Błądząc w ciemnościach [Z] [+16]

Wysłany: Pią 12:52, 13 Mar 2009

"Gdybym wiedziała, że są to ostatnie minuty, kiedy cię widzę, powiedziałabym "kocham cię", a nie zakładałabym głupio, że przecież o tym wiesz..."

Czy po tym cytacie mam zakładać,że Edward nie żyje?? Bo jak wszyscy wiemy rozdziałów ma być jeszcze 11, bez głównej bohaterki nie da się tyle napisać więc Bella przeżyje....

Zabiłaś mnie... jak mogłaś mnie zabić?? Ja też jestem Alicja!! Ale i tak Cię kocham madame butterfly!! Będę ogłaszała Twą wielkość gdziekolwiek się znajdę, dobra??

Rozdział jest świetny, ale o tym zapewne wiesz. Teraz ja też wiem kim jest Marvolo, nie spodziewałam się, że będzie bratem Aro, Marka i Kajusza... Nawiasem mówiąc Skoro Aro przeżył, a reszta nie to co z nim zrobisz??

No a teraz pewien związek:
Co zrobisz teraz z Bellą i Jasperem jak ich drugie połówki nie żyją??

Z niecierpliwością czekam na następny rozdział, zyczę mega wielkiej veny i pozdrawiam
Vipera

Wysłany: Pią 15:46, 13 Mar 2009

W mych oczach stanęły łzy [ale nie spłynęły].
Alice, która została rozczłonkowana ?!
Bella, która prawie umarła ?!
Co z Edwardem ?!
Kochana nie wytrzymam !

I w końcu pojawił się Marvolo ^^
Ale nadal o nim nic nie wiemy...

I nie zamierzam Cię zabić, bo chcę więcej ! ; )

Veny !

Wysłany: Pią 16:31, 13 Mar 2009

Alice zginęła. To nawet dla niej lepiej. Nie będzie cierpieć gdy dowie się o B&J, bo się nie dowie...
A przy końcówce, to mi się wszystko poplątało i juz nie wiem, kto żyje, a kto nie... Poczekam do jutra, to się okaże.
No i po Malvoro spodziewałam się czegoś dziwniejszego, niż wampir.
Trzymam kciuki za referat.

WENA!!!

Wysłany: Pią 16:53, 13 Mar 2009

Dobra, przesadziłam - jest jeden - "Cienie Majestatu" Edward umiera na poczatku.
dostałam udaru - nieee, jestem tylko zrozpaczona. Proszę o więcej. Hah, ten FF jest moim narkotykiem ^^ pisz, pisz ;D

Wysłany: Pią 17:00, 13 Mar 2009

sayuri, spokojnie, wszystko w swoim czasie. Mam już wszystko zaplanowane, nie mogę wam nic powiedzieć. Wink

ajaczek, przykro mi, będą żyć długo, ale niekoniecznie szczęśliwie...

Vipera, a któż powiedział, że Aro żyje? Wink

Nie miałam pojęcia, że jesteś Alicją. Ale przysięgam, nie Ciebie chciałam zabić ^^

LadyBuu, mam jeszcze 11 rozdziałów, żeby przedstawić wam Marvola Wink

Zdążę.

Anabells, liczyłam na jakieś bicze z Twojej strony Wink

Czegoś dziwniejszego, niż wampir? ^^
Hm...

wireless, możliwe, ostatnio się trochę zapuściłam i nie czytam wszystkich ff, muszę to nadrobić.
Narkotyk? ^^ no cóż, uznam to za komplement Wink

Wolałabym być czekoladą Wink

Ogłoszenia parafialne:
-referat zdany
-piosenka do następnej części wybrana
-kofeina, czekolada i Jasper są pod ręką.

Nie pozostaje mi nic innego, jak zabrać się do pracy Wink

Wysłany: Pią 17:08, 13 Mar 2009

Ty...ty....ty.........Wrrrrrrrrrrr.
Ok. rozumniem. Uśmierciłas Alice ale proszę,proszę nie uśmiercaj Eda. Już wolę zdzirowatą Bella,walącą na dwa fronty.... niz nieżyjącego Edka (yyyyy, czy on czasami już nie żyje?)hahahaa.
Wiem, wiem, już pisałaś, że moje biadolenie nie wpłynie na twoja decyzję ale może jednak zmienisz zdanie?
Bella&Edward team!!!

