Otchłań [T] [Z]

nooo... bardzo mi się spodobało no i chylę czoła za tłumaczenie z j. niemieckiego brrr... PIEKŁO
Wink

a że jestem sadystką to mam nadzieję, że belli coś będzie :) poważnego hihihi

diabelnie dobre, wciągające i takie tajemnicze

tłumacz, jak reszta będzie tak dobra to dodam do swoich ulubieńców

No nie no... ja chyba lubię niemieckie ff. Czemu ja tak słabo mówię po niemiecku? Hmmm? Dlaczego? Chlip.

Czekam na ciąg dalszy.

Mi się podoba, chociaż jeszcze nie do końca rozumiem o co w tym chodzi. Tłumaczenie jest dobre, moje poprawki ograniczały się do paru zgubionych przecinków. (Miałaś rację, kilka razy z wielokropkiem przesadziłam - zwracam honor i przepraszam.) Smile

Oczekuję, że niedługo pojawi się nowa część :D
A wręcz nie mogę się doczekać :D

Autorka oryginału: Enovie
Beta: iskra. Bóg Ci zapłać, dobra kobieto. ;>

***

Rozdział drugi

- BELLA! – głos Charliego był rozdarty między strachem a szczęściem. Rzeczywiście, dało się odnaleźć w nim oba te uczucia jednocześnie. Jeszcze nigdy nie słyszałam go mówiącego takim tonem.
- Naprawdę dobrze się czuję, tato – zapewniłam, wymawiając jednak słowa ostrożnie, by nie mogły znowu ranić mojego gardła niczym ostrze.
Ogarnęłam wzrokiem twarze znajdujące się w pomieszczeniu. Jeden człowiek i trzy anioły byli moimi gośćmi w tym nieprzyjaznym, szpitalnym pokoju. Alice mocno ściskała ramię Carlisle’a. Gdyby nie był tym, kim był bez wątpienia, skruszyłaby mu tym kamiennym uściskiem kości. Jej twarz była rozgorączkowana, oczy całkiem puste, jednak wzrok skierowała dokładnie na mnie. Uśmiechnęłam się do niej z nadzieją, że to załagodzi jej strach o mnie, ale nie zareagowała. Trwała w tym niepokojącym bezruchu i wpatrywała się we mnie. Carlisle natomiast nie patrzył na mnie wcale. Wolną ręką zasłonił oczy i zacisnął wargi. Charlie przepchnął się do mojego łóżka, objął mnie ostrożnie i wzdychał, coraz spokojniejszy (przypuszczam, że nic już nie mówił, ponieważ jego poprzedni przeraźliwy okrzyk wprawił go w lekkie zakłopotanie). Taki wybuch emocji u mojego ojca stanowił dla mnie coś nowego.
Edward przypatrywał mi się. Jego oczy były tak smutne, że pomimo świadomości, iż to niemożliwe, spodziewałam się zobaczyć w nich łzy. Ostrożnie wyciągnął do mnie swoją smukłą, bladą dłoń, zawahał się krótko, by po chwili położyć ją delikatnie na moim czole. Przyjemny chłód jego dotyku osłabił nikłe pulsowanie w mojej głowie, które nadal mi przeszkadzało, i spowodował, że w końcu całkiem ustało.
- Dziękuję – wymamrotałam uszczęśliwiona. Chciałam im udowodnić, że wszystko jest ze mną w porządku, mimo dręczącej pewności, iż to nieprawda. Jednakże w tamtej chwili czułam się naprawdę dobrze i moje niepokoje zupełnie zniknęły.
- Do usług – westchnął Edward. Odsunął się o kilka centymetrów, obrzucił Charliego szybkim, badawczym spojrzeniem i na ułamek sekundy przycisnął swoje marmurowe wargi do mojego rozgrzanego policzka. Ta chwila wystarczyła mu, by przekazać mi wiadomość:
- Musimy ci coś powiedzieć. Wyproś swojego ojca.
Edward kołysał się na krześle stojącym u wezgłowia łóżka i znowu wpatrywał we mnie udręczonymi oczyma. Nadal czule gładził dłonią moje czoło, ponieważ wiedział, że ochłoda, którą mi niosła, niesamowicie wyciszała moje myśli.
- Tato…
- Och, Bella, jestem taki szczęśliwy, że odzyskałaś przytomność. To było straszne. Tak krzyczałaś. Nikt nie mógł ci pomóc. Lekarze nie mieli pojęcia, co robić. Tak się o ciebie bałem…
Nawet gdy przysunął swój podbródek do szyi, mogłam dostrzec kilka łez w jego oczach. Ten widok spowodował, że w moich własnych zaczęły wzbierać łzy, jednak dzielnie je wstrzymałam.
- Mama już wie? – wydusiłam z siebie z trudem.
- Tak. Od razu do niej zadzwoniłem. Ona też bardzo się o ciebie martwi, Bells.
- Powinieneś do niej teraz zadzwonić i powiedzieć, że już mi lepiej. Powiedz jej, że jest mi o wiele lepiej i że ją kocham, dobrze?
Tata kiwnął głową, nie podnosząc wzroku. Gdy wychodził z pokoju, jego stopy zastukały o linoleum i mogłam jeszcze usłyszeć zza zamkniętych drzwi, jak powoli się oddala.

