A Matter of Convenience (+AMOP) r. 8.1 [T] (NZ) 18.11

Sęk w tym, że następna część wcale Was nie odstresuje... to będzie popis Belli jakich mało... taki cios ponizej pasa, tuż przed walentynkami... ja nie wiem, czy to dobry pomysł...

jejkuu .. jak romantycznie się zrobiło.. xD
Edward Edward powiedz jej!Czemu ona mu przerwała..? Kurcze, to wsztystko jest takie skomplikowane .. :(
Czekam na dalszczy ciąg xD

Cytat:

Sęk w tym, że następna część wcale Was nie odstresuje... to będzie popis Belli jakich mało... taki cios ponizej pasa, tuż przed walentynkami... ja nie wiem, czy to dobry pomysł...

CO Z TEGO? chcę tej następnej części nawet jeżeli mnie nie odstresuje! Czym prędzej będzie ta część tym prędzej będzie następna, a może ta będzie już bardziej odstresująca? Nigdy nic nie wiadomo... a tym postem tylko zwiększyłaś moją ciekawość... jestem ciekawa zachowania Belli...

Cóż mloda... mozemy ponegocjować... dzisiaj "popis Belli". Tekst będzie krótki, ale w sumie stanowi zamkniętą całość, wiec czemu nie. No i będzie można dużo się nad nim poemocjonować :D

A na walentynki - MOJA DRUGA ULUBIONA CZĘŚĆ!!

Co Wy na to? :)

Czy musisz pytać co my na to?
Jak tylko widzę, że Ty napisałaś ostatniego posta to serce zaczyna mi szybciej bić :D
Yyy... walentynki już jutro?!
Dahrti you're my God now :D

Świetne opowiadanie
przeczytałam je raz dwa
pomysł jeden z oryginalniejsze, a tłumaczenie jest też naprawdę dobre
nie wiem, co mam jeszcze napisać
ja i tak uważam, że walentynki to głupota, więc z czystym sumieniem dawaj jutro ten rozdział

nie no konstruktywny komentarz mi nie wyjdzie
na języku mam słowa
romantyczne, słodkie, pełne czułości.
Zmiękłam...
Wymiękłam
Piękne

cudne tłumaczenie

już nic nie rozumiem ; )
no tak. rozdział taki romantyczny .
ta jego zielen oczu... ach i och ;]

Ginger! Przecież ja zawsze ZAWSZE zaznaczam w temacie, że jest kolejna część Wink

Zrobiło się miło i słodko... heeeh... no ale skoro sami tego chcecie, to w porządku. Będzie dziś fragment. Już posłałam do bety.

I jak mi teraz Bellusi nie zjedziecie z góry na dół to ja już nie wiem, czy z Was cokolwiek będzie. Ja rozumiem... feminizm, równouprawnienie, solidarność jajników i takie tam, ale za zbliżający się wielkimi krokami "popis Belli" to naprawdę należy jej się solidny kop w cztery litery... No ale nie róbcie wielkich oczu, dziś wieczorkiem przekonacie się sami...

Tekst odeslałam :D Głupia Bella, głupia...
Dahrti, w dziale z miniaturkami czeka na Ciebie prezent ;P

Dobra wiadomośc mizuki!
Dobra zacieramy rączki i z niecierpliwością czekamy! :D

mizuki jak zwykle poświęciła czas dla mnie i dla Was. Mam nadzieję, że jesteście choć w połowie tak wdzięczne, jak ja. To ja już wklejam tekst i idę po prezent.

UWAGA - liczę na burzę oburzenia!! Choć rozumiem, że można zaniemówić po czymś takim...

AMOC 16 czyli Rozdział V część III

Moje serce biło jak oszalałe pod wpływem jego delikatnej pieszczoty. Byłam pewna, że to czuł. W końcu jednak uspokoiło się i wróciło do normalnego rytmu. Zasypiałam, a Edward nadal czule głaskał mnie po policzku…

Następną rzeczą, jaką udało się zarejestrować mojej świadomości, był odgłos kropel deszczu, rozbijających się o moje okno. Jęknęłam na myśl o kolejnym tygodniu ciężkiej pracy. Przytuliłam się mocniej do mojej poduszki, chowając w niej swoją twarz… Aż obudziłam się na tyle, by zdać sobie sprawę, że poduszki zazwyczaj nie mają żeber. A większość z nich raczej nie ma zwyczaju chichotać. Oszołomiona, podniosłam głowę i ujrzałam Edwarda. Przypatrywał mi się, oczarowany.

- Dzień dobry. – powiedział miękko, odgarniając mi włosy z twarzy.
- Nie mogę uwierzyć, że zostałeś ze mną całą noc! – mrugałam oczami, zdezorientowana.
- Przecież mnie prosiłaś. – wydawał się być zaskoczony moim zdziwieniem.
- Jak długo już tak leżysz, czekając, aż się obudzę?
Zerknął na zegarek.
- Niedługo, może godzinę. – odpowiedział.
- Tylko tyle?
- Spałem o wiele dłużej, niż zazwyczaj, Bello.
- I tak musiałeś się śmiertelnie wynudzić.
- Wprost przeciwnie, zapewniam cię. – zaśmiał się cicho.