Wysłany: Pią 17:33, 13 Mar 2009

Gratuluję zdanego referatu :)
Skoro piosenka wybrana, kofeina, czekolada i Jasper pod ręką.... Czy mamy spodziewać się dzisiaj rozdziału??
Hmmm.... Skoro Aro nie żyje... To jestem mega szczęśliwa :P Jupii!!! Poprawiłaś mi tym normalnie humor... Już nie mogę się doczekać kolejnej części!!

Wysłany: Pią 18:17, 13 Mar 2009

Szczena mi opadła, ja nie moge uwierzyć, że Alice nie żyje... :(
Szczerze, nie jestem pewna czy Bella żyje czy nie, ale powiem, że zaparło mi dechw piersich Uwaga

Czekam na więcej i życzę dużo weny, już dziś wieczorem powinien być następny :D

Annabell love

Wysłany: Pią 19:27, 13 Mar 2009

Nie no ja już założyłam, że Bella żyje...a raczej przeżyje...
A jak nie..ech to biedni Edward and Jasper...
Będę czekać na wyjaśnienie paru spraw i oby dzisiaj coś się pojawiło :)
Ach i madam butterfly gratuluję zdania referatu :D

Wysłany: Pią 19:48, 13 Mar 2009

No cóż, może i masz racje :)
Czekam na kolejną część z wytęsknieniem. Z czego był ten referat?? :)

Wysłany: Pią 20:09, 13 Mar 2009

Kilka wyjaśnień w dwudziestej, poniekąd jubileuszowej części.
Nie będę przynudzać, po prostu czytajcie.

I słuchajcie:
[link widoczny dla zalogowanych]

część dla mojej najukochańszej Paulinki. Ty wiesz love

Więc nie bój się deszczu,
bo ja jestem deszczem. *

Co się dzieje po śmierci? Tak naprawdę nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Byłam na nią gotowa, ale nie chciałam wiedzieć, co będzie potem.
Nie powinnam bać się końca. Oczekiwałam go tak długo. A jednak, strach wdarł się w każdą komórkę mojego ciała. Wszystkie gwiazdy zniknęły z mojego nieba, otuliła mnie słodka ciemność. Ciepły wiatr muskał moje policzki, gdzieś daleko słyszałam łagodną melodię. I, mimo wszystko, wciąż się bałam.
Wiedziałam jedno, z pewnością nie trafiłam do nieba. Nie czułam się lżejsza. Winy wciąż na mnie ciążyły. Ciepły wiatr zamieniał się w parzące języki ognia, ciemność wtapiała się w mój mózg, przywołując wszystkie najgorsze wspomnienia.
-Bello?
Zamrugałam gwałtownie. Mój Anioł. Mój najwspanialszy, jedyny Anioł. Był tutaj, sięgał po mnie, wyciągał mnie z otchłani.
-Bello. Musimy uciekać.
Nie, nie musimy uciekać. Nie mogę stąd odejść. Tutaj jest moje miejsce, moje przeznaczenie. Dlaczego nie pozwala mi zostać? Tak bardzo chcę skoczyć w ten cholerny ogień. Skoro zabrał mi wszystko, nie mam nic do stracenia.
Potrząsnęłam głową, dając mojemu Aniołowi do zrozumienia, że nigdzie się stąd nie ruszę.
Usłyszałam zniecierpliwione prychnięcie, gdzieś z mroku wydobył się kolejny głos.
-Musimy ją stąd zabrać, zanim będzie za późno. Za kilka sekund cała twierdza stanie w płomieniach.
-Widzisz, że nie chce stąd iść. Nie wiem, co mam z nią zrobić.
-Nie możemy jej tu zostawić.
Wszystko było zamglone, przed oczami majaczyła mi tylko sylwetka Anioła. Pochylał się nade mną, ujmując mój podbródek.
-Maleńka, uciekajmy. Musisz żyć. Musisz, rozumiesz?
Ponownie potrząsnęłam głową, usiłując uniknąć jego wzroku.
Zaczęłam wpatrywać się w ogień, szukając w nim wyjścia.
Nie ma go. Nie ma. To koniec.

