New Moon

Ja to nie lubię KwN i chyba najciężej mi szło ją przeczytać...totalnie wiało mi nudą,powinnam się raczej cieszyć bo Edzia przez większość książki nie ma a ja za nim nie przepadam ale i to mnie nie uszczęśliwiło...to samo miałam na filmie...o mało co nie zasnęlam.Sceny z udziałem Jacoba jakoś pozwoliły mi przebrnąć i przez książkę i przez film.

Hm .
Twilight skupiał się na Edwardzie , New moon bardziej na Jacobie, a Eclipse na obydwu .
Druga część była ciekawa . Szkoda tylko,że mało w niej Edka ,ale można było też poznać Jacoba ...

Nudna,nudna,nudna.Ciągnęła się mnie jak flaki w oleju.Nie dość,że Bell nie cieszyła się z imprezy urodzinowej,Edward odszedł,była z Jacobem (mówiąc lekko,bo to zbyt naciągane),Ed chce się zabić,a Bell chce go ratować.
Kaszana...Bella użalała się ogromnie nad sobą,nie chciało się jej wogóle żyć..sama nie wiem co zrobiłabym,ale nie aż tak.
Te omamy...dla mnie bezsens.
Najnudniejsza i najgorsza część sagi-za mało Edwarda,za dużo Jacoba.

Szczerze mówiąc nie podobała mi się ta część. Była taka monotonna...
Nie podobała mi się chyba z powodu Jacoba. Nie lubię Go. I już raczej nigdy nie polubię.
Robił z siebie takiego "ważniaka". Chciał wszystko na siłę... Bella była jaka była, ma chyba więcej wad niż zalet ( z mojego punktu widzenia ( charakter, tok myślenia, osobowość)) ale miała tak pomieszane przez Jacoba. Z drugiej strony bez Niego tez by była lipa. Ona by się pewnie zabiła czy coś. Więc tak źle i tak nie dobrze.

Cóż.. Ta część mi się akurat podobała. Wydaje mi się, że to iż Jacoba było tutaj dużo to sprawiedliwie, ponieważ w Twilight był praktycznie sam Edzio :)
Ale jako fanka Kiowy (Embry Call) sądzę, że było za mało watahy, w Eclipse też. Mam tylko nadzieję, że chociaż w Breaking Dawn będę jeszcze mogła podziwiać mojego ukochanego Very Happy

Gdy pierwszy raz przeczytałam sagę tą część uznałam za najgorszą. Jednak jej przeczytanie zajęło mi wtedy 2 dni. Więc jednak była nudna, ale coś mi się w niej podobało. Problem tkwił w tym, że wtedy uwielbiałam Edzia. A gdy czytałam ją po raz drugi polubiłam Jacoba.
Zapewne sympatia do tej książki zależy w którym teamie jesteśmy.

Bambus napisał:

Gdy pierwszy raz przeczytałam sagę tą część uznałam za najgorszą. Jednak jej przeczytanie zajęło mi wtedy 2 dni. Więc jednak była nudna, ale coś mi się w niej podobało. Problem tkwił w tym, że wtedy uwielbiałam Edzia. A gdy czytałam ją po raz drugi polubiłam Jacoba.
Zapewne sympatia do tej książki zależy w którym teamie jesteśmy.

bardzo możliwe Very Happy

kochając postać Edwarda możesz nienawidzić Jacoba że się w pycha w ich życie. będąc w teamie Jacoba nie lubisz Edwarda. ale starasz się być jak najbardziej obiektywna widzisz niesamowitą miłość człowieka i wampira, ale zauważasz piękną więź rodząca się między Bellą i Jacobem i równie piękną miłością. (która wg niektórych miłość zrodzona z przyjaźni jest bardzo mocna i szczęśliwa) widzimy jedna że to będzie bardzo nieszczęśliwa, bolesna i niespełniona, która zakończy się złamanym sercem Jacoba. i tak na pewno miłość Belli i Edwarda pokryła się rysą bólu Jacoba. bo na pewno nie chcieli by on tak cierpiał. w filmie patrząc jak błagał Belle by została aż mi się serce ściskało widząc i rozumiejąc jego ból

Po BD najbardziej podoba mi się właśnie KwN. Nie całość, tylko końcówka. Swoim pozostawieniem Belli, udowodnił, jak ją kocha, ale urzeczywistnił historię. Świetnie rozumiałam Belle - kto chciałby kogoś takiego jak ja? Bóg i ja? A końcówką, kiedy wrócił, było już udowodnione że nigdy się nie rozstaną. Najbardziej płakałam przy tej części - też się bałam, że śnię, kiedy wrócili z Volterry. Udowodnili swoją miłość do siebie. Mogłabym tak wymieniać i wymieniać... Ach...

