodko-słodkich, ale potem COŚ zacznie się dziać, więc spokojnie. Na wszystko przyjdzie pora :)

Wydaje Ci się, że odcinek jest +18 ? WYDAJE ?! ;P moja droga, wiesz, że tu wszystko ocieka subtelnym seksem! ;] dlatego musi być +18 ;P
Jak już wiesz - powala mnie ta scena, bo naprawdę, nie czytałam żadnej tak dobrze opisanej nocy (nie licząc pocałunków w WA, ale to się nie liczy ;P).

Masquerade napisał:

Dialogi są takie, bo nie sprawdzałam ich po mojej kochanej becie Wink Ona się zna na interpunkcji, a ja bardziej na zapisie dialogów Wink

No ba, bo my jesteśmy tak wspaniałe, że się uzupełniamy wzajemnie ^^ myślę, że nas rozdzielili przy porodzie i tak naprawdę jesteśmy siostrami.
A jeśli chodzi o sam rozdział - wiesz, że jest świetny. Wiesz, że jest cukierkowy, ale taki ma być! Pokazy mody - znam to skądś, hah (ale nie będę na ten temat pisać, bo to nie miejsce i nie czas ;P)
Julia pokazuje pazurki - dosłownie ;] słodkie sceny są potrzebne, bo później pojawiają się te mniej miłe ;]
Kaś

(moje serduszko się nie rusza, ale mam nadzieję, że wybaczysz :( ) ;]

Trochę mi zajęło przeczytanie wszystkich rozdziałów pod rząd. Jednak warto było, bo zakochałam się w tym ff. Świetnie piszesz! Uwaga

Opisy i akcja uzupełniają się wzajemnie. Doskonale się zgadzam, że sceny cukierkowe muszą być, by po nich mogły nastąpić te mniej szczęśliwe chwile.
Jestem absolutną fanką Julii i Nico ! love

Scnenę łóżkową opisałaś bezbłędnie. Twisted Evil

Błędów nie zauważyłam, a nawet gdybym zauważyła (a nie jestem mistrzynią polskiego i sama robię błędy, zwłaszcza w interpuncji), to nie ośmieliłabym się ich wytknąć z obawy przed Twoją najwspanialszą betą.:D
Tylko takiej pozazdrościć. :)
Pozdrowienia zosiunia

Gość

Dziękuję Wam. Naprawdę, nic tak bardzo nie podnosi mnie na duchu, jak Wasze komentarze. Cieszę się, że podoba się Wam moje opowiadanie, bo piszę je dla siebie, ale przede wszystkim ku Waszej uciesze. Miło czytać tyle pozytywnych komentarzy. To znaczy, że rzeczywiście się rozwinęłam, ale wciąż kształcę i szlifuję swój styl :)
Dziękuję.

Długo omijałam twój utwór szerokim łukiem bo pierwszy rozdział jakoś mnie nie przekonał, ale postanowiłam zrobić drugie podejście, przecież nie ocenia się ksiąki po okładce.. i teraz zdecydowanie nie żałuje że tu zajrzałam. Julia to bardzo sympatyczna i ciepła osóbka, niezależnie na jaką się początkowo kreowała. Postać Nico jest fascynująca i tajemnicza. Szkoda że nie istnieją tacy faceci co chodzą tak chętnie na zakupy jak on:D. Rodzina Cullenów jak zwykle sweet, Em rozbrajający....
Czekam już na kolejny sweet rozdział.
Pozdrawiam Ang

Gość

Ofiaruję Wam kolejny rozdział :) Ostrzegam, że możecie trochę znielubić Julię. Okazuje się tutaj być stereotypową babą, do których sama mam awersję Wink

Mam nadzieję, że przypadnie Wam do gustu ten odcinek :)