Przez moment patrzyli na mnie poważnym wzrokiem. Bez zbędnej czułości Carlisle uwolnił się z żelaznego uścisku Alice, podczas gdy Edward drugą ręką objął mój przegub i przycisnął moją dłoń do swojego policzka.
Tak, jak cały czas przypuszczałam, coś się ze mną nie zgadzało. Na pewno byłam chora. Nie widziałam innego wytłumaczenia dla tego przytłaczającego nastroju.
- Bello – zaczął Carlisle, przyklękając obok łóżka i biorąc moją wolną dłoń w swoją. Patrzył mi prosto w oczy i natychmiast dojrzałam w nich wyrzuty, które sam sobie czynił.
- Bello – powtórzył i złożył zimny pocałunek na moim palcu w jego dłoni. – Bello, tak mi przykro!

- Bello – zaczął Carlisle, przyklękając obok łóżka i biorąc moją wolną dłoń w swoją. Patrzył mi prosto w oczy i natychmiast dojrzałam w nich wyrzuty, które sam sobie czynił.
- Bello – powtórzył i złożył zimny pocałunek na moim palcu w jego dłoni. – Bello, tak mi przykro!

nieeeeeeeeeeee jak mogłaś tak to zakończyć, sparaliżowało mnie, centymetry dzieliły mój wzrok od ekranu komputera, wstrzymany oddech męczył płuca, już prawie prawie a tu zakończenie rozdziału. Mam dosłownie ciarki na ciele.

Kobieto, czy ty zwariowałaś

Jak mogłaś zakończyc w taki momencie

Teraz będziemy cię maltretowac byś szybko pisała DALSZE CZĘŚCI Twisted Evil

O tak, nie posprzestaniemy na jednej Twisted Evil

o matko. matko. o matko. matko.
w takim momencie? LITOŚCI.!
o jaacie. rozdziały są krótkie, ale mam cichą nadzieję, że za to będa się częściej ukazywały.
o jaa. co jej jeest!?

tak, tak. ave vena....

I to właśnie w takich chwilach żałuję, że niemieckiego zaczęłam się uczyć dopiero w tym roku i to tylko w szkole, gdzie, hę, standart nauczania języków obcych nie powala.

Moim zdaniem jest to perełka - bo mimo, że nie pojmuję o co do końca chodzi, to stwierdzam, że wciąga.

Robaczku, korzystaj z ferii - jak ty przetłumaczysz, ja od razu przeczytam [jak mi nikt nie zabierze laptopa, będę się kłócić]. Bo tak się składa, że również korzystam z uroków ferii zimowych.

Życzę weny przy tłumaczeniach,
Przebrzydła Nym. devil

wow brak mi słów, ten ff aż łapie za serce... cały wypełniony emocjami.
Cudo!
Tłumaczenie genialne, gratuluję Wink

ale proszę dodaj jak najszybciej następną część, w takim momencie skończyć...
Czekam z niecierpliwością na ciąg dlaszy.
Pozdrawiam.

JAK MOGŁAŚ TO ZROBIĆ!?!?!?
To nie ludzkie przerywać w takim momencie!!!
Jak nie przetłumaczysz szybciutko następnej części to usmarzysz się w piekle. Twisted Evil

Ooo, smażenia w piekle wyczekuję z niecierpliwością. ;>
Wiecie, ja tam mam cztery i pół rozdziałów przetłumaczonych, ale nie mogę przecież wrzucać za dużo naraz... ;P

coo?
4 i pół.!
wrzucaj kochana bo sie zaraz posikam normalnie.!
xD
jej. ten ff jest boski!
chociaż 3 rozdział. proooooszę ;*

oj niepotrzebnie to napisałaś. W tej chwili wrzucaj następny rozdział! Przynajmniej 1 prooooszę... <maślane oczka>

Nie ma mowy, bez bety nic nie wrzucę. Przecież chcecie, żeby tekst był dobrej jakości. ;>

MUSISZ wstawić chociaż jeden rozdział bo wylądujesz w NIEBIE !!! BŁUCHCHCHA devil

NIEBIAŃSKIE POMIOTY po ciebie przyjdą, zobaczysz Wink

super ciekawe, ale to już gdzieś wcześniej chyba napisałam .

ja tam nie patrze na błędy interpunkcyjne gdy mam przed nosem taki cudowny ff!
Robaczku, błagaam.

No Nie!
Jak mogłaś zakończyć w takim momencie ! :(
Umieram, nie wiedząc co dalej.
Więc pozostaje mi czekanie.
A więc czekać będę Wink

Jejku, czy wszystkie te rozidzały sa tak krótkie? Powinno się je nazywać rozdzialikami,bo ledwo akcja się rozwinie( i to jaka!) , to już jest przerywana...
Chcę dalej, sama nic nie wymyślę, a niemiecki dla mnie to jakiś zbiór bulgotów i chrząkań, co jednak nie przeszkadzało komuś, by stworzyć takiego ff! Lubie dramaty, anwet jeśli są tak krótkie i przeszkadzaja potem w skupieniu się na innych czynnosciach... Dzięki ci za te tłumaczenie dobra kobieto;))