Porażka [D] Ból [M]

100 słów.
Postanowiłam, że tym razem nie będzie zaskoku. Wiem, że pewnie wszyscy takie uwielbiają, ale przecież nie tylko o to w drabble chodzi. Wink

PORAŻKA

Stało się to, co było nieuniknione. Rozpoczęła się bitwa. Rozpętało się piekło.
Czułam ruch każdego, którego chroniłam swoją tarczą, byliśmy jak jeden organizm.
Do mojego mózgu skradał się coraz większy niepokój. Nie ufałam nieprzenikalnej powłoce, mimo że miałam nad nią władzę. Zawładnął mną strach. Strach przed popełnieniem błędu.
Moi bliscy przerażająco szybko się oddalali. Chciałam wykrzyczeć, żeby się przybliżyli, ale musiałam być czujna. Patrzyłam, jak walczą i z determinacją czekałam na swojego przeciwnika…
Wtedy to poczułam. Ktoś się odłączył.
Panika ogarnęła moje ciało. Nie chciałam patrzeć.
Usłyszałam trzask rozrywanego ciała i przenikliwy krzyk Rosalie.
Odwróciłam się.
- Emmet… - wyszeptałam w rozpaczy.

P.S. Walka, śmierć, krew, przerażenie, krzyki, no to dedykuję kortufce. Drużyna HB chciała bitwy!

Tym razem będę tą złą. Nie podoba mi się i to nie dlatego, że nie ma zaskakującej końcówki. Słownictwo niby lekkie, proste tylko... nie mogę zdzierżyć tego, że na ofiarę wybrałaś Emmeta. Dla mnie pomysł zarazem nowy, ale nie do przełknięcia. Czytając jakoś nie odczuwałam tych emocji, które mi towarzyszą przy niektórych ff. Wiem, że sto słów to mało i zdaję sobie sprawę, że drabble są trudną formą. Nie czytałam wcześniej Twoich prac, jeśli takie były, ale nowe pewnie przeczytam - dla porównania.
Tak czy siak, weny życzę. Dil Wink

Mnie się spodobało. Ładnie opisane uczucia - to przede wszystkim.
Dla mnie nie ma znaczenia, czy drabble ma element zaskocznia, czy nie. Ważne, żeby było dobrze napisane i Twoje właśnie takie jest. Pomysł także jest dobry. A końcówka szczególnie mi się spodobała. Taka chwila grozy ;d.
Pozdrawiam :)

Nawet mi się podobało. Bardzo dobrze mi się czytało to drabble, ale... niestety jakoś szczególnie mnie nie zachwyciło. To raczej wina pomysłu, niż stylu. Od takiej formy pisania wymagam czegoś odkrywczego, czegoś co sprawi, że mimo krótkiej treści zapamiętam to na dłużej. U ciebie tego nie było.
Mimo to z niecierpliwienie czekam na twoje kolejne teksty. Masz świetny styl, nie zmarnuj tego ;P
Pozdrawiam.

Całkiem fajne :)
Podoba mi się to, że napisałaś ten tekst inaczej niż inni, że nie ma zaskakującego zakończenia. Chociaż to zakończenie jest zaskakujące w pewien sposób Wink

Może ciut brakuje jakiegoś wesołego akcentu, tego promyka nadziei ale ogólnie mi się podoba.

BRAWO. Bardzo mi się podobało. I wkońcu jakieś drabble bez zaskoczenia na końcu.
Ave vena. ;*

EDIT: ale wyszedł mi jednolinijkowiec.
poprawka.

Styl lekki, ciekawy, aczkolwiek nie powalający. Całość podobała mi się bardzo. I przepraszam bardzo. DLACZEGO TO BYŁ EMMETT?! Nie mogła być np. Rosalie? Albo ktoś? XDDD Czekam na inne drabbelki w Twoim wykonaniu. Weny.

Nie wiem dlaczego dopiero teraz natknęłam się na Twoją pracę.
Muszę przyznać, że bardzo mi się podoba. Opisanie czegoś takiego w stu słowach jest trudne. Nawet bardzo. I również - tak samo jak trans - nie potrafiłabym tak dobrze tego zrobić.
Podoba mi się jak opisałaś bitwę... niepokój Belli... potem trzask - śmierć Emmetta.

