Nowe życie [Z], Cienie majestatu [NZ] (+16) Zawieszone!

Po prostu brak mi słów. Naprawdę świetnie napisane.
Jeszcze Edward krzyczący w płomieniach imię Beli, no po prostu nie mogę.
Mam nadzieje, że będziesz pisać dalej.

aaaa! już koniec? oni nie żyją?
ale jedno mam pytanie: jak to Edward krzyczał imię Belli? Nie to że mi się nie podoba, bo podoba mi się strasznie, ale chyba żeby zabić wampira trzeba go najpierw porozrywać czy coś... brr. Albo może mi się coś pomyliło, co jest bardzo prawdopodobne ;p

to teraz to drugie, szczęśliwe zakończenie ^^ <robi maślane oczka>

Znacznie lepsze niż mi wczoraj w skrócie opowiedziałaś! Ale czego ja się mogłam spodziewać? ŚWIETNE Uwaga

Aaaa... reszta? Będzie? love

Epilog

Czy tak się właśnie umiera?
Tunel, a na jego końcu jaśniejący punkcik?

Ja tego nie widziałam. Otaczała mnie tylko ciemność. Nie było śpiewu chórów, nie było światła.
Bałam się, że jednak Edward miał rację.

Lecz nagle poczułam czyjś dotyk na twarzy. Był delikatny jak tchnienie wiatru. Ledwie go wyczuwałam.
Otworzyłam oczy.
Oślepiło mnie jaskrawe światło. Musiałam przymknąć powieki.
Po chwili, gdy wzrok przyzwyczaił się już do intensywności światła, ujrzałam twarz anioła.

Edward klęczał obok mnie ze łzami w oczach.

- Och … Edwardzie – z rozdzierającym serce szlochem rzuciłam się mu w ramiona.

- Miałaś rację, kochanie. Miałaś rację. My... mamy duszę – wyszeptał mi we włosy – Czekałem na ciebie najdroższa.

Przytuliłam się do niego jeszcze mocniej. Bałam się, że za chwilę odejdzie, albo obudzę się z tego cudownego snu.

- Kocham cię, kocham, kocham – obsypywałam Edwarda gorącymi pocałunkami – Pękło mi serce, gdy mnie tam zostawiłeś. Samą. Ja już nie umiem bez ciebie żyć. Już mnie nigdy nie opuszczaj, proszę. Błagam! – zaszlochałam.

Po moim policzku spłynęła szklista łza. Edward wytarł ją wierzchem dłoni.

- Nigdy już nie będziesz sama Bello. Nigdy. To nasze nowe życie…

Dziekuję za waszą uwagę.
Dziękuję moim przyjaciółkom ze studiów, że zanudzałam je moimi rozterkami co do fabuły.
Dziękuję Arianie - jestes świetną betą.
Dziękuję wam wszystkim razem i z osobna. Strasznie się cieszę, że mogłam zapewnić wam miłe chwile z moim opowiadaniem.
Dziekuję za wspaniałe komentarze, które tylko motywowały mnie do działania.
Dziękuję szatańskim pomiotom za chwile wytchnienia:)

P.S Kiedy zapada noc… zawsze liczcie się z tym, że kiedyś wstanie słońce.

Buziaki:*

piękne .... nie raz się popłakałam, ale teraz .... ah ... no brak mi słow. Mam nadzieje, że coś jeszcze napiszesz, bo piszesz w niesamowity sposób. :)

nieeeeeee dlaczego tak się to musiało zakończyć !!!

Ale teraz już będą razem.
Bella dowiodła jak bardzo kochała Edwarda.

Ich miłość będzie trwac wiecznie.

Wspaniałe... Teraz to i mi sie w oku łezka zakręciła... cry

Dziękuję Ci za te chwile emocji podczas czytania Twojego DZIEŁA (tak,tak wielkimi literkami) MUAH! :*

Arabella napisał:

Ale teraz już będą razem.
Bella dowiodła jak bardzo kochała Edwarda.

Ich miłość będzie trwac wiecznie.