I na mnie patrz
by żrenic twych prawdziwy blask otulał mnie

Pośród całego tego zamieszania straciłam sens życia. Dopiero po fakcie zrozumiałam, jak bardzo potrzebowałam jego obecności. Był powietrzem, którym oddychałam, był słońcem, które otulało mnie swymi promieniami. Był światełkiem w nocy, najjaśniejszą gwiazdą na niebie. Był.
Schowałam twarz między kolanami, kołysząc się gwałtownie.
To miałam być ja. Ja powinnam zginąć, nie on. Czas przelatywał mi przez palce, każda chwila bezczynności paliła moje gardło.
-Bello, błagam…

Już księżyc zgasł, a twoja twarz jest taka jasna
Gdy oczy swe odwrócisz, gwiazdy zgasną

Widziałam go w ogniu, widziałam go, gdy zamykałam oczy. Był wszędzie. Jego twarz, wykrzywiona bólem i oczy pełne miłości, której nie potrafiłam ogarnąć. Zawsze chronił mnie przed samą sobą, teraz byłam bezsilna. Dopiero teraz dotarło do mnie, jak bardzo byłam od niego uzależniona. Zapomniałam, jak wygląda życie bez niego.
Każdy jego dotyk, każde ukradkowe spojrzenie, każdy łobuzerski uśmiech. Przeznaczone tylko dla mnie. To wszystko, cała jego miłość, wszystkie słowa, które wypowiedział, to wszystko zginęło razem z nim. I ja ginęłam razem z nim. Bo gdy zamknął oczy, wszystkie gwiazdy zgasły.
-Maleńka, musimy iść…

Choć tyle wyznać chcę, to brak mi słów
są nic nie warte, bo kocham cię...
Te słowa znaczą mniej niż wszystko to, co czuję sercem**

Moje serce umarło wieki temu, ale dopiero teraz odczułam jego brak. Odeszło razem z nim. Zginęło razem z Edwardem.
Poirytowany Anioł podniósł mnie i przerzucił sobie przez ramię. Zabierał mnie z piekła. Nie pozwalał mi zginąć. Nienawidziłam go.
Koniec miłości.
Koniec mojego życia. ***

***

Czas przemija nawet wtedy, kiedy wydaje się to niemożliwe. Nawet wtedy, kiedy rytmiczne drganie wskazówki sekundowej zegara wywołuje pulsujący ból.****

***
Nie spojrzał na mnie ani razu. Nie dotknął mnie, nie wypowiedział ani jednego słowa. Moja dusza rozpadła się na miliony kawałeczków. Nie miałam ochoty walczyć z otępieniem – tylko to trzymało mnie przy życiu. Brak jakichkolwiek reakcji ze strony Anioła tylko pogarszał mój stan. Po raz ostatni odezwał się do mnie, gdy wyciągał mnie z płonącej twierdzy Volturich.
Bolało. Bolało jak cholera.

Marvolo rozstał się z nami na lotnisku, nie racząc mnie nawet jednym słowem pocieszenia. Nie wiedziałam, czy kiedykolwiek go spotkam. Prawdę powiedziawszy, nie bardzo mnie to obchodziło. Nie będę go szukać nigdy więcej. Przyniósł mi tylko nieszczęścia, nie dając nic w zamian. Czułam, że wszyscy mnie opuścili. I tak w istocie się stało. Alice i… Edward zginęli, mój Anioł odsunął się ode mnie, obwiniając mnie za śmierć swojej rodziny.
Nie powiedział tego głośno, ale ja wiedziałam. Wiedziałam, że tak właśnie myśli.

Świat wypadł mi z moich rąk,
Jakoś tak nie jest mi nawet żal*****

Nie czułam już nic. Byłam jak stary mebel, wyrzucony na śmietnik. Tam właśnie było moje miejsce.