poprzedni

Beta: jak zwykle, moja CoCo devil

10. Najpiękniejszy czy najgorszy?

Tego ranka obudziłam się wypoczęta i przede wszystkim szczęśliwa. Jeszcze nigdy nie czułam się tak dobrze. Bolały mnie mięśnie, nawet te, o których istnieniu nie miałam najmniejszego pojęcia. Czułam, że wargi mam opuchnięte i wysuszone, a policzki gorące. Mimo tego fizycznego cierpienia, czułam się świetnie. Był to miły rodzaj bólu.
Chciałam wstać i wziąć prysznic, żeby się odprężyć, ale wiedziałam, że gdybym wstała, nie dałabym rady utrzymać się w pionie. Nie musiałam ruszać się z łóżka, żeby uświadomić sobie, że nogi mam jak z waty.
Postanowiłam chwilę poleżeć, a gdy zamknęłam oczy, przewijały mi się przed nimi obrazy ubiegłej nocy. Nie wiem, czy był to najlepszy seks w moim życiu, bo stało się to po raz pierwszy, jednak śmiało mogę stwierdzić, iż mój Anioł jest najlepszym kochankiem pod słońcem. Tak, tego byłam pewna.
W tej chwili zapałałam wielką ochotą przytulenia się do Nico, ale gdy się odwróciłam w jego stronę, napotkałam pustą przestrzeń. Poczułam ukłucie w sercu. Czemu go nie było? Zrobiłam coś nie tak? Myślałam, że mu się podobało, że cieszył się tą chwila tak, jak ja. Przecież powinien być przy mnie w takim momencie! Zawsze był, gdy się budziłam. Akurat dziś, kiedy powinien być i przytulić mnie, zapytać jak mi się spało, czy jestem zadowolona, czy inne drobiazgi tego typu, nie było go.
Zawiedziona, wstałam z łóżka i podążyłam w stronę łazienki, powłócząc nogami. Gdy stanęłam przed lustrem, zobaczyłam burzę potarganych, rudych loków i wzdrygnęłam się na samą myśl o doprowadzaniu ich do ładu. Moje oczy błyszczały nienaturalnie, a wargi były, tak jak przypuszczałam, spuchnięte i czerwone.
Obmyłam twarz zimną wodą i wyszorowałam zęby. Pasta spowodowała jeszcze większe pieczenie ust, więc po wytarciu twarzy, posmarowałam je ochronnym, kokosowym balsamem. Przyniosło mi to niewysłowioną ulgę. Niemal czułam, jak stan moich warg, z sekundy na sekundę, poprawia się.
Zabrałam się za uporządkowanie włosów. Chwyciłam szczotkę i delikatnie rozczesywałam je. Natknęłam się na kilka kołtunów, ale poradziłam sobie z nimi, wyrywając przy okazji kilkadziesiąt zdrowych włosów.
Wychodząc z łazienki, byłam już gotowa do normalnego funkcjonowania, z czystymi zębami i obolałą głową.
Wciągnęłam na siebie szlafrok z zielonego jedwabiu i ruszyłam w kierunku drzwi. Uchyliłam je cicho i wystawiłam głowę. Natychmiast się zarumieniłam, bo przecież, kto, jak kto, ale Cullenowie słyszeli WSZYSTKO, co stało się ubiegłej nocy. Byli istotami, których wyostrzone zmysły nie pozwalały mieć ani trochę prywatności.
Mimo to, wyszłam i skierowałam się ku schodom.
Kiedy zeszłam na dół, od razu powędrowałam do kuchni. Głód dawał o sobie znać, a ja miałam dziś ochotę na kanapki z ogórkiem i pomidorem. Usiadłam przy stole, pokroiłam warzywa i ułożyłam je na kromkach chleba, posmarowanych masłem. Wstałam, by zagotować wodę na herbatę. Stanęłam tyłem do blatu i, opierając się o niego, odchyliłam głowę do tyłu, zamknęłam oczy i myślałam. Gdzie jest Nico? Nie było go w pokoju, ani w całym domu.
Usłyszałam parsknięcie.
Rozejrzałam się, ale nikogo nie zauważyłam.
Kolejne, tym razem dłuższe, parsknięcie.
Co jest?
Tym razem moich uszu dobiegł tubalny śmiech.
Emmett.
- Coś ty zrobiła temu facetowi, że zwiał? – zapytał Em, trzęsąc się ze śmiechu.
Zwiał?!
- W nocy było gorąco, prawda? Łóżko całe? Fajnie było? Mam nadzieję, że dałaś z siebie wszystko. Sądząc po odgłosach jakie wydawaliście, uważam, że sprostałaś wyzwaniu. Wiedziałem, że tak będzie. To musiało się tak skończyć. Obstawialiśmy nawet z Jazzem, kiedy się w końcu…
