ZAMKNIĘCIE FORUM 1.03.2014

Korzystając z ostatnich chwil istnienia tego forum postanowiłam, że i ja napiszę coś od siebie, a mogę to zrobić dzięki uprzejmości kochanej Alfy, która pozwoliła mi napisać post w tym temacie z jej prywatnego konta. Bo swojego jak wiecie już dawno nie mam, a poczułam wewnętrzną potrzebę, żeby udzielić się tu choć ostatni raz.
Czas tu spędzony był najlepszym okresem mojego życia, naprawdę. Doskonale pamiętam, jak napisałam swojego pierwszego posta pełna obaw, kiedy ktoś na niego odpowie, a towarzyszyły mi przy tym nie opisane emocje - szybkie bicie serca i ekscytacja z tym związana. Jednak one przybrały na siłę w momencie, gdy tak jak inni czekałam na kolejne ekranizację sagi wyczekując na zwiastuny, zdjęcia itp aż na końcu najlepsze z tego czekania: filmy! Najbardziej jednak zapamiętam z forum znajomości i przyjaźnie, które trwają do dnia dzisiejszego i mam nadzieję, że przetrwają jeszcze długie, długie lata.
Chciałabym podziękować Alfie, Susan, aleksanrze, Nikki Cullen, Eunice, Haunted, Larysie, Lexie, Wiedźmie, Lonely, Anyance - za wszystkie rozmowy. Cieszę się, że miałam okazję z Wami porozmawiać nawet jeśli z niektórymi z Was zamieniłam raptem kilka wiadomości to cieszę się, że mogłam choć troszkę Was poznać. Między innymi to dzięki Wam tak często wchodziłam na forum, bo wiedziałam, że otaczam się samymi życzliwymi dla mnie ludźmi. Każda z Was gości w moim serduszku :)
Dzięki forum miałam również okazję poznać tyle świetnych opowiadań, m.in. "Houglass" mam nadzieję, że kiedyś Bronze wróci do tej historii, bo jest naprawdę tego warta. Bardzo ubolewam nad tym, że opowiadanie zostało usunięte, ale cieszę się, że chociaż mogę do nich wracać. I że Marcia993 podjęła się jej tłumaczenia. Dzięki niej tę historie mieli szansę poznać również polscy czytelnicy - również i ja z czego jestem bardzo szczęśliwa. "Sztuka Miłości", "Stay", "Blind", "Oczy szeroko zamknięte", "My Mother's Boyfrend", "Szpital Nadziei", "W Labiryncie Uczuć", "Trudna Miłość" itp.
Dziękuję wszystkim!
Olencjaa.

Bardzo długo zwlekałam z napisaniem tych ostatnich słów. Nadeszła jednak ta chwila, gdy muszę przestać negować fakt zamknięcia i pożegnać się z WAMI.

Nigdy nie zapomnę tego, jak zaczęła się moja przygoda z Sagą, a rozpoczęła w momencie, gdy najbardziej tego potrzebowałam. Zajęło mi troszeczkę dotarcie do naszego forum, i aktywne uczestnictwo w jego życiu, ale jest to najlepsza rzecz jak mi się przydarzyła podczas tej podróży (Jedna z najlepszych w moim życiu). Już przeszło pięć lat jesteście częścią mojego świata. Twilight prawie sześć… Z jednej strony wydaje mi się, że tak niedawno wszystko się zaczęło, a z drugiej niektóre wydarzenia wydają się tak odległe.

Na zawsze w mojej pamięci pozostaną te chwile, gdy poza TeeSem nie było ważniejszych rzeczy, po powrocie do domu. Nowe rozdziały fanfików, które czytało się z zapartym tchem i wypiekami na policzkach. Nawet zajęcia na uczelni nie miały dla mnie znaczenia, gdy wiedziałam, że ma wyjść nowy rozdział. Wyjmowałam telefon i czytałam, i cały świat przestawał istnieć (Cały czas wracam do ulubionych ff i czytam nowe, bo jest ich tyle, że nie da się przeczytać wszystkich. Szkoda, że tyle zostało przerwanych). Nowe zdjęcia, plotki, zwiastuny, premiery… Ta radość gdy można było wejść na forum i je skomentować. Podzielić się swoimi odczuciami z kimś innym, z kimś kto cię rozumiał. Każda dyskusja była jedyna i niepowtarzalna, i jakże twórcza Smile