Mam to gdzieś że razem będą! cry

Umarli i to jest beznadziejne! cry

Gratuluję talentu

błagam pisz szczęśliwsze opowiadania

Ach, ach, ach.... Uwaga

Szatańskie pomioty TOBIE dziękują i płaczą krwawymi łzami cry

Naprawdę, daję Ci pochwałę Uwaga

Tylko tak potrafię wyrazić swoją wdzięczność love

Cytat:

- Gdy umierał w płomieniach… krzyczał twoje imię – wysapał.

O mój Boże.
Coś mi w środku pękło, naprawdę

Rany, nie mogę nic napisać.
Właśnie weszła po pokoju moja siostra, żeby zobaczyć dlaczego tak ryczę.

Grr... Nie mogę nic napisać, rozmazuje mi się tekst.
Refleksje później.

Dzięki ci za twoje ff, bo było jednym z najlepszych jakie kiedykolwiek czytałam.
Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś coś napiszesz. <3

Koniec piękny i moim zdaniem stanowi idealne zakończenie całości.

Odebrało mi mowę...
Kiedy Aro powiedział o tym, że (i jak tzn krzycząc imie Belli) Edward UMIERAŁ poryczałam się. Sama miałam ochotę rzucić mu się do garła i nie miałabym żadnych wyrzutów sumienia. Wiesz co? To może zabrzmi dziwnie ale lepiej, że nie przywróciłaś Edwarda do życia. Nie bijcie mnie! Gdybyś tak zrobiła zabiłoby to cały ten FF. A tak są razem w niebie ( czy gdziekolwiek indziej) już na zawsze. Tylko... dlaczego już koniec? Dziewczyno pisz pisz pisz! Czekam na kolejnie twoje fanficki!
Pozdrawiam.

A zastanawiałyście się dlaczego w ogóle umarł Edward?
Co takiego usłyszał w myślach Haralda?
Dlaczego Kajusz wzniósł toast w zasadzie tylko do Belli?
Dlaczego Aro...

Za jakiś czas poznacie prawdę.

A narazie uczę się do sesyii.

ej! tak nie można!
nie no, moja psychika siada...
aaa! <łapie się za głowę> ciekawość! straszne uczucie...
ty wiesz Arabello jak zrobić dobrą reklamę.
no ale cóż... ucz sie ucz, a potem napisz.
aaa! <stoi na skraju szaleństwa>

Hem, nie wiem czy dobrze rozwiązuje Twoją zagadkę, ale...

Czy Ara nie opętała czasem zwykła ludzka zazdrość??
W końcu on "kolekcjonował" wampiry obdarzone niezwykłymi zdolnościami. Oczywiście cenił sobie Edwarda i jego moce, ale fascynacja Bells i jej wyglądem wzięła górę.
Pożądał jej i dla niej zabił miłość jej życia, by samemu stać się tym, kim Edward był dla Belli.
Może myślał, że Bella jest taka pusta, że skusi się na władze i bogactwo u boku Ara i zapomni o Edwardzie...

Nie wiem. Takie są moje logiczne przypuszczenia i wnioski Wink

no wiesz!

cudowny fanfic, piękna opowieść o miłości. :)

No i ryczę.
Brak słów...pięknie.:D

Anna Scott napisał:

Hem, nie wiem czy dobrze rozwiązuje Twoją zagadkę, ale...

Czy Ara nie opętała czasem zwykła ludzka zazdrość??
W końcu on "kolekcjonował" wampiry obdarzone niezwykłymi zdolnościami. Oczywiście cenił sobie Edwarda i jego moce, ale fascynacja Bells i jej wyglądem wzięła górę.
Pożądał jej i dla niej zabił miłość jej życia, by samemu stać się tym, kim Edward był dla Belli.
Może myślał, że Bella jest taka pusta, że skusi się na władze i bogactwo u boku Ara i zapomni o Edwardzie...

Nie wiem. Takie są moje logiczne przypuszczenia i wnioski Wink

Hmn. Bardzoo, bardzoo dobra analiza Anno.

Spodobała mi sie postać Aro (nie mam na myśli czywiście jej przestawienia u Szmejer ) Chciałam go wykreować na takiego drugiego, polskiego Bohuna.
Cos sie poxniej z niego wykrzesa.
A jak narazie....
Dzieki za wspaniałe opinie.
Obrosłam w piórka.
Kurczę, dokładnie tydzień temu umieszczałam swój pierwszy w życiu tekst. A tydzień poźniej jestem z wami tu i teraz.