Przebudzenie [M]

Moje pierwsze ff, więc proszę o odrobinę wyrozumiałości, ale również szczerości(nie odrobinę:P). Widziałam, że już powstało podobne opowiadanie, jednak moje jest troszkę bardziej rozbudowane ;] Jest to historia przebudzenia Alice Cullen. Miłej lektury ;p

Otworzyłam oczy. Otaczała mnie ciemność. Nie wiedziałam, kim jestem, jak się nazywam i gdzie się znajduję. Leżałam w jakimś ciemnym, wilgotnym lesie, ale czułam się całkiem bezpiecznie. Nie odczuwałam już żadnego bólu, a to było najważniejsze. Nagle poczułam skurcz w żołądku. Chyba nigdy jeszcze tak mocno nie chciało mi się jeść. Powoli podniosłam się z ziemi. Lekko się zachwiałam i spróbowałam zrobić krok do przodu. Zakręciło mi się w głowie. Odczekałam, aż wszystko wróci do normy i ponownie posunęłam się do przodu. I znowu, i znowu. Czułam się lekka jak ptak, dosłownie płynęłam między drzewami i ani się spostrzegłam, byłam na szosie. Chociaż nadal panował zmrok, z łatwością odczytałam napis na tabliczce: Las Vegas- 100 km.* "I co zrobić"- zastanawiałam się. Poszłam w kierunku Vegas z nadzieją, że może uda mi się złapać stopa. Im dłużej szłam, tym bardziej stawało się frustrujące, że żaden samochód nie nadjeżdża. W pewnym momencie zaczęłam biec. Sama nie miałam pojęcia, jak to się stało i czemu tak boleśnie świstało mi w uszach.

Widząc kolejne oznaczenie drogowe, zahamowałam. Mimo tego, że pędziłam jak na złamanie karku, zrobiłam to z niesłychaną gracją. Jednak to nie porównywało się ze zdziwieniem, gdy zobaczyłam informację, że do miejsca mojej wędrówki pozostało zaledwie 42 km ! Zdawało mi się, że biegłam niecałą godziną, może rzeczywiście właśnie tyle mi to zajęło ? Co gorsza, nie czułam zmęczenia, ale nie miałam czasu na przemyślenia. Głód był silniejszy...

Kiedy dotarłam, zaczęło już świtać. Ogromne neony zaczynały już gasnąć. Po ulicach kręciło się niewiele ludzi, w większości pijane nastolatki i podchmieleni faceci. W powietrzu poczułam wspaniały, słodkawy zapach. Zaczęłam obracać się w poszukiwaniu owej woni... Wtem, spostrzegłam drobniutką dziewczynę. Miała kędzierzawe, rude włosy i wielkie, naprawdę ogromne szafirowe oczy. Podeszłam do niej lekkim, tanecznym krokiem i zagadnęłam:
- Hej ! Jak się masz ?- zapytałam pogodnie.
Podniosła głowę i spojrzała na mnie z przerażeniem. Cóż, ubrana byłam jedynie w coś na kształt białego worka na ziemniaki, a moje oczy musiały być intensywnie czarne.
- Hm... No... W porządku- powiedziała i uśmiechnęła się blado.
- Czy ty też czujesz ten ładny zapach ? - spytałam bez ogródek, ale starałam się, żeby zabrzmiało to neutralnie.
Zmarszczyła nos.
- Nie, jedyne co czuję, to zapach pościeranych wymiocin. Ale w Vegas to normalne- prychnęła i zaśmiała się gorzko.
Gdy otwierała usta, zapach się nasilał, a ja byłam u kresy wytrzymałości.
- Skoro nie lubisz tego miejsca, to dlaczego tu jesteś?! - spytałam podniesionym głosem, odurzona jej słodkim zapachem. Widząc kilkadziesiąt metrów dalej ślepą uliczkę, odetchnęłam z ulgą.
Rozciągnęła wargi w uśmiechu, ale wyglądało to bardziej jak grymas niezadowolenia.
- Cóż, przyjechałam tu z moim chłopakiem, którego marzeniem było tu mieszkać, wiesz- kasyna, nocne kluby, ale najwyraźniej nie chciał tu żyć ze mną- westchnęła - przed chwilą rzucił mnie na imprezie.

Byłyśmy już na wysokości uliczki, więc złapałam ją za nadgarstek i przycisnęłam ją do ściany. Poszło mi całkiem gładko. Zakryłam jej usta ręką. Byłą taka gorąca, wydawało mi się, że jej skóra wręcz parzy. Wytrzeszczyła swoje duże oczy, które teraz stały się zamglone. Powiodłam wargami do jej szyi. Zapach był taki intensywny... Napawałam się nim chwilę, po czym szybko się wgryzłam. Piłam łapczywie, za każdym pociągnięciem czułam przyjemne ciepło rozpływające się po każdej komórce mojego ciała. Z trudem oderwałam usta. Rozluźniłam żelazny uchwyt i pozwoliłam upaść dziewczynie na ziemię jak marionetka. Pospiesznie przebrałam się w jej ciuchy, nie tylko dlatego, że odróżniałam się od wszystkich strojem, ale również by mieć przy sobie jej aromat. Wychodząc z alejki, przejrzałam się jakimś oknie. Moje oczy było płomiennie czerwone.

Tak właśnie wyglądało moje pierwsze morderstwo. Pierwsze i niestety nie ostatnie.

* Wiem, że w Ameryce liczy się w milach, ale cóż leniwa jestem i nie chciało mi się obliczać. ;p

Fajne.
Nigdy za mało Alice.
Ja tam dobra betą nie jestem, ale powiem ci skrycie (wstaw tam czasem jakis akapit, wyjustuj i oddziel dialogi co by lepeij sie czytało)

Weny!

Ppróbowałam zrobić te akapity, ale coś mi kiepsko wyszło ;( Spróbuje coś jeszcze pokombinować :P

Wiesz co?

Oddziel jeszcze, każdy akapit od siebie enterem i będzie dobrze:)

Mmmm... bardzo mi się podobało! Mam nadzieje, ze jeszcze coś napiszesz. Chętnie przeczytam. Bajka! ;*

Ale to nie jest Alice;( Alice miała wizje;( I nie mordowała ludzi;( Tylko szukała Jasperka;(;(;(

Ale chyba nie od razu po przebudzeniu, co nie ?;P

Od razu;(

Przepraszam... jakoś tak... mordujcie sobie Edka i Bellę, róbcie z nich potwory, z reszty też... tylko... Alice i Jasper... to... to...

aaaaaaaaaaaa;(;(;(

(takie osobiste zawichrowanie, nie bierz tego prosze do siebie)

Nie biorę, każdy może mieć odmienne zdanie na ten sam temat, nieprawdaż ? ;P
Poza tym, zdaję sobie sprawę, że niektóre rzeczy w opowiadaniu są trochę ponaciągane ;]

Bardzo fajne ;D
ale trochę przytłacza nawał czasowników w pierwszej osobie. Mogłabyś rozbudować troszkę zdania, tylko tyle.
poza tym - świetne. ^^

Cleopatrie- dzięki, postaram się nad tym popracować :)

Cóż... szczerze mówiąc nie za bardzo mi się podobało, ale masz u mnie duży plus, za Alice :P
Dużo powtórek ,,czułem, poczułam, znowu czułam" Ciężko momentami mi się czytało, ale nie jest źle. Popracuj trochę nad konstrukcją, stara się nie powtarzać często wyrazów i wszystko będzie ok :D

Życzę dalszych sukcesów Wink