Dil tutaj możesz przeczytać coś jeszcze annzz_ :
http://www.twilightseries.fora.pl/b-kawiarenka-b,53/zareczyny-m,3901.html

:)

Jeszcze raz mówię - bardzo mi się podobało :)

BÓL

„Biegłem na czterech łapach, jeszcze zanim dotarłem do linii drzew, zostawiając za sobą szlak ze strzępków ubrań, jakbym się martwił, że nie trafię z powrotem. Tak łatwo było mi się teraz przeobrażać – nie musiałem nawet o tym myśleć. Moje ciało wiedziało, dokąd się wybieram, i nim je o to poprosiłem, dawało mi to, czego chciałem. Niemal frunąłem w powietrzu. Mijane pnie zlewały się w morze czerni. Moje mięśnie pracowały bez wysiłku w równym rytmie. Mogłem tak pędzić i pędzić, wcale się nie męcząc. Może tym razem już nigdy nie miałem się zatrzymać. Biegłem coraz szybciej, żeby zostawić Jacoba Blacka daleko za sobą.”

Po raz kolejny ją straciłem. Jednak tym razem już na zawsze.

Moja Bella…

Nie, nie była moja. Ale pragnienie posiadania jej było zbyt silne, by móc je wyprzeć, czy zignorować.

Nie potrafiłem się uodpornić, zobojętnieć. Nie umiałem zaakceptować jej wyboru i cieszyć się ich szczęściem. Byłem pieprzonym egoistą, który łudził się, że kiedyś ta wspaniała, niezdarna dziewczyna spojrzy na niego, jak na ten gówniany Zamrażalnik.

Zawróciłem.

Udało mi się wrócić do pierwotnej postaci z taką samą łatwością, z jaką przeobraziłem się w wilkołaka. I zaraz tego pożałowałem. Ból rozlał się po moim organiźmie ze zdwojoną siłą. Czułem go w każdej komórce mojego ciała. Był tak cholernie mocny, niemal paraliżujący.

Wilkołakiem rządzą instynkty, można na nich polegać i poddać się im. Będąc człowiekiem odczuwa się zbyt silne, zbędne emocje, które wypalają dziury w twoim umyśle. Tylko jedna rzecz mogła mnie teraz uratować. Tylko jedna rzecz mogła mnie uwolnić.

Zakradłem się do garażu. Billy’ego na szczęście nie było w domu. Wyprowadziłem motor, ten sam, na którym uczyłem ją jeździć. Niepotrzebne wspomnienia wypełniły moją głowę, potęgując tylko ból i rozczarowanie.

Ruszyłem.

Mówi się, że to, jak ludzie żyją na ziemi decyduje o tym, co stanie się z nimi po śmierci. Czyli nie powinienem się wahać. Jednak coś mnie hamowało, trzymało w żelaznym uścisku i nie pozwalało przyspieszyć. Cholera! W końcu żyłem dobrze. Byłem dobrym synem, bratem, przyjacielem…

‘Gratulacje dupku. Podsumowanie roku.’ – pomyślałem gorzko. – ‘Weź się w garść, idioto!’

Zobaczyłem przed sobą budynek starej fabryki Clearwater’ów. Bawiliśmy się tam z Bellą w chowanego, kiedy byliśmy dziećmi. Zawsze udawałem, że nie wiem, gdzie się schowała…

‘Dość!’

Docisnąłem pedał gazu.

Nie myślałem o Billy’m, o swoich braciach. Miałem tylko jeden cel.

‘ Jake, nie! Ona nie jest tego warta.’ – odezwał się głosik w mojej głowie.

Jednak nie zwolniłem. Nie wycofałem się. Już tylko metry dzieliły mnie od twardego, zimnego muru fabryki. Wiedziałem, jak to się skończy. Prędkość była zbyt duża, bym mógł ocaleć. Usłyszałem trzask, poczułem, jak ogarnia mnie bezwładność i otacza czerń. Nie czułem już bólu. Nic nie czułem.

Zrobiłem to. Dla niej.

Bella była tego warta. Była warta o wiele więcej…

Dla EJN.

Cytat:

Weź się w garść idioto!’