- Słucham? – przerwałam mu, ostatkami sił hamując narastającą wściekłość.
Co go to interesuje? To było takie intymne, a on urządził sobie z tego jakieś chore zawody!
- No, założyliśmy się z Jazzem o to, kiedy w końcu zdecydujesz się zrezygnować z dziewictwa i przespać się ze swoim facetem.
- I kto wygrał? – wysyczałam przez zęby, niemal czerwieniąc się ze złości.
- Ja, a niby kto? – odparł z dumą. – Sam wymyśliłem ten zakład.
- Emmett, jesteś totalnym debilem, kretynem, idiotą, imbecylem i pojebańcem! Wiesz co? Jeszcze bardziej spieprzyłeś jeden z najwspanialszych dni w moim życiu. Mam nadzieję, że jesteś z siebie zadowolony!
Powoli wyszłam z kuchni i skierowałam się w stronę schodów. Wtedy otworzyły się drzwi wejściowe i zobaczyłam resztę rodziny. Jako pierwszy do domu wszedł Nico, a za nim Bella z Edwardem, Carlisle z Esme i Alice z Jasperem.
Posłałam piorunujące spojrzenie, zarówno pierwszemu, jak i ostatniemu z grupy.
Byłam wściekła na nich obu, tylko nie wiedziałam jeszcze, na którego bardziej. W połowie drogi do pokoju, stanęły mi w oczach łzy, wywołane wściekłością. Bardziej poczułam, niż usłyszałam, że tuż za mną podąża Nico. Jednak to nie powstrzymało mnie przed tym, by zatrzasnąć mu drzwi przed nosem. Wiedział, że sobie przeskrobał swoją poranną nieobecnością. Oboje nie lubiliśmy, kiedy tej drugiej połówki nie było obok. Czułam się jeszcze gorzej, ponieważ ten dzień był szczególny. Mało tego, zostałam dodatkowo wyśmiana przez Emmetta. W ciągu kilku minut najpiękniejszy dzień zmienił się w najbardziej upokarzający.
Rzuciłam się na łóżko i wcisnęłam głowę w poduszki, po czym krzyczałam w nie najgłośniej i najmocniej, jak tylko potrafiłam.
Kiedy skończyłam, były one mokre od śliny, jak i od łez. Wszystko się spieprzyło.
Kłębiło się we mnie tak wiele emocji: wściekłość, rozczarowanie, oburzenie, porażka, kompromitacja, zawód...
Podniosłam się z łóżka, chwyciłam dużą poduchę i, przytulając ją, podeszłam do szklanej ściany. Spoglądałam na morze zieleni. Uwielbiałam ten kolor. Pozwalał mi się uspokoić, było w nim coś magicznego, koił moje zszargane nerwy, dawał poczucie wolności i niezależności.
Czy ja zrobiłam coś nie tak? Czułam się poniżona. Em wywlókł na wierzch najpiękniejsze i najbardziej intymne chwile i wyśmiał je. Wyśmiał moje najwspanialsze wspomnienia. I jeszcze ten zakład. Czy ja jestem jakimś towarem, koniem na wyścigu, że można się o mnie zakładać? Czy oni nie mają w sobie ani krztyny ludzkich odruchów, czy kultury osobistej? Teraz, to wszystko, co się stało, nie było nic warte. Moje piękne wspomnienia mogłam porównać do jedwabiu, którym wyszorowano podłogę. Z połyskującego, pałającego żywym kolorem i bardzo drogiego materiału, została brudna, szara, nic nie warta szmata. Nawet nie potrafię do końca zdefiniować swoich uczuć. Serce mnie kuło, nie mogłam normalnie oddychać i byłam przepełniona żalem. Łzy postanowiły znów dać o sobie znać. Teraz już nie byłam zła. Czułam jedynie ból. Bolało mnie głównie to, że nie było przy mnie Nico, kiedy się obudziłam, że mi nie pomógł, że Emmett zrobił to, co zrobił, że znalazłam się z tym wszystkim sama, że coś, co powinnam zapamiętać do końca życia, jako piękną chwilę, chciałam wymazać z pamięci i nigdy do tego nie wracać. Czy do tego miała mnie zaprowadzić ta cała sytuacja? Do tego, żebym żałowała swojej decyzji? Jeszcze moment, jeszcze chwila, a naprawdę zacznę.
