Wieczny mrok - zupełnie inne losy Belli Swan [Z]

Nie myślałam, że kiedykolwiek to napiszę, ale twoja twórczość jest lepsza niż Zmierzch Uwaga

Błagam - pisz dalej! :P

Patrycja87 napisał:

Nie myślałam, że kiedykolwiek to napiszę, ale twoja twórczość jest lepsza niż Zmierzch Uwaga

Błagam - pisz dalej! :P

Nie no bez przesady... Wink

Postaram się coś napisać choć tak mnie wciągnęły przetłumaczone 3 rozdziały "Wide awake", że teraz doczytuję resztę po angielsku. Wink

Droga Kaffienko Uwaga

Czemu dopiero teraz trafiłam na Twój ff?
Chcę Ci powiedzieć, że jest świetny.
Całkiem inny niż wszystkie, a takie właśnie lubię. :)
Wena życzę i czekam na kolejny rozdział.
pzdr.

P.S.: Kiedy masz zamiar go dodać? :D

W najbliższym czasie, cokolwiek to oznacza... Laughing

No wiesz!! Właśnie przeczytałam te 5 rozdziałów i są fantastyczne!!

Miałam cichą nadzieje, że będzie więcej :D
Szczerze- to dalej mam tą nadzieje, że dodasz coś niebawem :D

Kaffienka niecierpliwce dały ci odpoczać przez weekend, ale zbliża się poniedziałek i liczymy na więcej xD.

Niech Raphael jakoś namiesza ;P

More, more, more !
Jestes chodzącym geniuszem !
Dołączam się do czekających xd. ;>

No to już się nie męczcie dłużej tym czekaniem... Wink

Czekam na recenzje. Miłego czytania!