Tutaj zauważyłam brak przecinka przed 'idioto'. XD

Jestem pod wrażeniem. Strasznie podobała mi się ta miniaturka. Może dlatego, że była tak łudząco podobna do scen, kiedy Edward w KwN zostawił Bellę? W każdym razie trafiła ta miniaturka tam, gdzie miała. Trochę przybliżyła mi ona uczucia Jacoba po ostatecznej stracie Belli w sadze.
Twój styl do mnie przemawia. Jest prosty, nieskomplikowany, a mimo to ma w sobie magię.

Weny. Czekam na dalsze miniaturki/drabbelki. XD

Muszę przyznać, że jestem w szoku... Przeczytałam pierwszą miniaturę, w której zginął Jacob... zaraz się chyba poryczę... Naprawdę mam łzy w oczach... Ech...

No dobra...
Dostrzegłam jeden mały błąd:

Cytat:

Bille’go na szczęście nie było w domu.

Billy'ego

przynajmniej tak mi się wydaje Wink

Tekst świetny! Naprawdę, bardzo mi się podobał. Masz ładny, miły w odbiorze sposób pisania. Czyta się bez problemu, nie trzeba dziesięć minut siedzieć nad każdym zdaniem, by zrozumieć o co w nim chodzi Wink

nie zauważyłam żadnych innych błędów - więc wielki plus. Zaletą tej miniaturki jest również to, że mówi o Jacobie. Szkoda tylko, że go uśmierciłaś... Tzn. nie szkoda... co ja gadam... gdybyś tego nie zrobiła - utwór nie byłby taki świetny... Ale zawsze, gdy coś złego dzieje się Jacobowi, to jest mi przykro i nic na to nie poradzę.... Ale mniejsza o to...
Doskonale oddałaś myśli i emocje Jake'a po tym jak "stracił" Bellę...

Cytat:

Bella była tego warta. Była warta o wiele więcej…

Piękne zdanie, pokazujące jaki był Jacob. Zależało mu na niej, pomimo tego, że ona wybrała innego, że nie chciała z nim być... Zrobiłby dla niej wszystko, bo była tego warta, bo ją kochał.
Przepiękna miniaturka. Masz talent :) Dziękuję za tę łezkę, która zakręciła mi się w oku, przy czytaniu Twojej pracy :*

Pomysł na miniaturkę był w porządku, "wykonanie" też. Styl był iście Jacobowy:P Gratuluję Wink

Mam tylko jedno zastrzeżenie, nie przekonuje mnie Twoje ostatnie zdanie: Bella była tego warta. Choć piękne, wydaje mi się - wybacz - że jest trochę nieprzemyślane. Jacob nie umarł z poświecenia dla Belli, nie oddał za nią życia, ale z egoizmu(jakkolwiek "usprawiedliwionego"), przcież chyba wiedział, ze ona bedzie cierpiała, choć w takim momencie prawdopodobnie o tym nie myślał. Ale jak mógł myśleć, że była tego warta? To brzmi troche tak, jakby powiedział, ze ona zasługuje by płakać po jego śmierci, a przecież na pewno nie to miałaś na myśli.

No ale to tylko moje przemyślenia, sam tekst nie był zły, a pisanie o wyborze, miłości i śmierci na pewno było trudnym wyzwaniem.

Ja nie wiem co mam napisać. To było piękne.

Po pierwsze. Myślę, że jakby Meyer napisała taki epilog do zaćmienia z pewnością jej książka zyskałaby. Wprawdzie musiałaby się wysilić tworząc BD, ale cóż. Po prostu taki koniec. Nie. Po przeczytaniu zaćmienia czulibyśmy ścisk w gardle, a warsztat Meyer byłby wyżej oceniany. Tak. Dokładnie taki koniec zdesperowanego Jacoba sobie wyobrażam. Po prostu cudownie.
Nie zrozumcie mnie źle. Czasem warto uśmiercić kogoś i pokazać przez to, jak bardzo był ważny dla innych osób, jak trudno będzie bez niego, jak bardzo kochał... Lubię Jake'a, więc tu nie chodzi o to, że życzę mu śmierci. Tak byłoby lepiej. Książka byłaby lepsza.

