Królowa [M]

Zgadzam się z Bubble. Mnie też zauroczyła ta miniaturka. Ma w sobie cos takiego, że zaczynasz się zastanawiać co ty byś zrobiła na jej miejscu. Choć nie ma tu opisów uczuć, to jednak te zdania ,, wyprane'' z emocji paradoksalnie lepiej je oddają. Czekam na następne twory twojej wyobrażni.
Dużo weny życzę!!

Bardzo mi się podoba. Nie tyle ze względu na temat (który też zasługuje na oklaski - Rose gości w dziale ff rzadko, a nawet jeśli ktoś powie, że często to i tak nie umywa się do rozdmuchiwanej miłości Belli i Edwarda), co ze względu na formę.
Uwielbiam ten typ narracji, mówiący oszczędnie, nieemocjonalnie, momentami jak kilkuletnie dziecko, w innej chwili - niczym człowiek mocno doświadczony życiem.
Uwielbiam równie mocno taką Rose, ludzką, błądzącą, w której nie ma natomiast ani trochę absurdu i przesady, w kreowaniu ją na na złą, złośliwą, zazdrosną, pustą, albo kompletnie pozbawioną mózgu.
I na samym końcu - uwielbiam podobne zakończenia miniaturek. Jakby oderwane od całości, krótkie, podsumowujące, dające do myślenia.

Czekam na kolejne literackie dziecię w Twoim wykonaniu.

Tonąca w uwielbieniu
Mi

dzięki tobie polubiłam Rosalie, w bardzo ciekawym stylu jest to napisane... gratuluję twórczości i mam nadzieje, że teraz pisząc o Rose napiszesz też coś o uratowaniu Emmeta :D
Ave Vena!
pozdrawiam sandrix^^

Przepiękne.
Po prostu... oddałaś uczucia Rosalie w niesamowity sposób.
Wreszcie wczułam się w jej sytuację, myśli, uczucia. Co dzieje się w jej głowie, sytuacja z Edwardem, ból po tym, gdy dowiedziała się, że nie może mieć dzieci. A nie udało mi się to przy opisach pani Meyer.

Gratuluję. Wena życzę. :* I czekam na Twoją dalszą twórczość.
Pozdrawiam
Natt.

Cytat:

Rosalie jest starsza i mądrzejsza. Wygląda przez okno na poddaszu i patrzy jak błyskawice przecinają niebo. Krople deszcze opadają na jej wyciągniętą rękę.
Czasami żałuje.
Czasami nie.
Kupiła niedawno nowe pantofle i spódnicę. Gdzieś zapodziała diadem. Muszę poszukać, myśli. Już niebawem bal.

Kupiłaś mnie tym fragmentem.
Z reguły nie lubie smutnych miniaturek ale ta mi sie spodobała.Mam nadzieje ze planujesz jeszcze cos napisac,prawda

Moim zdaniem powinnaś wziąść sie za jakiegos ff.

Pozdrawiam[/quote]

Gość

Oh taak. Cała Rosalie. Rzeczywiście opisałaś dosyć powszechny pogląd o niej, jednak w ciekawym stylu. Szczególnie zapadło mi w pamięci zakończenie :

" Kupiła niedawno nowe pantofle i spódnicę. Gdzieś zapodziała diadem. Muszę poszukać, myśli. Już niebawem bal. "

Zapewne na tym jej balu pozna Emmeta - jej własnego króla. ; )).