Martwy aż do zmroku

Martwy aż do zmroku

MARTWY AŻ DO ZMROKU Charlaine Harris to powieść która stała się podstawą do głośnego serialu "Czysta Krew" emitowanego od lutego 2009 na kanale HBO. Twórcą serialu jest laureat Oscara Alan Ball. Serial zgromadził największą widownię spośród dotychczasowych produkcji HBO i otrzymał dwie nominacje do Złotych Globów. Dzięki wynalezionej w japońskim laboratorium syntetycznej krwi oraz napojowi z jej ekstraktem o nazwie Tru: Blood, w ciągu zaledwie jednej nocy wampiry z legendarnych potworów przeistoczyły się w przykładnych obywateli. I chociaż ludzie nie figurują już w ich jadłospisie, społeczeństwo niepokoi się, co stanie się, gdy wampiry opuszczą mroczne kryjówki. Przywódcy religijni i polityczni na całym świecie wyrazili już na ten temat swoje zdanie i jedynie mieszkańcy Bon Temps, małego miasteczka w Luizjanie, nie mogą się zdecydować, co o tym naprawdę myśleć.

Miejscowa kelnerka, Sookie Stackhouse (Anna Paquin) dobrze wie, jak wygląda życie na marginesie społeczeństwa. Jako osoba posiadająca wątpliwy dar słyszenia myśli innych ludzi, przychylnie patrzy na integrację społeczną wampirów, a w szczególności na pewnego przystojnego 173-latka, Billa Comptona (Stephen Moyer). Niestety, seria tajemniczych wydarzeń, które towarzyszą pojawieniu się Billa w Bon Temps wystawi otwartość Sookie na ciężką próbę.

"Martwy aż do zmroku" to intrygująca i przyprawiająca o dreszcz emocji powieść Charlaine Harris, a serial reżyseruje Alan Ball,. Sam Ball określa swoją nową produkcję jako popcorn dla inteligentnych ludzi z udziałem barwnych i nieszablonowych bohaterów. "Martwy aż do zmroku" to połączenie elementów kryminału, filmu fantasy i komedii z nieokiełznaną wyobraźnią. To powieść i serial, które utwierdzają nas w przekonaniu, że istnieje pełne doznań życie po śmierci.

Książkę przeczytałam niestety dopiero po obejrzeniu serialu i na dwa podejścia. Za pierwszym razem zwątpiłam jeszcze przed drugim rozdziałem. Za drugim byłam już wielką fanką serialu i cieszyłam się na każdą wzmiankę o Eriku. Książka jakoś mnie nie zachwyciła, ale też tragedi nie było.

Gdyby koleżanka nie powiedziała mi, że Bubba, który się pojawi to tak naprawdę Elvis, to raczej nie domyśliłabym się tego. xD W teorii brzmi to nieźle - król nie umarł i takie tam... Ale koty...? W tym momencie została przekroczona ta cienka granica. Ok, zupełnie inny człowiek, nie pamięta swojej przeszłości, ale ładnie śpiewa. Ale reszta to już za wiele.

Trochę denerwowały mnie różnice z serialem, ale wygląda na to, że niektóre rzeczy z książki zostały udiskonalone i to mnie cieszy.

Bill. William Compton, który nie mógł przyzwyczaić się do krótkich sukienek, a zaraz potem bierze Sookie wszędzie i na wszystkie sposoby. W ciągu kilku dni. Nie podobało mi się to przejście ze skrajności w skrajność. I to coś na cmentarzu. Nie wiem jak Sookie mogła czerpać z tego przyjemność... Trzebaby mieć jakiś nocno-ziemno-chłodny fetysz, czy coś. oO
No i książka zdecydowanie skierowana jest do kobiet - te wszystkie wzmianki o goleniu i dokładne opisy ubioru.

Książkę czytałam dawno temu... jak się nie mylę to będzie jakieś 1,5 roku temu.. Mój chłopak miał staż w bibliotece i tak jakoś ta książka wpadła mi w ręce Wink

Przeczytałam ją bardzo szybko.. później leciały (a raczej czytały się) kolejne części ;p Książkę czyta się szybko, napisana jest prostym językiem, może też dlatego, że narratorką jest tu Sookie.. Historia wciągnęła mnie.. za wiele tu o pierwszej części nie powiem (mało z niej pamiętam);p , ale pamiętam, że Sookie trochę mnie denerwowała.. była taka mdła.. za Billem też nie przepadałam.. Ale ogólnie historia mnie pochłonęła. Może dlatego, że wampiry w Bon Temps są "niegrzeczne", brutalne i krwiożercze Laughing

Miła odmienność od Zmierzchu.. to coś innego.. Po przeczytaniu pierwszej części byłam ciekawa kolejnych.. Nie zawiodłam się :)