wierszy kilka - piąty 07.03

Dzwoneczku, powiem Ci szczerze, że już wczoraj przymierzałam się do skometowania tego wiersza... lecz, no, zabrakło mi odpowiednich słów...
Pewnie teraz też mi ich zabraknie, bo to, co napisałaś jest bardzo kruche, delikatne i łatwo naruszyć pewną konstrukcję, którą stworzyłaś.
Miałam łzy w oczach czytając to. I były to szczere łzy wzruszenia.
Przedstawiłaś serduszko, które przestaje bić, istnieć... coś, co nagle się wypala, a przecież było niewinnym życiem, małym, bezbronnym i delikatnym...
Nie ujęłaś tego w jakiś trudnych słowach, czy też trudnej formie. Nie było tragedii jako takiej... była za to taka, która ukrywa się w każdym z tych trzydziestu słów, przykryta prostymi zdrobnieniami...
Aż żal mi, że nie wiem, co mogłabym jeszcze dodać...
Trzydzieści krótkich słów, a emocji zawartych więcej niż w poemacie...
Przepięknie smutne...

Wysłany: Pon 18:57, 01 Mar 2010

Dzwoneczku( jej, też masz Madzia na imię? Super;) )

Serduszko

Ten wiersz... No, ten wiersz mnie po prostu poruszył. Jako jedna z niewielu, umiesz w dosłownie w kilkudziesięciu słowach wyrazić cały smutek, żal, zwątpienie. Jestem pod wrażeniem. Muszę przyznać, że mi również w oczach stanęły łzy, te słowa na zawsze wyryją się w moim sercu, normalnie na pamięć się nauczę tego wiersza, a co! Czekanie, aż ustanie Boże, piękne. Smutne jest to, że nieraz umierają niewinne dzieci, które pragnęły tylko żyć. Przecież to tak niewiele, a czasami bywa, że i to, to za dużo.
Ten wiersz mną zawładnął... Cudowne.
Pozdrawiam:*

Wysłany: Nie 21:28, 07 Mar 2010

To dzisiaj będzie też posępnie... Przepraszam.

Nie wiem

Nie wiem, czy umiem
czekać i wierzyć
już dawno temu
zgasło światełko

Nie wiem, czy mogę
pragnąć dla siebie
gdy mrok goryczy
sprzedaje mą duszę

Marzenie ulotne
jak płatków róży garstka
mami kolorem
zapachem kusi

Muska ustami
by zaraz umknąć
a tak naprawdę
nawet nie dotknęłam

Uśmiech losu
to żart losu
na falach emocji
przyjdzie mi utonąć

Nie wiem, czy potrafię
sięgać do gwiazd
i mokra stoję
w słonym deszczu

Aniele mój
podaruj mi piórko
pocałuj mnie
bo nic już nie wiem

Wysłany: Nie 21:47, 07 Mar 2010

Bardzo podobają mi się wszystkie Twoje wiersze, Dzwoneczku...

Słowa Twoje płyną prosto z serca, przy czym łączą się w delikatną poezję, którą miło się czyta. Najbardziej podobał mi się liryk Serduszko, niezwykle mnie wzruszył...

W tym komentarzu skupię się na Twoim ostatnim wierszu... Jeszcze nikt nie skomentował, to ja będę tą pierwszą :)

Przepełniony smutkiem, brakiem nadziei, zrezygnowaniem... To mogę powiedzieć ogólnie po przeczytaniu. O tym, że marzenia są ulotne, nie do spełnienia, nierealne, jak ten metaforyczny pocałunek. Każdy łut szczęścia jest żartem? Moim zdaniem bardziej darem, ale podmiot liryczny jest przepełniony pesymistycznym uczuciem, patrzy tak na świat, poprzez pryzmat szarych kolorów. Przez to cierpi- stoi w słonym deszczu. Podoba mi się ta ostatnia strofa- apostrofa do Anioła i prośba o pomoc, o przywrócenie nadziei. Podmiot liryczny przyznaje się do tego, że jest słaby- nic nie wie, zagubił się w życiu...

Piękny wiersz, szkoda, że tak smutny...

Przepraszam, że wcześniejszych nie skomentowałam- moja nieuwaga i trochę też brak czasu... Ale naprawdę podobają mi się twoje liryki :)

Weny!
Pozdrawiam,
Mys.