. Tu zawsze było co robić, a noc stale brakowało (choćby na spamowanie Razz

) Jesteście niezwykłe Heart

Nigdy nie zapomnę żadnej z rozmów, które tutaj odbyłam …. Żadnej z osób, które tutaj poznałam… Dziękuję każdej osobie, z którą miałam jakikolwiek kontakt tutaj. Każda z Was sprawiła, że dni tu spędzone są niepowtarzalne. Często myśl, że Was mam była tą małą iskierką, która pozwalała mi przetrwać najgorsze. Nie chcę wymieniać każdej z osobna, bo nigdy bym sobie nie darowała, gdybym kogoś pominęła i nie miała możliwości naprawienia swojego błędu. Dziękuję WSZYSTKIM razem i KAŻDEJ z osobna. Tym NAJBLIŻSZYM mojemu sercu szczególnie (Wierzę, że te, którą mam tutaj na myśli, wiedzą że to o nie chodzi. Oh jest was dużo Very Happy

) Dziękuję wszystkim, którzy dzielili moją miłość do Kellana i Nikki (To chyba również nigdy u mnie nie przeminie Very Happy

). Saga i forum nie byłoby tym, czym jest bez Was wszystkich. Tylko magiczni ludzie są w stanie stworzyć coś tak pięknego, niepowtarzalnego i wiecznego. Dziękuję, że pozwoliłyście mi być częścią tej magii love

Dziękuję wam za wszystkie zloty i spotkania oraz możliwość poznania Was osobiście. Te nasze szaleństwa będę zawsze wspominać. To były niepowtarzalne chwile i jestem pewna, że jeszcze będzie okazja je powtórzyć. Zależy to tylko od nas, a mamy taką siłę, że to nie powinien być problem. Prawda? No to kiedy ZLOCIK??? Poważnie pytam Smile

O utrzymanie kontaktu się nie martwię, bo nie ma innej opcji Very Happy

BTW. Zdjęcia za zlotów stoją u mnie na komodzie i każdego dnia przypominają mi jaką szczęściarą jestem.

Jest jeszcze jedna rzecz, za którą szczególnie jestem wdzięczna Sadze i TeeSowi. To tutaj poznałam najwspanialsze przyjaciółki na świecie. Trzy istotki, z którymi los połączył mnie do końca życia (a przynajmniej w to wierzę Razz

). Dziękuję Wam dziewczynki, że jesteście Heart

Nigdy nie zapomnę naszych wspólnych premier twilightowych i pierwszych spotkań (bo teraz to jesteśmy jak stare, dobre małżeństwo, znamy się jak łyse konie i przeszłyśmy na zupełnie inny level XD ). Aż trudno mi uwierzyć, jak to wszystko się zaczęło. Dzięki Wam mam całą wielką szufladę gadżetów (w porównaniu do zbiorów niektórych osób to kropla w morzu XD ) i wiem, że to dopiero początek tego szaleństwa Very Happy

Forever is only the beginning…

Mam nadzieję, że Stefka powróci jeszcze kiedyś do Sagi. Midnight Sun cały czas jest nie skończone, więc nadzieja jest :D A gdy to nastanie, mam nadzieję, że forum powróci i będzie nam dane „spotkać” się tutaj, w tak zacnym gronie raz jeszcze :D

OK. To chyba wszystko. A przynajmniej mam nadzieję, że niczego nie zapomniałam, i nie przypomni mi się, gdy już nie będzie szans na naprawienie błędu.

ZMIERZCH kojarzył, kojarzy i zawsze będzie kojarzył mi się z WAMI i TYM FORUM. Dla mnie to nierozerwalna jedność. Na koniec mogę dodać tylko jedno…

Heart

KOCHAM WAS i DZIĘKUJĘ Heart

TEES FOREVER Heart

Paulette

Jako, że to są dosłownie już ostanie godziny...
Dziękuję wszystkim za wspaniałe komentarze co do moich ff, dziękuję wszystkim tłumaczkom, betom, autorkom niesamowitych ff, dziękuję za komentarze, rozmowy spostrzeżenia!!! To był niesamowity czas! Będę bardzo tęskniła.

