Chciałbyś być wampirem?

Nie, nie chciałam bym być wampirem. no popatrzcie. Przez pierwsze 50 lat bym zwiedziła cały świat, zrobiła wszystko co mogła. miała tego Edwarda itp.. ale co dalej? ile tak można? Rutyna by na pewno wkradła się do życia. A tak.. jestem śmiertelna. Doceniam to co mam bo wiem, że więcej tego mieć nie będę. Nie wiem co mnie czeka "potem" więc zawsze może być to jakieś zaskoczenie. A Edwarda mogę mieć teraz i tak długo jak będzie mi to dane. Trzeba się cieszyć z tego ci się ma, a nie patrzeć ile, jak długo się ma

jakbym miała Edwarda tylko dla siebie (jak Bella) i jeszcze taką rodzinkę Cullenów - to tak :D
Ale tak "na poważnie" to co z tą ludzką rodziną i przyjaciółmi? co ze zwykłym życiem? może i krótkim, może i za krótkim, w którym wiele się nigdy nie zazna, nie doświadczy, ale zwykłe ludzkie życie, takie kruche... jest wyjątkowe, nieprzewidywalne, zaskakujące, a jak wspomniała moja poprzedniczka - po kilkudziesięciu czy kilkuset latach wampirzego - musi pojawić się rutyna, no chyba, ze ma się Edwarda - to taka rutyna jest ok :D

rodzina Cullenów jest opisana w taki sposób, że trudno nie chcieć dołączyć do klanu :)

aczkolwiek myślę... że wieczność chyba jest nudna? Mr. Green

A ja uważam, że wieczność może być nudna tylko wtedy gdy ktoś nie potrafi jej wykorzystać. Bo jeżeli macie w życiu określony cel, coś co chcecie osiągnąć i skupicie się wyłącznie na tym przez setki lat to osiągniecie tych sukcesów mnóstwo ; )) Weźmy na przykład jakiegoś człowieka, który zasłynął dopiero po śmierci. Czy to jest fair? Będąc wampirem nigdy Cię takie coś nie spotka, bo masz całą wieczność : d

hehe też racja Wink

ale jakby nie było żadne z nas nie miało okazji przeżyć wieczności, więc prawdy nkt nie zna ;D

z pozoru banalne pytanie po przeczytaniu sagi.
spontanicznie, bez wahania odpowiedziałabym ''TAK!''.
jednak po dłuższym namyśle postawiłam sobie pytania, na które trudno znaleźć jednoznaczną odpowiedź.
powtarzanie szkoły w kółko? odseparowanie od bliskich?
zależy jakim wampirem miałabym zostać.
czy potrafiłabym hamować pragnienie krwi czując ją niemal na każdym kroku?
czy wieczność nie jest wręcz nudna?
chyba to wszystko zależy od nas samych.
poza tym to całe bycie wampirem to niezła przygoda.
no czemu one nie istnieją?! xD

Jasne, że bym chciała. W sumie widzę tu więcej zalet niż wad. Może i żyje się wieczność, ale jak się jest wampirem, miałoby się co robić. I jeszcze jakby miało się dla kogo żyć wieczność. Można by się zająć tyloma rzeczami. Można by spróbować wszystkiego..

Tak, chciałabym! Brakowałoby mi słońca, to prawda. Czytając wypowiedzi przyszedł mi do głowy pomysł, że możnaby znaleźć już kogoś takiego jak Carlisle (mojego stwórce jako wampira) po czym namówić najbliższych przyjaciół i rodzinę do zrobienia tego samego co ja. W ten sposób miałabym ich nadal dla sibie i to na wieczność. Sądzę, że mało kto by pogardził. Nie mówiąc już o mamie, która pewnie byłaby zachwycona. ^^
Korci też wieczna młodość, piękno, zwinność. Zwierząt mi nie szkoda-pośrednio zabijam je już teraz (choć mięso jem rzadko, to jednak). Znalezienie miłości swjego życia jest w wampirzym "życiu" ważne, ale ostatecznie można to zrobić już nie należąc do rasy ludzi.

Gdybym miała takiego... "opiekuna" to z chęcią.
Ale najpierw musiałabym skończyć 17 lat.
Bo co to za przyjmność mieć całą wieczność 11 lat????????????????