Rozdział VI – Zaskoczenia

Wymusiłam na Edwardzie, żebyśmy pojechali moim samochodem. Gdy podeszliśmy do mojego jeepa o imponujących rozmiarach, obserwowanie jego miny było po prostu bezcenne. Zapewne po takiej drobnej kobietce jak ja spodziewał się jakiegoś słodkiego cabrioleta, bo jego twarz wyrażała pełne zaskoczenie, ale też i skrywany za nim respekt.
Oczywiście ja prowadziłam. Kazał mi jechać do ogromnego centrum handlowego. Zdziwiłam się, lecz wytłumaczyłam sobie to wszystko tym, iż być może Alice robiła teraz zakupy. Nawet mi to do niej pasowało.
Na początku oboje milczeliśmy. Sytuacja robiła się lekko niezręczna. Pierwszy raz od bardzo dawna odczuwałam zakłopotanie wynikające z bycia sam na sam z mężczyzną. On wcale mi nie ułatwiał tej krótkiej podróży, gdyż oparł swe plecy o drzwi i cały czas przypatrywał się, jak prowadzę samochód.
Od dziesięciu lat nie czułam się tak jak w tym momencie. Jak zakłopotana nastolatka. Nawet dla mnie chłodnej i zdystansowanej wobec wszystkiego i wszystkich zaczęło się to robić męczące. Postanowiłam przerwać to cholerne milczenie.
- I jak? Rozczarowany moją osobą? – spytałam, rzucając mu krótkie spojrzenie.
- Nie… Dlaczego miałbym być? – dopytywał się – O kurczę… Ja nie mogę czytać w jej myślach, ale czyżby ona była w stanie wyłapywać moje?
- Wspominałeś, że poznałeś mnie dzięki Twojej rodzinie, zanim jeszcze doszło do naszego spotkania. Podejrzewam, że wyrobiłeś sobie jakieś wyobrażenie o mnie – wyjaśniłam i zawahałam się przed ponowieniem pytania – Czy rzeczywistość Cię zawiodła?
- Nie… - odpowiedział lakonicznie, ale wyglądał tak jakby w głowie ułożoną miał o wiele dłuższą wypowiedź.
Znowu milczenie. Mój dobór tematu był całkowicie nietrafiony. Przy nim zachowywałam się jak jakaś ogłupiała małolata. Postanowiłam całą drogę się już nie odzywać, żeby nie pogłębiać złego wrażenia, które z pewnością na nim wywarłam.
- Jak podobało Ci się na Alasce? – zapytał.
- Bardzo… Cisza i spokój. Zdecydowanie lepiej niż tutaj wśród tych wszystkich drapaczy chmur.
- Wybór takiego miejsca jak Waszyngton niesie za sobą duże ograniczenia.
- Mogę Ci coś powiedzieć? – zmieniłam kierunek rozmowy.
- Oczywiście… - powiedział, ale w jego głosie wyczułam delikatne nutki niepewności.
- Myślę, że powinieneś porozmawiać z Tanyą. Zadzwoń do Niej może… - zaproponowałam.
Spojrzałam szybko na jego twarz i przeraziłam się. Był wściekły.
- Przepraszam. Ja nie chciałam się wtrącać, tylko… - próbowałam się wytłumaczyć.
- Co ona Ci nagadała?! – wysyczał.
- Nic takiego…
- Powiedz mi prawdę, całą prawdę! – zażądał.
- Edward, to nie tak… Tanya dużo o Tobie mówiła. Myślę, że odczuwa do Ciebie o wiele więcej niż tylko zwykłą sympatię.
- Ale ja tego nie odwzajemniam… - zaczął.
- Wiem – weszłam mu w słowo – Rozmawiałam o tym z Alice. Generalnie chodziło mi tylko o to, że może powinieneś Jej to dać wyraźniej do zrozumienia… - zsugerowałam.
- Ile lat i na ile sposobów próbowałaś przekonać Raphaela do swoich racji? – zapytał prosto z mostu.
- Ja… - nie miałam pojęcia, co odpowiedzieć – Do cholery! To nie Twoja sprawa! – warknęłam na Niego.
- Świetnie! Zatem moje sprawy również nie powinny być w kręgu Twojego zainteresowania. Bardzo bym o to prosił… - ale Jego głos brzmiał raczej rozkazująco niż błagalnie.
- Przepraszam – burknęłam i skoncentrowałam się na drodze.
Więcej już nie odzywaliśmy się do siebie. Edward półsłówkami wskazywał mi kierunek, w którym miałam jechać.
- Kompletne dno! To nie powinno tak być… Nie powinniśmy poruszać kwestii osobistych, których dowiedzieliśmy się od innych. Najpierw powinniśmy się poznać – myślałam.
Piętnaście minut później parkowałam samochód na podziemnym parkingu. Bez słowa podążyłam za dalej milczącym Edwardem. Zaprowadził mnie do jednego z ekskluzywnych butików. Rozejrzałam się w jego wnętrzu i aż zamrugałam ze zdziwienia, gdy patrzyłam na Alice w stroju ekspedientki. Ta szybko podeszła do nas:
- Bella! Co Ty tu robisz? I jak poznałaś Edwarda? – piszczała zaskoczona.
Wpatrywałam się w nią. Wyglądała na naprawdę uszczęśliwioną moim widokiem. Uśmiechnęłam się i rozluźniłam, uwalniając się od napięcia, które przyniosłam ze sobą aż z samochodu. Zanim zdążyłam cokolwiek odpowiedzieć, Edward się odezwał:
- Panie pozwolą, że zostawię Je same. Muszę coś załatwić, a Wy pewnie będzie chciały sobie spokojnie porozmawiać – pożegnał się uprzejmym skinieniem głowy i odszedł. Minę miał całkowicie obojętną.
- Kończę pracę za 10 minut, poczekasz na mnie? – spytała Alice.
- Oczywiście! Będę na zewnątrz – wyszłam z butiku i usiadłam na najbliższej ławce w hallu.
Moje myśli krążyły wokół scysji z Edwardem. Naprawdę nie wiem, co mnie podkusiło, żeby w ogóle zaczynać takie tematy, a już zwłaszcza ten drugi. Porozumienie, które mogliśmy zyskać między nami, kompletnie przepadło. Byłam zła na siebie.
- Chociaż tak w zasadzie… Czemu mnie to w ogóle obchodzi?

