Anakreontyk [M] [+13]

Jest to odpowiedź na Wasze prośby ;). Czyżbym miała zostać nadwornym "pisaczem erotyków" ;P? Takie to tam sobie, niesprawdzone, ale...

- Och, Bello… Specjalnie wodzisz mnie na pokuszenie? – nic nie powiedziała, tylko puściła mi oczko. Pokiwałem głową z uśmiechem. Po raz kolejny wystawiała mnie na próbę. Tyle tylko, że ja… Ja nie chciałem już uciekać.

Nie szczędź mi rajskich rozkoszy!
Różanych ustek nie żałuj!
Zanim się dzika myśl spłoszy,
Niebieska! ty swoim wzrokiem
Zalej mnie blasków potokiem,
Bez końca pieść mnie i całuj!

Zanuciłem tuż przy jej uchu, a ona drgnęła niespokojnie i spojrzała na mnie oczami pełnymi niedowierzania. Zaśmiałem się cicho, a po chwili zamruczałem, czując jej wspaniały zapach, który otoczył mnie z każdej strony, gdy jej ramiona oplatały moją szyję. Ciepło jej ciała przypominało mi o tym, że to działo się naprawdę. Że już nie jest to tylko moje skryte marzenie. Ona była w moich ramionach. Cała moja. Tylko moja.

Eros zawstydzi się blady
Przed moich pragnień pożarem,
Wśród sennej życia biesiady
Pijąc nadziemskie słodycze,
Wszystkie łzy twoje przeliczę
Dobyte szczęścia nadmiarem.

Mój głos stał się chrapliwy. Ona zadrżała, przytulając się do mnie mocniej. Gdyby moje serce żyło, wyfrunęło by pewnie z piersi, targane radością, niecierpliwością, podnieceniem…

A gdy się strawi doszczętnie
To życie nic już nie warte -
W ostatniej chwili, namiętnie -
Na twoim oparty łonie,
W nowe się blaski przesłonię,
Patrząc w twe oczy otwarte.

Nie byłem w stanie zanucić nic więcej; mój oddech przyśpieszył. Zamknąłem na chwilę oczy, próbując choć odrobinę się opanować, poczym rozejrzałem się wokół. Polana wyglądała wyjątkowo pięknie. To był jeden z tych niewielu, wspaniałych, słonecznych dni w Forks. Idealny.
Musiałem wyglądać zabawnie lśniąc na tle soczyściezielonej trawy.
- Edward… - jej szept zawibrował w powietrzu – Mogłabym godzinami wpatrywać się w skrzenie Twojej skóry. Jesteś piękny, wiesz? – moja kochana oszalała. Lecz nic nie odpowiedziałem, uśmiechnąłem się tylko i pociągnąłem ją leciutko, zapraszająco. Bez trudu odczytała moje pragnienia. Oplotła mnie nogami. Teraz była jeszcze bliżej. Była piękniejsza, bardziej krucha, pachniała jeszcze wspanialej… Jej blada szyja była tak blisko… Tak łatwo mógłbym…
Odpędziłem od siebie niesforne myśli, skupiając się na innych pragnieniach. Przywarła do mnie, opierając delikatnie głowę na mojej piersi. Poczułem straszny żal, że nie może poczuć szaleńczo bijącego dla niej serca. Ona jednak nie wyglądała na zawiedzioną czymkolwiek. Co chwilę rozkosznie się wierciła, próbując wpasować się w moje zimne ciało. Jęknąłem głucho.
Tak niewiele brakowało bym zupełnie zapomniał o istnieniu świata wokół, o kontrolowaniu swojego ciała i umysłu! Jej bliskość za każdym razem oszałamiała mnie z mocą tak wielką, że czułem się wobec niej zupełnie bezradny. Mogłem jedynie ulegać jej urokowi, chłonąc każdy jej gest, każde słowo, westchnienie…
Złożyłem delikatny pocałunek na jej szyi. Moja warga zadrżała, odsłaniając kły. Ona jednak nie mogła tego zobaczyć. Wciąż obawiałem się tego, że moja silna wola pęknie jak cieniutkie szkło. Gdy tak siedziała na moich kolanach, tuląc mnie mocno, czułem pulsowanie krwi w całym jej ciele. Zadrżałem na myśl o tym, że mógłbym stracić nad sobą panowanie… Nie! Potwór mieszkający w zakamarkach mego umysłu, syczał straszne słowa. Zaśmiałem się jak szaleniec. Niedoczekanie twoje!
Bella drgnęła silnie, słysząc mój wybuch. Spojrzała na mnie zaskoczona, próbowała coś powiedzieć, ale złapałem w dłonie jej twarz i całowałem ją długo. Poczułem, że jej ciało staje się gorące, rozluźnione… Zadrżałem do swoich myśli.
Obróciłem się, przygniatając ją delikatnie swoim ciałem. Leżała otoczona zielenią trawy, cała w pąsach. Kolejny pomruk wyrwał się z mojego gardła. Opierałem cały swój ciężar na wyprostowanych ramionach. Patrzyłem na nią z góry. Jej dłoń wystrzeliła ku mnie z prędkością, której się po niej nie spodziewałem i zacisnęła się na mojej koszulce.
- Chodź bliżej, nie gryzę… - uśmiechnęła się kpiarsko, a ja zmrużyłem oczy, powarkując z przyjemności…

