New Moon

Gość

tam niebezpieczeństwo... :P dziwie się, że Bella w ogóle się zabić nie próbowała... wiem, wiem = obietnica, ale to i tak jak dla mnie żadne wytłumaczenie...

Też bym wszystko robiła żeby mieć te omamy...Chciałabym go wtedy na 100% usłyszeć i poczuć go, więc się Belli nie dziwie. Ale dziwi mnie to, ze przy jej pechu się przypadkiem nie zabiła.

[quote="anja"]

safi napisał:

hmmm... ja tam mialam nadzieje, że Bella na końcu KwN zamieni sie wreszcie w tego wampirka .... a tu nic :D

cierpliwość popłaca, ale ciiiii!

to mnie ucieszylas :) czyli jest jakaś nadzieja... no to w takim razie nie moge sie doczekac kolejnych częsci :D

dziewczyny co Wy tak nerwowo o KwN, moim zdaniem to bardzo dobra książka i tak jak juz ktoś wczesniej napisal, co to by byla za milosc od początku do końca taka cukierkowa... czasami potrzebne sa jakies przeszkody, gdyby nie bylo tego wątku "porzucenia" czy rozkleilybyście sie wtedy na końcu? (tak szczerze to ja od samego porzucenia Belli az do Voltery ryczałam jak bóbr Wink

)ale na szczescie wszystko skonczylo sie tak idealnie :D

a jesli chodzi o Belle, to macie racje, że jest czasem irytująca tymi swoimi rozterkami, ale i tak bardzo ja lubie :) i szczerze nie dziwie sie, ze szukała pocieszenia u Jacoba, ona potrzebowala kogoś żeby sie calkowicie nie załamać (skoro Edward miał już teoretycznie nigdy nie wrócić).

Ja na początku myślałam ,że on robi się niewidzialny i naprawdę jest koło niej w tych sytuacjach przysparzających adrenalinę ;d

Pyśka napisał:

Ja na początku myślałam ,że on robi się niewidzialny i naprawdę jest koło niej w tych sytuacjach przysparzających adrenalinę ;d

ja tak samo pomyślałam :) a może raczej chciałam myśleć ze on cały czas jej przy niej.

Co do Jackoba to rzeczywiście był trochę irytujący ale to nic w porównaniu do kolejnych części.

Ja jak niektórzy też płakałam kiedy Edward zostawił Bellę, jej nawet kiedy ona słyszała jego głos to płakałam. Cóż wrażliwa jestem :D

tak, ja tez miałam takie wrażanie, że nie może jej opuścić i cały czas jej pilnuje
Było to takie...mhy sama nie wiem jak to nazwać, ale to, że ona narażała swoje życie (w jej przypadku takie rzeczy to narażanie życiaXD), żeby tylko usłyszeć Jego głos, albo jak on później jej wyznaje, że też ja słyszał
jest tu ukazana potęga tej miłości
Książka, bardzo mi się podobała ale mimo wszystko jest na ostatnim miejscy z całej sagi

Nie wiem czy już poruszał ten temat, ale... Czy ktoś zauważył, że opis zachwania wilkołaków - jacy oni nie okrzesani itp. - wiąże się z wypowiedzią Esme z pierwszej części, przed meczem, jak mówiła do Belli, że drużyny czasami się z siebie mocno naigrywają, powiedziała, że lepiej żeby Bella tego nie zobaczyła bo "pomyśli sobie, że się wychowali ze stadem wilków" (czy jakoś tak ^^) Zastanawiam się czy:
a) to przypadek
b) to celowe zagranie autorki
c) to przypadkowe porównanie tłumaczki - że w oryginale nawet nie wspomniano słowa "wolf"- ot tak, żeby lepiej czytelnicy zrozumieli sytuację
d) celowe zagranie zmyślnej tłumaczki Wink

Jak myślicie? Ja stawiam na "b" :D

ja w sumie tez...
niby taki szczegol [na ktory szczerze mowiac nie zwrocilam uwagi] ale moze byc celowy

A_siunia2 napisał:

żeby tylko usłyszeć Jego głos, albo jak on później jej wyznaje, że też ja słyszał

Nie kojarzę żeby on mówił że też ją słyszał..
ale nie wiem może coś po prostu przeoczyłam.

BlackJean napisał:

A_siunia2 napisał:

żeby tylko usłyszeć Jego głos, albo jak on później jej wyznaje, że też ja słyszał

Nie kojarzę żeby on mówił że też ją słyszał..
ale nie wiem może coś po prostu przeoczyłam.

hmm ja tez sobie nie przypominam

On powiedział ,że cały czas o niej myślał. Słyszeć jej nie słyszał.

Gość

co jednak nie umniejsza ich miłości. <3 :D

W KWN płakałam w momencie gdy Edward porzucał Belle xD.
Poczułam się jakby to mnie rzucił chłopak.
W tej części jeszcze lubiłam Jacoba do momentu stania się wilkołakiem.
Kiedy zabrałam się za tą książke drugi raz czytałam tylko fragmenty:
- Do odejścia Edzia
- Omamy
- Łąka
- Volterra
- Powrót Edwarda i Belli

Gość

ja za pierwszym razem ryczałam od rozstania aż do Volterry. :P jak już wcześniej pisałam... Embarassed

KaeM napisał:

ja za pierwszym razem ryczałam od rozstania aż do Volterry. :P jak już wcześniej pisałam... Embarassed

No podziwiam :D Chybe przed Toba czola. Tyle czasu plakac.
Mi zajelo mniej czasu xD Ja sie rozplakalam tylko jak ja porzucil.

Gość

wypłakałam się za całe swoje 19 lat życia chyba. xD Laughing

A ile czytalas ta ksiazke. Tak obiegowo chce wiedziec ile czasu .................... no wiesz xD

hy hy ... widze, że wszystkie sobie poplakalysmy za wsze czasy :D
ja ryczalam od porzucenia z odcinkami (jak bella slyszala glosy) przez spotkanie z alice, az ryczalam jak bóbr przy volterze (hehe... to bylo dopiero apogeum) az moja mama sie pytala co mi jest jak przyszlam z podpuchnietymi oczami :D

P.S. wiem ze do to nie do mnie pytanie bylo skierowane ale ja KwN czytalam niecale 2 dni (i tak sobie staralam troche dozowac Wink

ja to chyba jakaś nieczuła jestem - w ogóle nie ryczałam na tym ;d

pees: ja KwN w jedną noc zrobiłam ,tak samo jak Twilight.

taaak taaak... w nocy jest najlepsza atmosfera do czytania ksiazek, w szczególności sagi Twilight :D
robi sie tak mrocznie ...