***
Wybrałyśmy się z Alice do pobliskiego parku. Usiadłyśmy na ławce nieopodal rzeki. Przegadałyśmy bite 4 godziny. Nie było tematu, którego nie poruszyłyśmy. Poza jednym... Lawirowałam, jak tylko potrafiłam, żeby nie musieć mówić o Jej bracie.
Alice nawet tego nie zauważyła. Skupiła się bardziej na moim „rozstaniu” z Raphaelem oraz na robieniu mi wyrzutów o to, że nie przyjechałam prosto do nich lub iż chociaż Jej nie poinformowałam od razu po przybyciu do Waszyngtonu.
Czas szybko mijał przy tej szalonej dziewczynie. Pewnie gadałybyśmy o wiele dłużej, gdyby nie telefon Jaspera. Alice musiała wracać do ukochanego. Pożegnałyśmy się, wymieniwszy się wcześniej adresami i każda skierowała się do swojego samochodu.
Podjeżdżając pod swój dom, nie czułam już irytacji związanej z sytuacją z Edwardem. Byłam radosna.
- To z pewnością wina Alice! – pomyślałam – Jej stan był zaraźliwy.
Wprowadziłam samochód do garażu i skierowałam się w stronę drzwi wejściowych. Szukałam kluczy w torebce. Gdy je znalazłam, spojrzałam w końcu na werandę. Wtedy stanęłam jak wryta.
- Co on tutaj robi do cholery?! – zdziwiłam się i spojrzałam prosto w oczy Raphaela.

Uuu...
Eddy złapał " focha "
Nieciekawie.
Do jasnej anielki, co tu robi Raphael?!
Część świetna :D
Czekamy na nexty.
P.S. Błędów brak :D

Dians napisał:

Uuu...
Eddy złapał " focha "
Nieciekawie.
Do jasnej anielki, co tu robi Raphael?!
Część świetna :D
Czekamy na nexty.
P.S. Błędów brak :D

Dzięki... :)

O nie!
Tylko nie Raphael!
Niech wraca tam skąd przyszedł!

Jeszce się dobrze nie poznali z Edziem a już kłótnia :P

Ginger! napisał:

Jeszce się dobrze nie poznali z Edziem a już kłótnia :P

Niewychowani! Zupełny brak kultury, co? :p

No właśnie!
Od razu sobie wrogów robić :P

O Boże

Przerywać w taaaakim momencie cry

Teraz będę musiała zaglądać tu co kilka godzin, w oczekiwaniu na więcej Twisted Evil

Ale co tu Raphael robi

Przecież miał zostać z rodziną...
Pewnie był zazdrosny, że jakiś facet podrywa JEGO Bellę... Twisted Evil

Ale tak na serio, co on tu robi

A Bella już pokłócona z Edwardem.... nieładnie...
Wena życzę i czekam na ciąg dalszy. devil

pzdr.

A tak między nami, to jeżeli do tego wszystkiego wpadnie jeszcze Edward... Będzie niezły bigos Twisted Evil

Raphael.

Noo nie i znowu On.
I wogóle kto pozwolił tak kończyć rozdział ?
Hmmm....? Confused

Dodaj coś jak najszybciej.
I Vena zyczę.:*

wiec bomba xD ale zdecydowanie przyłączam sie do reszty- co on tu robi??!!

nika1377 napisał:

wiec bomba xD ale zdecydowanie przyłączam sie do reszty- co on tu robi??!!

Tak mi się wydaje, że on chciał Was zaskoczyć... Wink

Raphael zaczyna mieszać xD
Trochę dramaturgii musi być ;P

Niecierpliwiec usatysfakcjonowany i bardzo mu się podoba "nowa" Bella.
Kaffienka jak możesz kończyć w takim momencie, co?

;>

Ave Wena!