Księżyc w Nowiu jest najgorszą (zaraz po Przed Świtem) częścią Twilight. To całe 'poświęcenie' się Edwarda i odejście od Belli, żeby mogła prowadzić normalne życie, tuż po tym, jak ją w sobie rozkochał. I od przeżył ponad sto lat? To tak jakby dać dziecku lizaka i zaraz go mu odebrać. Bella zresztą nie była lepsza. Okej, mogła poczuć się zraniona, mogła trochę popłakać, ale żeby od razu wpadać w depresję z powodu faceta? Nawet jeżeli nie był to zwykły facet, a mieniący się w słońcu, niczym kula dyskotekowa wampir, to i tak jest to dosyć żałosne. Niemniej jednak po kilku miesiącach ( lol, brawa dla tej pani Laughing

) wyszła z depresji dzięki swojemu koledze, który się w niej zakochał. Tak, mam tu na myśli Jacoba. pomógł emo Belce wyjść z dołka i przyciągnął ją do siebie. Stali się przyjaciółmi, a nawet czymś więcej. I znowu TRACH! Jacob ją zostawia i zaczyna buszować po forksowych lasach bez spodenek. Urocze Laughing

. Później jest blablabla Belka się dowiaduje o wilkach, blablabla, chce się zabić, ale nie chce, etc. Nie będę streszczać tu całej książki, bo mi się nie chce. Niemniej jednak później Edek chce się zabić, bo myśli, że Belka się zabiła, co za ironia losu! Może to dlatego KwN kojarzy się z Romeem i Julią Shocked

? Osobiście nie wiem jak można porównać klasykę literacką, tutaj Szekspira, z Twilight, no ale cóż. Różni ludzie chodzą po ziemi ^^ . Tak więc, mimo iż darzę Twilight miłością, jest to dosyć śmieszna seria (nie w pozytywnym znaczeniu). Ale dzięki czemuś co te książki w sobie mają miliony nastolatek rzucają się na Edwarda, gdy go widzą (tak, mam na myśli Pattinsona i tak, wiem, że to nie jest Edward, tylko Robert). Ach, zapomniałam dodać, że bardzo rozśmieszyło mnie to, że Edek nakazał wszystkim członkom rodziny wynosić się z miasta i zabronił im komunikować się z Bellą. Shame on you! Tak, więc to tyle ode mnie Laughing

jak czytałam Księżyc w Nowiu pierwszy raz, to zniechęciło mnie od razu to, że po takim wielkim rozkwicie miłości między Bellą a Edwardem, większość książki będzie bez niego i będzie nudna
po przeczytaniu całej sagi stwierdziłam, że była to najgorsza jej część, taka smętna i przez większość rozdziałów nic szczególnego się tam nie działo
jednak mimo wszystko ją lubię i nadal czytam ją z zaciekawieniem
chociaż wciąż płaczę przy tych najbardziej smutnych momentach, to bardzo wkurza mnie to, że saga jest dosyć przewidywalna
od początku tego odejścia Edwarda było wiadome, że kiedyś tam do niej wróci - inaczej nie byłoby dwóch kolejnych tomów sagi

Póki co, Księżyc w Nowiu zajmuje drugie miejsce pod względem mojej ulubionej części sagi, ale tylko dlatego, że rozwija się wątek wilkołaków i lepiej poznajemy Jake'a, który znajduje się w czołówce moich ulubionych postaci.

Może zacznę od tego co mi się nie podobało. Nie podobała mi się depresja Belli. Ok, chłop ją rzucił, można się załamać, ale to co ona wyprawiała, według mnie było lekkim przegięciem. Najbardziej z tego wszystkiego dobił mnie skok z klifu. Z resztą, jej myśli i to cierpienie były ogromnie przesadzone. Rozumiem, wielka miłość i te sprawy, ale Meyer tym sposobem udowodniła, że ta dziewczyna nie miała własnego życia. Nie chce mi się bardziej szczegółowo nad tym teraz rozwodzić, bo musiałabym walnąć posta jak stąd do Watykanu.

Jak już wcześniej wspominałam, wątek wilkołaków spodobał mi się najbardziej z całej tej części, ale i tak niezbyt dużo się o nich dowiadujemy. Po przeczytaniu, jedynie zrobiło mi się szkoda Jacoba.

Szczerze mówiąc, to myślałam, że Bella po ocaleniu Edwarda mu coś wygarnie, będzie na niego zła albo co. Tak czy inaczej, miałam nadzieję, że nie będzie tak gładko, ale nadzieja matką głupich.

Wysłany: Nie 12:19, 06 Mar 2011

W rankingu moich ulubionych części Sagi KwN jest na ostatnim miejscu. Nie znaczy to jednak, że książka mi się nie podobała. Kocham ją, tak jak wszystkie inne części. Jeżeli chodzi o najfajniejszą książkę z serii, to uważam, że jest nią Przed Świtem.

Najgorsza część. Ile można czytać, że Bella jest zdołowana? No ile?! I ta jej obsesja by słyszec głos Edwarda... sytuacje ratował Jacob.