Obróciłam się na plecy i przeciągnęłam niczym kot, wyciągając ręce daleko nad głowę, rozciągając nogi w kierunku ramy łóżka i podnosząc delikatnie klatkę piersiową w górę. Jęknęłam jeszcze raz, czując jak moje ciało porzuca nareszcie skurczoną pozycję, w jakiej spędziłam całą noc.

- Nie mam ochoty dziś pracować. – wymruczałam.
- Ani ja. Zadzwońmy i powiedzmy, że dopadła nas grypa.

Aż sapnęłam ze zdumienia. Przestałam się rozciągać i spojrzałam na Edwarda, zastanawiając się, co też mu chodzi po głowie. Był podejrzanie radosny i zadowolony.

- Nie mogę. Mam dziś głupie, nudne spotkanie, na którym muszę być.
- Nie możesz się z niego jakoś wymigać? – zapytał.
- To ja je zarządziłam.
Edward rozważał przez chwilę moje słowa.
- To w takim razie może spotkamy się na kolacji? – zaproponował.

Odwróciłam głowę i wpatrzyłam się w sufit. Co on wyprawiał? Czy jemu naprawdę się wydawało, że jeśli będzie dla mnie jeszcze milszy, to wynagrodzi mi jakoś moje upokorzenie? Nie domyślał się, jakie to dla mnie wszystko trudne? Co on w ogóle robił w moim łóżku?! Skopałam z siebie prześcieradło i usiadłam, przerzucając nogi za brzeg posłania. Wiedziałam, że dużo łatwiej będzie mu się oprzeć, jeśli nie będę na niego patrzeć.

- Muszę się przygotować do pracy. - powiedziałam szorstko. – Ty także. – przypomniałam mu.
- Spotkamy się później? – zapytał ponownie.
- W końcu ja też tu mieszkam, prawda? – odparłam, unikając jego pytania. – Spotykamy się cały czas.
- Ale ja chciałbym gdzieś cię zabrać, Bello.
- To nie jest konieczne. – zacisnęłam mocno powieki, z całej siły starając się nie rozpłakać. Czułam, że mi się przygląda, szuka odpowiedzi w moim wyglądzie. Mógłby mi po prostu powiedzieć, czego chce.
- Nie powiedziałem, że to konieczne. – jego głos był spokojny i cierpliwy. – Bello, ja chcę zabrać cię na kolację.
- Posłuchaj, Edwardzie… To miło z twojej strony, naprawdę, ale nie skorzystam z twojej propozycji. Zapomnij o tym. – westchnęłam, zmęczona. – Muszę się ubrać. Mógłbyś wyjść?

Poczułam, jak łóżko podskakuje pod ciężarem wstającego Edwarda. Kiedy usłyszałam, jak otwiera drzwi, odważyłam się zerknąć na niego. Na jego twarzy malował się ból i gniew. Wyszedł i zamknął za sobą drzwi. Nie mogłam pojąć, czemu był taki wściekły. Przecież właśnie uratowałam go przed randką z litości.

Pomimo tego, że spałam o wiele dłużej i lepiej, niż powinnam (biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności), w pracy czułam się jak zombie. Mogłam była zadzwonić i powiedzieć, że jestem chora, tak jak to sugerował Edward. Nie zrobiłam praktycznie nic. W dodatku prawie zasnęłam na swoim własnym spotkaniu. Piłam kawę za kawą - równie dobrze mogłabym wstrzykiwać ją sobie dożylnie. Dzięki temu o piątej byłam nie tylko wykończona psychicznie, ale także podenerwowana w skutek nadmiaru kofeiny w organizmie.

Tuż przed końcem pracy zadzwoniła Alice.
- Idziemy dzisiaj wszyscy do Txori. – zaświergotała, aż zadzwoniło mi w uszach.
- Z jakiej okazji?
- Nic szczególnego. Chcemy się tylko trochę zabawić. – ton jej głosu był stanowczo zbyt niewinny.
- Mmmmm… - Kłamczucha! Kłamczucha! Aż ci para z brzucha bucha! Teraz ci para uszami wychodzi, bo kto kłamie – sam sobie szkodzi!*
- Przyjdziesz, prawda? – naciskała.

Przyglądałam się mojemu odbiciu w monitorze. Wyglądałam, jak chodzący trup. Nie chciałam nigdzie wychodzić. Z drugiej strony wiedziałam, że i tak się nie odczepi, jeśli się nie zgodzę. Westchnęłam ciężko.