***

-Bella! Jasper! –Esme ruszyła w naszą stronę.
-Esme. Tak mi przykro –szepnął Anioł.
Esme zatrzymała się gwałtownie, zakrywając dłońmi usta.
-Gdzie Edward? Gdzie Alice?
-Tak mi przykro –powtórzył Anioł, pochylając głowę.
Esme upadła na ziemię. Chciałam do niej podbiec, pomóc jej powstać. Bałam się jednak, że odtrąci mnie, tak jak anioł. Carlisle znalazł się u jej boku, tuląc ją do siebie.
-Jak? –Spojrzał na nas zamglonym wzrokiem. -Jak to się stało?
-Volturi wydali wyrok –Anioł wyprostował się gwałtownie.
Esme jęknęła w agonii. Po chwili w pokoju pojawił się Emmett z Rosalie.
-Co, do… -Urwał, kiedy nas ujrzał.
-Mój Boże, wróciliście! –Rosalie westchnęła z ulgą.
-Gdzie jest Edward i Alice? –Emmett spojrzał na nas zdezorientowany.
Anioł warknął głośno i wybiegł z domu. Jęknęłam, osuwając się po ścianie. To był naprawdę koniec.
Zrozumieli bez słów. Przez chwilę stali w miejscu, nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Zamknęłam oczy.
Poczułam, że tonę w niedźwiedzim uścisku.
-Bello –szepnął mi wprost do ucha. –Tak mi przykro. Naprawdę, nie masz pojęcia.
-Emmett…
-Nie, Bello, jeśli chcesz mi powiedzieć, że to twoja wina, lepiej zamilcz –wciąż nie wypuszczał mnie z objęć. –Nie ty zawiniłaś. Nie ty.
-Emmett ma rację, Bello –usłyszałam słaby głos Esme. Wyglądała naprawdę strasznie. –Nie możesz się obwiniać, nie miałaś na to wpływu.
-Ale…
-Bello, nie mamy ci tego za złe. –Rosalie stanęła przy rodzicach. –Przepraszam –dodała.
Spojrzałam na nią ze zdziwieniem.
-Przepraszam. Po prostu przepraszam.
Nieważne, za co mnie przepraszała. To jedno słowo zmieniło tak wiele w moim nastawieniu. Wiedziałam, że muszę ruszyć za moim Aniołem. Muszę błagać go o wybaczenie. Nie mogłam pozwolić mu odejść. Nie jemu.
-Emmett… Ja muszę…
-Leć, mała –wypuścił mnie z objęć.
-Dziękuję.
-Leć.

***

Nieszczęście idzie za mną, jak zły cień,
Lecz dobrze wiem, gdy znów ujrzę cię
Światło rozjaśni mrok.******

-Jasper! Błagam, poczekaj!
Zatrzymał się gwałtownie.
-Czego chcesz?! –Warknął.
-Ja… Wybacz mi –szepnęłam.
Spojrzał na mnie ze smutkiem w oczach.
-Nie mogę, Bello… Nie mogę –jęknął żałośnie. –Nie potrafię.

To był ostatni raz, kiedy widziałam mojego Anioła.
Ostatni raz, kiedy nadzieja zawitała na chwilę do mojego martwego serca.
Ostatni raz.

Zaczynam wszystko od nowa. Nie dlatego, że chcę. Nie dlatego, że śmierć jest początkiem wszystkiego.
Dlatego, że nie pozostawiono mi wyboru, a cień bólu wciąż krąży nad moją głową.

Pamiętaj także o tym, że kochałam, i że to miłość skazała mnie na śmierć.
(Halina Poświatowska)

---
*Pogodno –uśmiech się
**Romeo i Julia (musical) –twych oczu blask
*** Nie umiałam się powstrzymać
**** j.w.
*****Myslovitz- chciałbym umrzeć z miłości
******Romeo i Julia (musical) –boję się

Coś za dużo tych gwiazdek Wink

Zabijcie, jeśli chcecie, bo każda mnie błagała o to, by Edward nie umierał.
Nie posłuchałam was, trochę się zbuntowałam.
Przepraszam.

A referat był z fizyki.
Ave wam, muzy moje.
M.B.

Gość

ja... ja... płacze. to wywołało u mnie takie emocje, jak nigdy, ale Edward i Alice, na same wspomnienie ich imion chce mi się płakać.
cudowne, tylko tyle mogę powiedzieć. nie jestem w stanie opisać tego rozdziału, poprostu nie mogę... Crying or Very sad

d. veny.

pozdrawiam, plącząca,
Bella.

Wysłany: Pią 20:27, 13 Mar 2009

Dobra może zareagowałam zbyt histerycznie ale musiałam sobie chwilkę popłakać... :(
Piszesz wspaniale ale to było jeszcze bardziej smutne niż poprzednio...
Ostatni raz gdy widziała anioła?? Czyżby oni mieli się nigdy nie spotkać???
Ojejku ja zdecydowanie potrzebuję następnej części...