Cytat:

- Chodź bliżej, nie gryzę… - uśmiechnęła się kpiarsko

Czytałam, prawie wchłonęłam w siebie cała miniaturkę, ale przy ostatnim zdaniu po prostu parsknęłam śmiechem :D
Jesteś boska :D
I skąd ty bierzesz takie dopasowane cytaty?!

Dziękować :). Tutaj wykorzystałam fragmenty wiersza Adama Asnyka, który pisał tak wspaniale, że dech zapiera Wink

. Polecam

!

ja nie mówię, że nie znam cytatów, bo trochę znam :P ale masz Ty masz jakiś dar ich idealnego dopasowywania do swoich tekstów i sytuacji, które przedstawiają Kwadratowy

wchodzę, patrze, znowu coś erotycznego, juz miałam jęknąć zdegustowana, ale.. nie - mizuki wolno Wink

mizuki umie to zrobić jak należy :)
very nice :)
(wiesz co mizuki, coś nam się tworzy 'kółko wzajemnej adoracji' Wink

)

Chyba tak, hehe ;P. Cieszę się, że czytasz to, bo skoro nie przepadasz za erotykami, a jednak nie czujesz się zdegustowana, to znak dla mnie, że wyszło tak, jak miało Wink

. (Przyjamniej po części ^^")

Hihi. Po przeczytaniu uświadomiłam sobie, że chyba zapomniałam o oddychaniu.

mizuki, chyba nie muszę Ci powtarzać, że jesteś cudowna, prawda?:)

p,
Snopy - czekając na więcej.

Piękne.
Cudownie napisane. Wyszło super, naprawdę świetnie.
Weny życzę.

dech zapiera. cudeńko (jak zawsze ^^)

i i i i .....

No dawać mi to i i i cholerne.... Kobieto, wariuje przez Twój talent Uwaga

Czy ty specjalnie robisz te niedopowiedzenia

Bo mi się zdaje, że TAK Uwaga

Jak już wspomniałam w poprzednim Twoim ff ( XD ) piszesz znakomite teksty pobudzające wyobraźnię, lecz posługujesz się delikatnymi słowami, a nie erotycznym żargonem (do którego nic nie mam, oczywiście XD). Ale chodzi mi przede wszystkim o to, że potrafisz piać wspaniałe teksty nie uciekając się do mocnych harlekinowych scen "łóżkowych" Twisted Evil

Moje gratulację (PONOWNE XD) i życzę wena Wink

delikatnie ubolewam, ponieważ... ugh jesteś obłędna w tym co robisz, a nas zadowalasz jedynie miniaturkami. Jestem rządna twej twórczości bardziej niż niejeden wampir rządny jest ludzkiej krwi :D Oczekuje coraz więcej twoich dzieł na forum ^^

Zawstydzacie mnie coraz bardziej Embarassed

. Bardzo lubię miniaturki, bo jak wspominałam wcześniej gdzieś, utrwalają ulotne chwile i mają swój urok. Nie każą skupiać się na skomplikowanej fabule itepe, tylko działają na wyobraźnię, zmysły... Mam nadzieję, że kiedyś moje "maluchy" będą takie, jak ja bym chciała Wink