Rozpłakałam się na całego. Nie chciałam żałować tej chwili, która była dla mnie tak wspaniała.
Poczułam, jak ktoś łapie mnie od tyłu i obejmuje w talii, opierając podbródek na moim ramieniu.
- Zo-ostaw mnie, Ni-ico – wyjąkałam, walcząc ze łzami, które cisnęły mi się na powieki.
- Nie – odparł krótko.
- I-idź. Chcę być sa-ama.
- Nie chcesz.
Czy stereotyp, że kiedy kobieta mówi ‘nie’, to ma na myśli ‘tak’, kiedykolwiek odejdzie w zapomnienie?
Prawdopodobnie nie.
Ale czy ja na pewno chciałam, żeby nie było go przy mnie? Czy chciałam, żeby wypuścił mnie ze swoich silnych, bezpiecznych ramion i po prostu sobie wyszedł?
Zdecydowanie nie.
Po policzku ściekła mi kolejna łza. Nico wytarł ją szybko i odwrócił mnie tak, żebym stała przodem do niego.
Chwycił mój podbródek i uniósł go, chcąc bym spojrzała w jego oczy. Na początku się opierałam, lecz on nadal mnie trzymał, więc dałam za wygraną i podniosłam swe zapłakane oczy, które napotkały jego – piękne i złote.
Kiedy je zobaczyłam, zachłysnęłam się powietrzem i zaczęłam krztusić.
Nawet w takiej sytuacji nie umiem być poważna!
Kiedy odetchnęłam z ulgą, Nico złapał obiema rękami moją twarz i spojrzał w mym kierunku wzrokiem, który docierał aż do mojej duszy.
- Co się stało? – zapytał z determinacją.
- Nic – odparłam trochę za szybko.
- Proszę cię, przestań – warknął.
On warknął!
- Nie trzeba być wampirem, żeby widzieć i słyszeć twój płacz! Przestań zgrywać twardą! Nie chcę patrzeć na twoje łzy i zadręczać się, co też takiego się stało! Masz mi powiedzieć w tej chwili!
Nigdy nie był wobec mnie taki stanowczy. Naprawdę chciał wiedzieć co mnie trapi, czy robił to tylko z grzeczności?
- Kiedy się obudziłam, nie było cię przy mnie. Zawsze byłeś, a teraz, kiedy ta noc była dla mnie tak szczególna, ty po prostu gdzieś poszedłeś.
- Julio…
- Poczekaj, daj mi skończyć. Chciałeś, żebym powiedziała, to teraz słuchaj mnie i nie przerywaj – odparłam zdecydowanym tonem. – Potem Emmett naśmiewał się z odgłosów i ogółem, z całej sytuacji. Wiesz, że założył się z Jasperem o moje… o moje dziewictwo? Czy według ciebie ten dzień należy do udanych? Nico, ja nie chcę żałować tego co się stało. Było naprawdę wspaniale, ale boli mnie to, co się stało w kuchni. Powinnam czuć się świetnie, a czuję się upokorzona, rozumiesz?
- Po pierwsze – zaczął – to, że nie odczuwam przy tobie pragnienia, nie znaczy, że w ogóle go nie odczuwam. Muszę zapolować od czasu do czasu. Wiesz, że wampiry się nie męczą, ale kiedy napracują się tak, jak ja dziś w nocy, muszą to potem uzupełnić. Miałem nadzieję, że będziesz spała, nim wrócę i zdążę przed twoją pobudką. Źle zrobiłem, przepraszam. A teraz pozwól, że jeszcze coś załatwię. – Pocałował mnie na odchodne i zniknął.
Drzwi do pokoju jeszcze nie zdążyły się zamknąć po wyjściu Nico, gdy do środka weszła Bella.
- Mogę? – zapytała.
- Jasne – odparłam ponuro.
- Nie przejmuj się Emmettem. On już taki jest. Zawsze będzie ci docinał, jeśli chodzi o te sprawy. Ze mną było tak samo.
- Bello, czuję się taka upokorzona. Już nigdy nie będę się kochać z Nico. Jeśli Em ma sobie potem ze mnie kpić, w tak okropny sposób, to mi już naprawdę wystarczy.
- Oh, Julio, po prostu go ignoruj. On tego…
Nie usłyszałam jej dalszych słów, gdyż zagłuszył je okropny huk. Taki dźwięk mogłyby wydawać głazy, zderzające się ze sobą z dużą prędkością.
Spojrzałam na drzwi, a potem znów na Bellę, jednak jej już nie było. Jedynym, co po niej pozostało, był podmuch wiatru, wywołany jej szybkim przemieszczaniem się.