Wysłany: Pią 20:29, 13 Mar 2009

< wdech, wydech, wdech, wydech >
Czuję ten tekst każdą komórką ciała. Nie wiem dokładnie co mam ci powiedzieć.
Rozwaliłaś mnie na łopatki. Popłakałam się. To było takie przejmująco smutne.
Anioł, Edward... Kurczę, złapało mnie za serce.

Pięknie napisany. Mam jednak nadzieję, że Jasper jej wybaczy...
Nie mogę się zdobyć na nic konstruktywnego, przepraszam :)

Ukłony w twoją stronę ma cherie Wink

Wysłany: Pią 20:32, 13 Mar 2009

Ja nie błagałam, żeby Ed nie umierał. Wiedziałam, że go zabijesz.
Skoro Jasper odszedł na zawsze nie będzie B&J. To mnie motywuje do dalszego czytania. I do tego, żeby cię nie zabić też.
Jeszcze dziesięć części. Wszytstko może się zdażyć. Tylko co z Bellą?
Gdyby poznała innego i byłaby WM, raczej bym się zawiodła. To zepsułoby cały efekt.
Ale co może być innego? Dziesięcio rozdziałowe użalanie się nad sobą, to też kiepski pomysł...
Mam nadzieję, że wpadniesz na jakiś świetny pomysł.

WENA!!!

Wysłany: Pią 20:47, 13 Mar 2009

czytam Twój ff od początku... i dopiero ta notka spowodowała, że specjalnie się tu zarejestrowałam...

powiem krótko i z pewnością mało oryginalnie... ale... płakałam... a łzy aż piekły... to, co napisałaś było piękne... do tej pory czuję ciężar w żołądku... jesteś OGROMNA!

tylko mój Edward nie żyje :( i biedna Alice...

Wysłany: Pią 20:50, 13 Mar 2009

Konstruktywniej będzie później.

Teraz mogę jedynie napisać, że świetnie to napisałaś.
Można poczuć wszystkie te emocje.

A więc koniec życia?
Nie "ujrzymy" więcej Alice?
Nie "ujrzymy" więcej Edwarda?
Nie "ujrzymy" więcej Anioła?

Mam jednak nadzieję, że nie będzie tak zupełnie bez niczego^^
Czekam na poznanie dalszych szczegółów dotyczących Marvolo.
Czekam, aby przeczytać jak oni wszyscy sobie teraz poradzą.
Czekam na następne świetnie części.
Czekam na to, aby znów móc poczuć te wszystkie "emocje".

Boże, kocham Cię za to FF;) (znaczy Ciebie, MB)
Ono naprawdę dużo zmienia.

Ave Vena.

Wysłany: Pią 20:59, 13 Mar 2009

teraz naprawdę płaczę ;( biedna Bella, został jej tylko Jasper i na dodatek odwrócił się od niej ehhh... mam nadzieję, że jeszcze jej wybaczy i będą razem... to jedyna dobra rzecz jaka może ją spotkać...

Wysłany: Pią 21:05, 13 Mar 2009

i Edzio nie zyje..fajnie...tzn, nie zebym go nie lubiala czy cos w tym stylu ale czekalam na to, ze ktos w koncu odwarzy sie go usmiercic. dzieki Ci za ten gest;D
ja mysle, ze Jasper jej nie zostawi. to by bylo nie fair, nie on nie moze. ja rozumiem, stracil Alice ale przeciez to nie koniec swiata. niech wroci do Bells. ale z drugiej strony nie wszystko musi byc cacy wiec troche takiego nieprzewidywalnego tez musi byc. potzreba tez troche zalu, smutku, lez, opuszczenia tylo blagam nie za dlugo. moim marzeniem jest happy end w roli glownej z Bella i Jasperem in love. oh, byloby pieknie.
czemu ten Marvolo tak szybko uciekl, ja chcialam sie czegos wiecej o nim dowiedziec.
czekam na wiecej
Ave

Wysłany: Pią 21:08, 13 Mar 2009

Nie mogę poprostu, nie mogę.
Co ty robisz kobieto doprowadzasz do łez i rozstroju nerwowego.
Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Przepraszam, ale tylko tyle potrafię obecnie napisać.