Długo, aż do dziś, do ostatniej chwili,walczyłam z sobą, czy mam prawo wypowiadać się w tym temacie, bo przecież tylko podglądałam Was co dnia, ciesząc się tym, co każdy dzień NA FORUM przynosi... Ponieważ dawno już skończyłam siedemnaście lat, zawsze z pewnym zażenowaniem podglądałam Wasze posty, dziwiąc się, że nie zagląda TU JUŻ OD DAWNA MOJA OSIEMNASTOLETNIA CÓRKA, KTÓREJ TWILLIGHTOWA PASJA NASTOLATKI MNIE TU KIEDYŚ PRZYWIODłA...Serdecznie WAM dziękuję za niesamowitą siłę, która pozwoliła mi wrócić raz jeszcze do tych cudownych lat, młodzieńczych uniesień... Tak właśnie czułam się tutaj co dnia - o 20 lat młodsza - żadna, nawet najdroższa terapia tego nie zastąpi...
Cieszę się, że dział Waszej twórczości pozostaje - to pociecha na długie, zimne wieczory - Pozdrawiam. Miria
KŁANIAM SIĘ WSZYSTKIM ... I DO ZOBACZENIA...

Wysłany: Sob 0:41, 01 Mar 2014

Czas ucieka niemiłosiernie, dodam jednak od siebie jeszcze ze dwa słowa.

Na forum znalazłam się ponad pięć lat temu; skierował mnie tu Google, gdy szukałam tekstu Midnight Sun – pewnie ten scenariusz brzmi znajomo. Reszta tego, co mogłabym o swojej przygodzie z twilightseries opowiedzieć – a jest tego wiele, niestety zegar tyka – również byłaby zapewne dla wielu z Was znajoma, bo tak jak pięćdziesiąt osób powyżej, chcę przede wszystkim podziękować.

Na rejestrację zdecydowałam się, pragnąc spróbować swoich sił w tłumaczeniu fanfiction. Cieszę się, że to zrobiłam, ponieważ zajmowałam się tym jeszcze w zeszłym roku i – mam nadzieję – będę zajmowała się dalej. Ale zamiłowanie do tłumaczenia (jakkolwiek pojmowanej) literatury nie jest jedynym, co zaszczepiło we mnie forum.
To tutaj odważyłam się wrócić do pisania, tutaj stawałam w literackie szranki z niesamowitymi twórcami. W ramach forum betowałam teksty i spędzałam całe godziny w świecie PWN-u, aby później móc wymieniać się zdobytą wiedzą i dyskutować w Poradniku dla bety. Jeśli o dyskusji mowa – nigdy i nigdzie nie byłam uczestnikiem tak gorących debat, jak te, które odbywały się w Ogółem o FF, gdzie potrafiłyśmy wspólnie zastanawiać się czy spierać nad rozmaitymi kwestiami całymi godzinami, dniami (!). Przez bardzo długi czas było to moje ulubione miejsce – nie tylko na tym forum i pewnie nie tylko w Internecie.
Dziękuję Wam z serca za wszystkie niesamowite teksty, które miałam szansę dzięki twilightseries przeczytać, skomentować. Nie będę wchodziła w wymienianie poszczególnych autorów, bo jeszcze kogoś bym pominęła, a później żałowała. Powiem tylko, że – mimo inicjalnych wątpliwości często i głośno wyrażanych w toczących się w Ogółem o FF dysputach – twilightseries przez całe lata było, przynajmniej dla mnie, takim miejscem w sieci, w którym można znaleźć naprawdę porządny kawałek literatury.
Dziękuję też za wszystkie komentarze, które sama otrzymałam – pod swoimi miniaturkami, wierszami, tłumaczeniami, pojedynkami. Zawsze znaczyły dla mnie bardzo wiele.