- Jasne. Przyjdę.
- Cudownie! Do zobaczenia o siódmej. Mamy zarezerwowany stolik, więc się nie spóźnij! Dasz znać Edwardowi, czy ja mam do niego zadzwonić?
- Uhmmm…

Nienawidziłam sposobu, w jaki mój żołądek ścisnął się na samo wspomnienie jego imienia. Bello, tylko nie panikuj. Nie panikuj!!!

- Lepiej ty zadzwoń. Musze tu szybko uporać się z kilkoma sprawami, jeśli mam zdążyć na nasze spotkanie.
- Jasne. Do zobaczenia!

Odłożyła słuchawkę, zanim zdążyłam powiedzieć „Pa”… Zamknęłam klapkę telefonu i przemyślałam dokładnie moją sytuację.

Byłam emocjonalnym wrakiem.
W żadnym wypadku nie uda mi się tego ukryć przed Alice.
Nigdy, przenigdy, nawet za milion… Nie, nawet za trylion lat, nikomu nie opowiem, co się wydarzyło w ten weekend.
Co oznacza, że będę musiała włożyć dużo wysiłku w opanowanie szkód, jeśli chcę pomyślnie przejść dzisiejszą inspekcję.

Tak szybko, jak tylko było to możliwe, zamknęłam komputer i odłożyłam papiery. Chwyciłam torebkę i udałam się do damskiej toalety. Przeczesałam szybko włosy i nałożyłam szminkę. Podejrzewałam, że był to bezowocny wysiłek, skoro i tak zostanę zgnieciona i stłamszona w autobusie. Ale musiałam zrobić wszystko, co w mojej mocy, jeśli mam oszukać Alice. Albo Edwarda. Spojrzałam na swoje ubranie. Odetchnęłam z ulgą – byłam ubrana na czarno. Kolor odpowiedni na pogrzeby, gotyckie zloty i kolację ze znajomymi w snobistycznych knajpach. Spojrzałam jeszcze raz w lustro i, nieusatysfakcjonowana swoim wyglądem ani odrobinę, pobiegłam złapać autobus.

* język polski chyba nie ma żadnego dziecięcego wierszyka o kłamcach, pasującego do sytuacji… No to proszę – próbka moich autystycznych zdolności :D Wiecie… Poetką bywałam, ale schamiałam Wink

ooooo nie.... On jej chce (chyba) Ona jego też, się zgadać nie umieją :P
czekam na przełom :D

Mi tam się wierszyk bardzo podobał, może kiedyś coś napszesz?

Ciekawe... najpierw Bella zakochana w Edziu, a potem jakby zamienili się rplami, tylko ten gniew kiedy mu odmówi...

Dziwne Shocked

Całą nac spędziła z Edym i i tak muodmowiła...

Dzięki za tłumaczenie, jak zawsze genialne :D

Ta Bella mnie dobija xD
Jest jeszcze gorszym przypadkiem, niż ta Meyer.
A Edward zachowuje się jak wampir xD Na pewno w tym FF oboje są ludźmi?
Obojgu przydał by się porządny kopniak w.. [dopowiedzcie sobie sami xD]
Kiedy Bella wreszcie zmądrzeje? Ehh..

Ave Vena

Jesus- kobiety są okropne :D
Zwłaszcza Bella Wink

Nie, no dobra. Part całkiem fajny i liczę na dłuuugi CD :D

Hmm.. ja nie będę się oburzać :D
Postawa Belli jest dla mnie calkowicie zrozumiała,
może większość kobiet przyjęłaby to zaproszenie, ale nie ona :D

Jest zbyt, dumna, samodzielna i na swój sposób "inna" :D Za to ją lubię :D

Na to,że tych dwoje uwielbia komplikować swoje życie nic nie poradzimy Laughing

Nie podchodzę do tego tak emocjonalnie, bo wiem co bedzie dalej:D,
Dahrti Twoje tłumaczenie czyta się dużo przyjemniej Wink

tragedia, oboje jak takie ... niemyślące ciamajdy. katastrofa, sami od siebie uciekają ;p
bardzo ładnie tłumaczysz :)
czekam na kolejną część :)

No, nieźle. Trzeba Bell załatwić leczenie (nie ważne, że to tylko postać fikcyjna, i tak trzeba). Ta dziewczyna mnie przeraża swoją... echem... niedomyślnością.
Facet tuli ją do snu, rano jest radosny jak skowronek i zaprasza ją na randkę, a ta mimo, że jest w nim szaleńczo zakochana to i tak odmawia.

A wierszyk "o Alice". Boski! :D

aach! sieroty! ktoś już rzucił tu hasło "dupy wołowe" - pasuje idealnie!
grr!
mimo mojego feministycznego skrzywienia wkurzyłam się na Bellę i już się chyba nie odwkurzę.
jak chciał jej kolacje postawić to chyba się powinna zgodzić... nie musiałaby gotować... i szamanko za friko...
tłumaczenie oczywiście doskonałe ^^ tak samo jak wierszyk ;] dodajmy go do ksiązki z wierszykami dla dzieci!
czekam na następną część, tak jak cała reszta ;p