. Marzę, żeby umieć pisać coś dłuższego, ale DUPA. Nic z tego nie wychodzi :(. Nie mam cierpliwości, wystarczająco wyobraźni, umiejętności skupienia się na jednym, a obecnie także czasu (projektowanie mnie zabije, jak je zaliczę 0.o?!)... A miniaturki... Miniaturki mogę skrobać Cool

serducho dla Was love

heh tu się z tobą zgodzę. Masz tę umiejętność. Tez zauważyłam, że czytając miniaturki łatwiej jest mi dostrzec, skupić się na pewnych fragmentach, a zapewne w dłuższych opowiadaniach nie zwróciłabym na nie uwagi. Powinnaś już być z siebie dumna. Ja bym dała sie pokroić za takie umiejętności ^^ A tak moje misterne bazgroły są pochowane, by nie ujrzały światłą dziennego :D Cóż życzę ci przypływów weny żeby forum było oblężone twoimi pracami literackimi (bo można jest spokojnie tak nazwać) :D

Hej, hej - nie chowaj nic do szuflady! Podziel się z nami :)! Ja też bałam się opublikowania czegokolwiek, a jednak spodobało się Wam Wink

. Wstawiaj szybciutko!

Dziewczyno!!I ty chwalisz mnie!!Ukłony:P

Ah jak ja lubię taką subtelność.Ciarki przechodzą...

a co to za tytuł dokładnie tego wiersza??Bo chcę komuś go wysłać:D:D

Hehe - "Anakreontyk" właśnie. Proszę:
Nie szczędź mi rajskich rozkoszy!
Różanych ustek nie żałuj!
Zanim się dzika myśl spłoszy,
Niebieska! ty swoim wzrokiem
Zalej mnie blasków potokiem,
Bez końca pieść mnie i całuj!

Odpędzę widziadła wstrętne,
Ze śmiercią hardo się zmierzę,
Gdy w pocałunki namiętne
Roztopię duchową dzielność,
W rozkoszy tych nieśmiertelność,
W tę jedną, ach, tylko wierzę!

Przed twym ożywczym płomieniem
Dusza mu kielich otwiera,
Rozkwita z dziewiczym drżeniem
W świateł i woni obłoku,
W twych ustach i w twoim wzroku
Znajdując wieczność, umiera.

Eros zawstydzi się blady
Przed moich pragnień pożarem,
Wśród sennej życia biesiady
Pijąc nadziemskie słodycze,
Wszystkie łzy twoje przeliczę
Dobyte szczęścia nadmiarem.

A gdy się strawi doszczętnie
To życie nic już nie warte -
W ostatniej chwili, namiętnie -
Na twoim oparty łonie,
W nowe się blaski przesłonię,
Patrząc w twe oczy otwarte.

Mówiłam już ze Cię kocham? Nie?! Niewybaczalna sprawa, ale wybacz mi, już mówię: kocham Cię.
Jak dla mnie piszesz genialnie. Subtelnie, delikatnie a zarazem z dużym pazurem. A to się idealnie dopasowuje.
Naprawdę, gratuluję talentu. I miejsca na mojej ulubionej liście pisarek. Laughing

Mogę powiedzieć tylko tyle:

Nie wiem, dlaczego mnie chwaliłaś, skoro sama masz o wiele lepsze teksty o tej tematyce Wink

Ja jestem raczej beznadziejna, kiedy to porównam do Twojej twórczości. Podoba mi się i może nie każdy Twój tekst komentuję, ale każdy czytam. Gratuluję tego wysublimowania, które tak bardzo uwielbiam. Pisz dalej, jesteś w tym bardzo dobra.

Achh przepiękne to było, nie powiem, w książkach Meyer brakowało mi właśnie takich opisów, dobrze, że są takie wspaniałe FF, które zapełniają tą pustkę, GRATULUJĘ :)

po przeczytaniu trzech twoich tekstów, moge się wreszcie wypowiedzieć. nie wiem jak w innych formach lub tematach się znajdujesz, ale te miniaturki wychodza ci znakomicie. pięknie budujesz atmosfere, ulotność chwili, zachwyt nad szczegółami. to sie naprawde bardzo miło czyta. z czyms mi się to kojarzy, ale nie wiem z czym.. z jakąś delikatnością, subtelnością, rozmazanymi konturami, czymś lekko nierealnym. w każdym razie, gratuluje talentu. i radzę go rozwijać, ku obopólnym zadowoleniu :)