Po drugie. SA SA SA. Nie mam pomysłu. Napisałaś coś tak cudownego. Naprawdę bardzo chciałabym, aby tak zakończyć zaćmienie. Powtarzam się:> Jeszcze emocje jakie włożyłaś w pisanie tej miniatury. Po prostu. Niewiarygodnie. Dobrze, że mam pisać, nie mówić. :D

Wielkie gratulacje.

Pozdrawiam i veny,

Kalliyan

Mille napisał:

Bella była tego warta. Choć piękne, wydaje mi się - wybacz - że jest trochę nieprzemyślane. Jacob nie umarł z poświecenia dla Belli, nie oddał za nią życia, ale z egoizmu(jakkolwiek "usprawiedliwionego"), przcież chyba wiedział, ze ona bedzie cierpiała, choć w takim momencie prawdopodobnie o tym nie myślał. Ale jak mógł myśleć, że była tego warta? To brzmi troche tak, jakby powiedział, ze ona zasługuje by płakać po jego śmierci, a przecież na pewno nie to miałaś na myśli.

Hm, rozumiem o co ci chodzi, ale te słowa tak bardzo mi tu pasują, że nie jestem w stanie wymyślić zamiennika. Wiem, że dziwnie brzmią, ale nie potrafię wytłumaczyć słowami, jakie maja znaczenie. Wink

KALLIYAN napisał:

Czasem warto uśmiercić kogoś i pokazać przez to, jak bardzo był ważny dla innych osób, jak trudno będzie bez niego, jak bardzo kochał... Lubię Jake'a, więc tu nie chodzi o to, że życzę mu śmierci. Tak byłoby lepiej. Książka byłaby lepsza.

Zgadzam się z tobą w 100%. Historie, w których ważna postać ginie są o wiele bardziej wartościowsze, zapadają w pamięć. Podobnie jak nieszczęśliwe zakończenia. :D Ja tez uwielbiam Jacoba, ale wydaje mi się, że jego tragiczny koniec byłby wspaniały dla odbioru sagi, zwłaszcza dla tych, którzy go nie nienawidzą.

Matko, jak ja ci dziękuję! Cholernie się cieszę, że komuś się podoba to, co piszę. :*

Proszę bardzo;d Zawsze pozostawiam ślad, gdzie coś bardzo mi się podoba, albo wręcz przeciwnie - choć do tych ostatnich nie mam już serca. Po prostu przerywam czytanie i kasuję stronę. A u Ciebie? Jest wszystko czego szukałam.

Nieszczęśliwe zakończenia... Skłaniają człowieka do przemyślenia czegoś, a jak jest lukrowo i 'żyli długo i szczęśliwie' to po prostu zamykamy książkę i idziemy nie wiem obejrzeć tv czy zrobić coś równie błahego.

Oj mieszasz w głowie;d Jak napiszę ff i uśmiercę w nim połowę bohaterów... ;>

Pozdrawiam,

Kalliyan

O drabble się nie wypowiem, bo po prostu nie napisałabym nic inteligentnego. Lekko się czytało, to wszystko. No i może trochę mało emocji w nim przekazałaś ;]

Co do miniaturki, to mogę napisać, ze wg. mnie było już dużo lepiej. I mimo mej serdecznej nienawiści do Jacoba, to czytało mi się lekko, przyjemnie. Pocieszające jest to, że nie było tu kolejnego wątku seksualnego. O tak, zdecydowanie za dużo ich ostatnio czytałam... Wtrące, że mogłabyś trochę popracować nad językiem, nie był on okropnie prosty, ale też przesadnie dopracowany. I opisy. Źle nie było, ale rozpisuj się w nich (oczywiście, granice zdrowego rozsądku), tekst zawsze na tym zyskuje ;]
I co tu pisać więcej? Powodzenia i weny życzę Wink

Pozdrawiam, F.

Anzz wybacz, że dopiero teraz piszę, powinnam być pierwsza w kolejce :D
Bardzo, ale to bardzo mi się podobało.
Twoja mini pokazuje nam takiego Jacoba jakim był. Bardzo kanonicznego czyli lojalnego, słodkiego i wiernego jak ten pies :) Nigdy nie czytałam nic podobnego. Przeważnie rzecz o Jacobie mówi o tym jak Bella wybiera jego, a nie Eda.
Super oddałaś emocję i ten cudny charakter :) Brawo. Weny, Dil. Wink