Zbiegłam po schodach najszybciej, jak umiałam. W międzyczasie słyszałam stłumiony krzyk Emmetta.

Co się stało? Czemu Em krzyczał?

następny
_________________________________________________________
Jak zwykle, liczę na KK :)

Podoba mi się, mogę stwierdzić, że ten rozdział spowodował u mnie napad płaczu ze śmiechu.
Emmet jest prze gość, w twoim opowiadaniu biję wszystkie inne Emmety na łeb.
Przedstawiony dialog pomiędzy J&E jest boski. co do bohaterki, zachowała się jak typowa kobieta i podobało mi się to.
rozmarzyłam się czytają wstęp.. ach ten Nico :D:D

Czekam na więcej i pozdrawiam.

Nie! Nie! NIE! W takim momencie ? Chcesz mnie o zawał serca przyprawić ? Nie będę mogła dziś spać myślec co się mogło zdarzyć.

Ok. Jestem spokojna. Twój ff jest boski! O nocy z Nico się nie wypowiem :cool: Co się stało Em'owi ? A może to ktoś inny z Cullen'ów? Proszę daj jak najszybciej nowy rozdział. Błagam.

Pisz dalej! :P
NN"

Kończyć w takim momencie to przestępstwo, tak się nie robi...
Jak ja mam teraz spokojnie i cierpliwie czekać na kolejny rozdział, co ? Bo nie mam pojęcia...
Rozdział po prostu Bo$ki. Wciągnęło mnie Twoje FF - i to bardzo.
Nurtuje mnie tylko kwestia krzyku Emmeta, co mu się stało ? Wydaje mi się, że któreś z Cullenów najzwyczajniej w świecie skopało mu tyłek Wink

Bardzo niecierpliwie czekam na nowy rozdział.
Pozdrawiam
Kasia

Skończyć w takim momencie Shocked

?
Nic nie ominęłam?
Nie, faktycznie - wszystko przeczytałam i skończyłaś w takim momencie Shocked

!

Chyba nie ma nic dziwnego w tym, że czytałam to jednym tchem i nawet nie szukałam błędów?
Nie ma w tym nic dziwnego?
No, to dalej.

Trochę Julia przesadziła swoich zachowaniem i obrażaniem się na Nico, ale mniejsza z tym. Rozumiem, że kobiecie nie jest do śmiechu, kiedy ktoś usłyszy odgłosy, które wydobywają z siebie podczas. :P

Nawiasem mówiąc, sąsiedzi w bloku też mogliby słyszeć. Ściany teraz są takie cienkie...

Dobra, nie wiem, co mogę jeszcze napisać Shocked

.
Że pomysł (Aaaanioł :) ) boski - wiesz.
Że to samo tyczy się Twojego stylu - wiesz.
Że uwielbiam to czytać - też wiesz.
Że ten FF jest świetny - też wiesz.
Bo wiesz, prawda?

Veny, veny, dużo veny i następnego rozdziału, rozdziału, rozdziału,
Rath. Wink

A więc, zaczęło się dziać :P Lubię napięcie w opowiadaniach i podoba mi się postać Nico, a raczej odzywająca się w nim wampirza natura Wink

Julia jest bardzo naturalna i jej reakcja i się podobała, podejrzewam, że poczułabym się podobnie. Fajnie opisujesz uczucia i emocje (: Czekam na więcej (:

Podobało mi się.
Naprawdę mi sie podobało, a zwłaszcza ta stanowczośc Nico. I zastanawiam się czemu Emmet krzyczał... o tak teraz nie bede mogla spac bo bede sie zastanawiac co tez mu sie stało ;D;d

Zgadzam się z Charlie i dodam coś od siebie Cool

Czy ty, kobieto, chcesz, żebym swoje palce poobgryzała...?! Shocked

Bo wiesz, paznokcie to juz mi się skończyły, a baaaardzo bym chciała dożyć do kolejnego rozdziału, a nie się wykrwawić tu na śmierć i umrzeć w niepewności co do losów biednego Emmeta... Mr. Green

Co do całej historii, to moja droga, pokłony do samej ziemi... A miziu-miziu było bosssssskie... Twisted Evil

Bardzo mi się podobało! Em mistrzostwo świata- cały on! Rozdzialik bardzo szybciutko przeczytałam, bo bardzo przyjemny był! Jak mogłaś przerwać w takim momencie, obstawiam że Nico uszkodził Em??!!! Ale należało mu się!!!
Czekam na kolejne rozdziały!

Ja tego rozdziału nie czytałam ... ja go wchłonęłam !!
Błedy ... nie pytaj nie mam zielonego pojęcia.
Ukatrupie za przerywanie w takim momencie !!
Tak jak już pewnie pisałam, a jak nie to ja myślalam -
ff - cudo
styl - cudo
treść - cudo
Sory, ale tylko na tyle mnie stać po tym co przeczytałam :D:D:D

pozdrawiam Ann Cool

no i co ....Em krzyczy więc stało się coś strasznego...nie chcę nawet myśleć co.
Bella tak szybko pobiegła wiec nic dobrego to nie wróży czyżby coś z Nico?
a ja osobiście też nie byłabym zadowolona gdyby nie byłoprzy mnie po pierwszej nocy ukochanego..(choć pewnie tak histerycznie bym nie zaaregowała)
Pozdrawiam Ang