New Moon

Ja nie płakałam,ale przez 2 dni byłam w stanie otępienia po tym jak przeczytałam o ich rozstaniu. Cały czas o tym myślałam, byłam stasznie zdołowana.No czułam się prawie tak jak Bella!

Książka bez Edwarda, ta ogromna przestrzeń, gdzie go nie było wydawała mi się pustymi kartkami, które oglądam i nic nie pamiętam. Kiedy przeczytałam znowu jak Edward ją zostawił oczy zaczęły mnie piec. Nie wiem czemu, to było takie poruszające... On nie chciał jej, a ona uwierzyła...
Kiedy pierwszy raz czytałam New Moon skończyłam po tym, że Edward uciekł i zostawił za sobą wiatr... Położyłam się i zaczęłam nad tym intensywnie myśleć. Potem oczy zaczęły piec, jak to mają w zwyczaju, znowu zaczęłam czytać. Otępienie, lalka, puste oczy.
Głos mnie poruszał, głupoty, by Go usłyszeć. Dalej, jak go zobaczyła wszystko wróciło u mnie do normy i ja także. Wkurzające pożegnanie z wilkiem. Ale przeznaczenie, te ostatnie słowa, tak piękne...

Mi ta cześć się podobała, choć było w niej dużo Jackoba, ale ja go lubie. wiem ze jestem w mniejszaośći ale zdania nie zmienie
a wracając do książki to też pare razy ryczała, po prostu łzy same mi płynęły

Ja też go lubię... choć czwartej części jeszcze nie przeczytałam..., więc może coś się jeszcze zmieni Wink

Moją ulubioną sceną również była ta po powrocie z Włoch. I aż się na niej popłakałam. Ze szczęścia oczywiście. Wcześniej czytając nie płakałam... widać jestem skora tylko płakać z radości... Wink

To było takie cudowne. Jak wrócili do siebie. I on ją przekonywał, że ją kocha... Wink

I ten fragment gdzie jadą do domu Cullenów i nagle Bella
- O mój Boże <czy coś takiego>
- Co?
- Ty mnie kochasz ;D

Nie mam przy sobie książki, wiec nie sprawdzę jak to było...no, ale chyba wiecie o co chodzi :D

Pamiętam, że czytając to za każdym razem kiedy Belli groziło niebezpieczeństwo w swojej głowie układałam jakieś nawet jak na świat wampirów i wilkołaków nie prawdopodobne historie jak to Edward wróci i uratuje Belle. I za każdym razem rozczarowanie. Ogólnie to chyba najnudniejsza część. Nie - inaczej. Do telefonu Edwarda to najnudniejsza część. Później akcja toczy się tak szybko, że aż trudno się połapać.

heh no tak , za duzo Jacoba za malo Edwarda .. za duzo pierdulkowatych scen z Jacobem ,za malo konkretow .

Kailani napisał:

Ja nie płakałam,ale przez 2 dni byłam w stanie otępienia po tym jak przeczytałam o ich rozstaniu. Cały czas o tym myślałam, byłam stasznie zdołowana.No czułam się prawie tak jak Bella!

ja tak samo - po tym jak Edward zostawił Bellę, było mi strasznie smutno i parę łez poleciało...

Jacoba jest za dużo, ale nie czuję do jego osoby jakieś niechęci. jest mi on zupełnie obojętny. może potem to mi sie zmieni xD oczywiście, wolę Edwarda xD

Drugi tom średnio przypadł mi do gustu. Może dlatego, że jestem zagorzałą fanką Edwarda, a jego było bardzo mało?
Chyba nie tylko, bo strasznie irytowała mnie Bella i Jacob, którego było zdecydowanie za dużo.
W moim przekonaniu średnio to wypadło, bo trochę można było się znudzić Jacobem, ale to wyczekiwanie na Edwarda dodawało czytaniu lekkiego dreszczyku.

Gość

twilight11 napisał:

Kailani napisał:

Ja nie płakałam,ale przez 2 dni byłam w stanie otępienia po tym jak przeczytałam o ich rozstaniu. Cały czas o tym myślałam, byłam stasznie zdołowana.No czułam się prawie tak jak Bella!

ja tak samo - po tym jak Edward zostawił Bellę, było mi strasznie smutno i parę łez poleciało...