Jednak przede wszystkim dziękuję wszystkim, z którymi miałam tu kontakt, właśnie za ich obecność, za to, że mogliśmy razem współtworzyć to miejsce. Znowu – nie chcę nikogo wymieniać, bo poznałam tu tak wiele fantastycznych, wyjątkowych osób, że szkoda byłoby kogoś przez nieuwagę pominąć. Wyobraźcie sobie tylko, ilu niesamowitych ludzi można poznać przez tak długi czas – nawet jeśli w rzeczywistości nie było to pięć lat aktywności, to te, ja wiem, trzy lata uważam za spory kawałek swojego życia, naprawdę dobry, pozytywny kawałek. Wiele z osób, które mam na myśli, nie udzielało się tu już od dawna, z dużą częścią rozmył mi się kontakt, ale wciąż pozostają takie, które są obecne w moim życiu. Obecna jest Magda, którą poznałam tu prawie pięć lat temu, a z którą się przyjaźnię; dzięki, Rudości. Ty wiesz.

Dziękuję za Rent, na cytat z którego dawno temu natknęłam się w czyimś podpisie i dzięki temu mogłam poznać i pokochać to niesamowite dzieło. Dziękuję za zloty, za fantastyczne inicjatywy literackie, okołoliterackie, za każdą dyskusję, za możliwość rozwoju – a taka była niejedna, za wszystkie spory, kłótnie (nawet te zupełnie bezsensowne), za rozmowy, wygłupy (Badward! Sadzawka!), pogaduszki i – co tu dużo mówić – za ogrom radości, jaki przez długi czas dawało mi forum i ludzie je tworzący. Mogłabym pisać i pisać, i pisać, ale jak mówiłam, czas nagli.

Na koniec dodam jeszcze krótko, że przez chwilę rozglądałam się za forum, na które mogłabym się przenieść ze swoimi tłumaczeniami. Byłam w kilku różnych miejscach, dwóm z nich przyjrzałam się naprawdę dokładnie. I niezależnie od ich renomy, od wspaniałej bazy tekstów literackich, zaangażowanych użytkowników etc. – żadne z nich nie zdawało się dorównywać temu miejscu. Tutaj zawsze czułam się jak w domu. I nawet jeśli z daną osobą nie miałam osobiście styczności, to każdy użytkownik wydawał mi się członkiem takiej wirtualnej rodziny, wspólnoty. Nawet jeśli nigdy nie rozmawiałam (nie pisałam) z daną osobą, to gdy widziałam jej komentarz pod moim tekstem, tłumaczeniem, nabierał on dodatkowej wartości przez to, że był komentarzem pisanym w pewnym specyficznym duchu tego miejsca. Tej specyfiki, rzecz jasna, nie mogłabym znaleźć nigdzie indziej. Specyfiki, na którą składa się jakość komentarzy, o którą walczyliśmy miesiącami; kultura, klimat naszego forum. Tak że nawet jeśli zarejestruję się na innym forum, to wiem, że nie znajdę tam wspólnoty, jaką znalazłam i miałam szansę współtworzyć tutaj.

I… to chyba wszystko. Jakoś trzeba się w końcu pożegnać.

Trzymajcie się wszystkie ciepło. Powodzenia, dziewczyny!
Ola

PS Jeśli już miałabym coś polecić: [link widoczny dla zalogowanych] i [link widoczny dla zalogowanych]. Na razie mnie tam nie ma, ale gdybym miała się pojawić, to również jako Robaczek. Jeśli umieszczę na którymś z tych forów coś swojego, jakieś tłumaczenie – dam znać w swoim podpisie, a nuż ktoś z Was zobaczy.

Dołączam się do podziękowań wszystkim osobom, które wymieniła Susan. Jak najbardziej się należą. Każda osoba poznana na tym forum ma miejsce w moim sercu. O każdej, z którą miałam styczność, pamiętam. I tak teraz z perspektywy czasu myślę, że na wszystkie przebyte tu kłótnie będę zawsze patrzeć z sentymentem.
Nie chcę się jakoś roztkliwiać, ale tak czy siak - mega super wspomnienia, rewelacyjne osoby, których nie miałabym możliwości poznać bez tego forum. Każda z innym spojrzeniem na świat dała tak naprawdę mi motywację do przemyśleń i rozwoju. I za to dziękuję. :) Uściski i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś do zobaczenia.