Chciałbyś być wampirem?

Zostałabym wampirem nawet z samej ciekawości, jak oni odczuwają itd. :D

Ciężko zdecydować... Pewno gdybym miała kogoś takiego jak Edward, to bym się zgodziła bez wahania :P Ale tak teraz to sama nie wiem... Z jednej strony boję się tego niby 'potępienia' w które wierzy Edzio, ale to też musi być coś niesamowitego. Tak żyć i żyć... xD

No, zawsze są dwie strony medalu, coś za coś. Musza być też jakieś wady Wink

, uczyliśmy się o wyborze alternatywnym, to chyba coś w tym stylu...
Poza tym pytanie "Czy chcesz". Chcieć, chcę Wink

, ale móc to inna sprawa...

(: Mój wybór byłby prosty, nawet jeśli nie byłoby takiego "Ed'a" chciałabym stać się vampirem, dzięki temu zarobiłabym na mały domek na Południowej Wyspie, zostałabym dobrym lekarzem i leczyła dzieciaki w Christchurch, a tak z jednym życiem. Jeden ani nie będzie mnie stać, ani nie dam rady pojąć całej tej medycyny, tak więc - chcieć - chcę!

Bez kogoś dla kogo magłabym żyć nie chciałabym być wampirem. Takie jest moje zdanie.

A ja chciałabym być wampirem czy tak czy tak. Bo mogłabym zawsze odnaleźć kogoś, kogo bym pokochała i uczynić go wampirem też. Poza tym nie zawsze samotność jest taka zła. I mogłabym pomagać ludziom, prawie że niezauważona. A co do wiecznego potępienia... Nie jestem znowu aż tak wierząca Wink

W sumie masz rację, ale trzebaby lat praktyki żeby przez przypadek nie zjeść kogoś, komu się pomaga.

Lat praktyki i samokontroli. Dlatego jakbym została wampirem pewnie na kilkanaście / kilkadziesiąt lat odizolowałabym się od ludzi.

Jakbyś się odizolowała to by ci nic nie dało...no bo nie przyzwycziłabyś się w tedy do zapachu ludzi, więc jakbyś wróciła to byłoby tak samo, jak nie gorzej..

Może...

Ale odizolowała i podumała nad sensem życia XD poza tym jakbym od razu weszła w tłum, skończyło by się na kilku ofiarach ^^. Więc najlepiej odizolować się z jaimś człowieczkiem ;P.

Tak, ale gdybyś się odizolowała i weszła w tłum to i tak by ci nic nie dało...i tak i tak byłoby pare ofiar..

No to co proponujesz? XD

Brać przykła z Cullenów xD

Rozsądne, tylko trzeba najpierw być wampirem, ehh Wink

, to niezła próba charakteeru.

i wytrzymałości xD

X przykazań wampira.

IX - I nie porządać krwi bliźniego swego.

Trafna uwaga xD

Człowiek vs vampir. - to nierówna walka, wamir to piękne i niesamowite stworzenie - wieczna młodość, wiedza pogłębiana przez lata, ale też ciężar codziennego stawania na przeciwko ludzi, coraz to nowych twarzy - człowiek - jedno życie, problemy, które trzeba rozwiązać teraz, zawsze istnieją podmoty których nie pojmie, aksjologia legnie w gruzach, jeśli podwinie mu się noga - no i nagrodą jest spotkanie z Bogiem.

Co wybieram - życie jako człowiek do pewnego momentu, a później jako vampir, pomagając ludziom - aż do chwili kiedy uznam, że już wystarczy, karzę się rozszarpać i stanę na przeciwko Pana czekając na jego wyrok.

Bardzo ciekawy opis Vidhen..cóż, bardzo podobny do opisu Carlisle..nie licząc tego, ze on nie chciał być vampirem..Reszta rodziny była umierająca lub było z nimi jeszcze inaczej więc zaznaczyłam tutaj tylko Carlisle..ale w sumie to masz rację.
Być od urodzenia vampirem..nie zaznać smaku jedzenia...
W każdym bądź razie ciekawy opis Vishen.

Vishen - bardzo pięknie to ujęłaś Wink

, ja myślę podobnie, ale na byciu człowiekiem zatrzymałabym się jakoś teraz Wink

.