Jacoba jest za dużo, ale nie czuję do jego osoby jakieś niechęci. jest mi on zupełnie obojętny. może potem to mi sie zmieni xD oczywiście, wolę Edwarda xD

ja to ryczałam prawie całą książkę - od rozstania aż do Volterry. :P

cóż rozstanie chyba było potrzebne Belli i Edwardowi . Dzieki temu chyba dojrzeli do bycia ze sobą :)chodź wydaje mi się,że zachowanie Belli jak dla mnie było zbyt melodramatyczne i takie bardzo dziecinne ;/ chodź mozę sie myle ale powiem,szczerze że cieszyłąm sie bardzo jak wrócili do siebie i że Edzio jąkocha ponad swoje zycie :) ach... piekna miłośc :)

Bella nie powinna dawać Jacobowi nadziei - sama nie chciała, żeby było między nimi coś więcej niż przyjaźń, ale przez jej zachowanie sama cierpiała i Jacob uwierzył, że ma u niej jakieś szanse.

Strasznie przeżywałam rozstanie Edwarda i Belli. Przyłapałam się kilka razy na tym, że przewracałam strony na jakieś końcowe, żeby przeczytać choćby jedną słowo "Edward", bądź jakiś jego dialog, żeby mieć oczywiście pewność, że znów są razem. ;d
Nie mogłam znieść tego napięcia i irytowało mnie to, że nie mogę czytać szybciej.

Anna-Maria napisał:

Strasznie przeżywałam rozstanie Edwarda i Belli. Przyłapałam się kilka razy na tym, że przewracałam strony na jakieś końcowe, żeby przeczytać choćby jedną słowo "Edward", bądź jakiś jego dialog, żeby mieć oczywiście pewność, że znów są razem. ;d
Nie mogłam znieść tego napięcia i irytowało mnie to, że nie mogę czytać szybciej.

Dokładnie miałam tak samo :D nie mogłam sie doczekac jakiejkolwiek wzmianki o Cullenach.

Gość

safi napisał:

Anna-Maria napisał:

Strasznie przeżywałam rozstanie Edwarda i Belli. Przyłapałam się kilka razy na tym, że przewracałam strony na jakieś końcowe, żeby przeczytać choćby jedną słowo "Edward", bądź jakiś jego dialog, żeby mieć oczywiście pewność, że znów są razem. ;d
Nie mogłam znieść tego napięcia i irytowało mnie to, że nie mogę czytać szybciej.

Dokładnie miałam tak samo :D nie mogłam sie doczekac jakiejkolwiek wzmianki o Cullenach.

widze, ze nie ja jedna oszukiwalam. xD Laughing

KaeM napisał:

safi napisał:

Anna-Maria napisał:

Strasznie przeżywałam rozstanie Edwarda i Belli. Przyłapałam się kilka razy na tym, że przewracałam strony na jakieś końcowe, żeby przeczytać choćby jedną słowo "Edward", bądź jakiś jego dialog, żeby mieć oczywiście pewność, że znów są razem. ;d
Nie mogłam znieść tego napięcia i irytowało mnie to, że nie mogę czytać szybciej.

Dokładnie miałam tak samo :D nie mogłam sie doczekac jakiejkolwiek wzmianki o Cullenach.

widze, ze nie ja jedna oszukiwalam. xD Laughing

przyznam się (bez bicia xD), że też tak robię Wink

jestem bliska końca "Księżyca w nowiu" i szykuję się na kupno "Zaćmienia" Wink

A ja się bałam (kiedy czytałam KwN) że jestem niedokładna, miałam ochotę opuścić fragmenty, w których nie było mowy o Edwardzie i reszcie Cullenów, jednak czytałam, a kiedy pojawiła się Alice to kamień spadł mi z serca ;D bez Cullenów ta książka byłaby okrutnie nudna!

Gość

bez Cullen'ów tej książki by po prostu nie było. :P

moni18, przyznaje się z biciem serca, że jak były jakieś dziwne i mało interesujące mnie opisy, to opuszczałam bez większej urazy. ;]
Może jak się wezmę za ponowne przeczytanie, to poświęce czytaniu większą uwagę, ponieważ będę już całe szczęście znała dalszy ciąg! ;d

Seria Twilight to jedna z nielicznych książek gdzie nie opuściłam, ani linijki. Czytałam dzielnie wszystkie opisy. A w New Moon byłam spragniona wiedzy o wilkołakach i La Push więc czytałam dokładnie wszyściutko Wink

Gość

Manna napisał:

Seria Twilight to jedna z nielicznych książek gdzie nie opuściłam, ani linijki. Czytałam dzielnie wszystkie opisy. A w New Moon byłam spragniona wiedzy o wilkołakach i La Push więc czytałam dokładnie wszyściutko Wink

a mnie właśnie Quileckie opowieści zanudzały. xD :P