Bo to trzeba przeżyć [M]

Moja pierwsza miniaturka, natchnął mnie nieopisany w książce okres depresji Belli. Nieco ubogie, ale liczę na bezlitosną opinię.

Moje życie nigdy nie było skomplikowane, może nietypowe lecz do komplikacji było mu daleko. Gdy GO po raz pierwszy ujrzałam, nawet nie podejrzewałam, że ON, ten chodzący ideał urody, wtargnie do mojego bezbarwnego świata i sprawi, że nie tylko się skomplikuje, ale i nabierze tempa. Szalonego, upajającego tempa, które pokochałam, bo wiedziałam, że nie ma innych możliwości, aby z NIM być. W ten sposób wszystko co kiedyś było dla mnie szare, zielone, wilgotne – wszystko w Forks, kojarzyło mi się z NIM, dlatego to znosiłam.
A teraz? Nie ma GO. W głowie huczały jego słowa, bezlitosne ale prawdziwe, chociaż usilnie próbuję sobie udowodnić ich drugie dno, nie potrafię. Co ja tutaj robię? Co mnie tutaj trzyma? Jestem cholerną masochistką, nie potrafię się od tego oderwać. A raczej nie chcę. Tak bardzo nie chcę tego zostawić. Chcę aby wrócił.

*

Zostawił mnie, ot tak, po prostu. Może tak miało być, może ktoś taki jak ja, niczym niewyróżniająca się dziewczyna, która nie ma talentów ani szczególnych zdolności, a na dodatek obdarzona przez los brakiem pełnej sprawności ruchowej i wielkim życiowym pechem, nie miała prawa być z kimś tak idealnym. Ten idealny ktoś nie miał prawa mnie pokochać. Tak. Mnie nie można pokochać, skoro nawet potworowi się to nie udało, człowiekowi też pewnie się nie uda…

*

To był sen, cholernie długi, bolesny sen. To dlaczego chcę aby nadal trwał?

*

Moja miłość jest jak ja. Niezniszczalna i egoistyczna. Dostarcza tylko cierpienia i szkód, a przede wszystkim nie powinna istnieć.
Jak długo można okłamywać ukochaną osobę? A jak długo dasz radę okłamywać samego siebie, wmawiając sobie, że nie bycie z tą osobą jest dla niej najlepsze?

Oszust. Kłamca. Głupek. Bądź nimi wszystkimi, byle nie egoistą, bo ją kochasz.

Cytat:

nabierze tępa. Szalonego, upajającego tępa

chyba tempa ;p tępa może być brzytwa
poza tym wszystko dobrze, gdzieś tylko ze dwa przecinki zjadłaś ;p

pomysł dobry, wykonanie też. Trochę za krótkie żeby oceniać, ale ogólnie mi się podobało.
pisz dalej, rozwijaj talenty ^^

a tak właściwie to witaj w rodzinie ;D

Dzięki. Już poprawiłam, zaraz zabiorę się za przecinki, moją odwieczną zmorę <grr>.

Bardzo mi się podobało... Takie prawdziwe, skłaniające do refleksji... tylko szkoda że takie króciutkie.. :( pomyśł jak najbardziej mi się podoba ..
Liczę na więcej twojej twórczości.:*

hmm...
tekst ogolnie mi sie podobal tylko to

Cytat:

Mnie nie można pokochać, skoro nawet potworowi się to nie udało, człowiekowi też pewnie się nie uda…

wg mnie, nie pasuje do Belli
ona nigdy by nie nazwala Edka potworem, to raz,
dwa, ona nie pragnela milosci nikogo innego [czlowieka] oprocz Edwarda.
i ten fragment jak go wyzywa...
tez lekki zgrzyt.

ale to tylko takie moje odczucia.
mam nadzieje ze napiszesz wiecej, wtedy bedzie mozna sie obszerniej wypowiedziec o stylu itp. :)

powodzenia w dalszym pisaniu

Bella trochę mnie... drażniła. Bierna, zero asertywności, chociaż niby miała tyle zalet. Dlatego też dodałam trochę od siebie i odskoczyłam od ustalonego kanonu Belli, dodając do niej nieco złości na Edwarda.
W końcu ją rzucił, miała prawo być złą, tak uważam.
Oczywiście kanoniczna Bella w życiu nie pomyślała by tak o Edwardzie (potwór).

Tu już pracuje moja chora wyobraźnia.