Wysłany: Nie 22:02, 07 Mar 2010

Dzwoneczku.
Potrafisz sięgać do gwiazd, każda z nas to potrafi. Determinacja, wiara i nadzieja są naszymi sprzymierzeńcami w nierównej walce z aniołem zwanym naturą.
Wiersz osobisty, piękny w swojej szczerości. Strofy zdają się być smutną melodią, która czeka na cud – radosny akord stworzony przez Boga-Kompozytora. Twoje metafory mimo, że są przepełnione rozgoryczeniem, tchną również nadzieją. Los, który tak okrutnie potrafi z nas zakpić, bywa przewrotny i w ostateczności daje nam szansę, jeśli tylko w nią nie zwątpimy.
Mój komentarz być może nie jest zbyt konstruktywny, ale wiedz o tym, że twój wiersz po raz kolejny mnie poruszył.
BB.

Wysłany: Czw 22:54, 18 Mar 2010

Nie wiem jak to się stało, że jeszcze nie skomentowałam. Przepraszam. Wink

Już to nadrabiam.
Dzwoneczku nie wiem jak ty to robisz, ale widzę że bawisz się słowami, a pomimo to twój wiersz nie traci przez to sensu, ale zachowuje swoja wartość. Może jest on smutny, lecz piękny sam w sobie. Gdyby zagłębić się bardziej w te słowa, pośród tych zwątpień, można dostrzec nadzieję. Wszystko czasami bywa zdradliwe, ale jeżeli uwierzymy w siebie i we własne możliwości jesteśmy w stanie pokonać wszystko, udowodnić że jesteśmy silni, pomimo słabości, które wszyscy mają. Bez wiary i nadziei nic nie miałoby sensu. Każdy jest kowalem swojego losu.
Pozdrawiam.

Doszukałam się czegoś nowego twórczości świetnego Dzwoneczka Wink

.
Bierzemy się do roboty... ^

Ukojenie:
Ładnie... Oddane chyba Twoim uczuciom... Tak mi się wydaje, a ten fragment jest tak oczywisty... tyle razy zadaję sobie to pytanie. Dziwne? Nie wiem...

Cytat:

Ukojenie...

czy da mi je śmierć

gdy miłość nie potrafi?

Jak na pierwszy wiersz, który czytam Twej twórczości: jest dobrze ;>

Noc:
Hm, no nie jest złe, jednak znam lepsze utwory, które bardziej mnie zachwyciły.
Jednak bardzo podoba mi się pierwsza strofa, pozwolisz, że zacytuję:

Cytat:

Noc otula mnie
pieszczotą sennych marzeń
Na kraniec świadomości
odsuwa złe wspomnienia

Towarzysz:
Hehehe. Fajne, fajne Wink

.
Jakoś nie umiem się konstruktywnie wypowiedzieć na jego temat, dlaczego? Nie mam pojęcia... może pora i samopoczucie...

Serduszko:
No... smutno, na szczęście nie ma jakiegoś wielkiego cierpienia, itd., bo to jest okropne. -,-
Powiem, że nie jest źle ;>

Nie wiem:
Ładny.
Cóż, każdy miewa w życiu takie chwile, gdzie traci się nadzieję, wiarę. Gaśnie właśnie to światełko, tracimy wiarę właśnie w to, że potrafimy dotknąć gwiazd. Bywa i tak, w końcu... życia, prawda?

Cytat:

Uśmiech losu
to żart losu
na falach emocji
przyjdzie mi utonąć

Podoba mi się ta strofa...

Cytat:

Nie wiem, czy potrafię
sięgać do gwiazd
i mokra stoję
w słonym deszczu

Jakoś dziwnie mnie ruszyło. Ładnie, a Ty potrafisz dotknąć gwiazd, jestem pewna, zresztą, jak każdy z nas, ale jedna zasada: trzeba chcieć... wierzyć w siebie...

Cytat:

Aniele mój
podaruj mi piórko
pocałuj mnie

Aj... Zua się rozmarzyła, podoba mi się, ładnie Wink

.

Więc teraz ogółem, tak? Powiem, że nie jest źle, ale przyznam szczerze, że bardziej gustuję w miniaturkach Twojego autorstwa. Oczywiście, iż wiersze nie są wcale złe, jest na pozytywnie, ale zdecydowanie bardziej spodobały mi się Twe mini.
Jednak czekam na coś nowego i życzę weny,
Zua.