Sama nie wiem
życie wampira ma swoje plusy i minusy, a wieczność może się w końcu znudzić
Wieczne uczucie palenia w gardle, ale również bardziej wyczulone instynkty
Zatrzymanie wszelkich procesów życiowych, ale również wypięknienie.
Mam dylemat. Czy życie wampira się faktycznie takie fajne, czy nie.
Nie mogłam się zdecydować, dlatego nie zagłosowałam w ankiecie

Chciałabym zostać wampirzycą. Nie chodzi tu tylko o wieczność, ale i o urodę, pamięć, zdolności fizyczne. Co do zabijania zwierząt, zabijam je i teraz, chociaż bardzo rzadko zjadam pokarmy mięsne. Jednak są minusy wampirów : pieczenie w gardle, wyczulone instynkty oraz nie można powiększyć w pewnym sensie swojej rodziny.
Aby zostać wampirem, trzeba to bardzo dobrze przemyśleć, bo to nie tylko zalety ale i wady. Podziwiam Bellę za to, że dała radę opuścić rodzinę, przyjaciół, swoje ludzkie życie, aby zostać taka jak jej ukochany.

a ja mogłabym być wampirkiem!

i nawet chcem!

Chyba nie. Nie chciałabym żyć wiecznie i nie móc mieć dzieci. Do tego dochodzi kwestia jedzenia - lubię jeść, a wampiry nie lubią, uwielbiają tylko krew. Nie dałabym rady bez czekolady Wink

Jedyne co przemawia dla mnie za byciem wampirem jest ich idealny wygląd i siła, ale to tylko próżność by była z mojej strony :)

Po pierwsze założenie (jestem z mat-fizu ! :D). Załóżmy, że wampiry istnieją.
Hmm, wizja siebie, jako wampirzycy, jest kusząca, ale co zrobić, kiedy jest sie otoczonym przyjaciółmi i rodziną, którzy kiedyś umrą. Wiem, wiem, wyżej wspomniano, że "można ich przemienić", ale wtedy, jeżeli zamieniamy kogo chcemy i każda z tych osób będzie chciała przemienić swojego bliskiego to populacja ludzi wyginie, poza tym jako nowonarodzeni nie będą potrafili się kontrolować, czyli się zjedzą nawzajem. Z tego może wyniknąć wojna wampirów, jak na południu, w książce, Volturii zaczną ich wszystkich ścigać i pozabijają.
Osoby, któr przeżyją, będą zrozpaczone z powodu śmierci swoich bliskich, a co to za życie w depresji? A raczej wieczność w depresji?
No i kolejny aspekt, jeżeli nie będzie ludzi, to kto będzie rodził dzieci?:D
Reasumując, żeby być wampirem trzeba być osobą egocentryczną i egoistyczną na tyle, żeby się nie pokusić o zmianę swoich bliskich w wampiry.
Trzeba mieć mocny charakter, żeby nie zabijać kogo popadnie, chyba, że ma się kogoś, kto Cię wspiera i jest wampirem - może Edward? :D
No i ostatnie - tak, czy siak, chciałabym być chodź chwilę wampirem, żeby wiedzieć, jak to jest :D

Koniec, dziękuję :D

aramgad napisał:

Do tego dochodzi kwestia jedzenia - lubię jeść, a wampiry nie lubią, uwielbiają tylko krew. Nie dałabym rady bez czekolady Wink

Jedyne co przemawia dla mnie za byciem wampirem jest ich idealny wygląd i siła, ale to tylko próżność by była z mojej strony :)

Zgadzam się, kwestia jedzenia jest dość important ;D

ja to sama nie wiem. z jednej strony tak, z drugiej nie. jeśli miałabym być z kimś wtedy przez wieczność, to zdecydowanie tak, ale jakoś nie chcę utracić 'człowieczeństwa'. może teraz mówię, że chcę bardzo być wampirem, a potem będąc wampirem zatęsknię za tym, czego nie mogę mieć przez to, kim jestem. teraz człowiekiem jestem i myślę, jakby to było żyć wieczność, jakby to było być kimś tak nienaturalnie pięknym, szybkim.. to bym musiała jeszcze przemyśleć, nie wiem zbytnio . :D

Jasne, że chciałabym być Wampirem xD
Może to głupio zabrzmi, ale w to wierzę, ze i tak i tak będzie koniec świata i wtedy on dosięgnie wszystkich Wampirów też :)
So... dlaczego do końca świata nie zaszaleć :)

xxxx

Hmmm...Bycie wampirem to musi być coś... To takie moje szalone marzenie nie do spełnienia ... Kiedyś gdy miałam może z 8 lat zamiast bawić się w rodzinę udawałam wampirzycę xD Wiem, wiem... Jestem psychiczna xD Ale cuż ... Ktoś musi... :P
Ostatnio gdy mama szantażowała mnie że jak się nie będę uczyć to nic nie osiągnę to niestety stwierdzilam z uśmiechem : najwyżej zostanę wampirem xD

Wampirem? Czemu nie? W życiu różnych rzeczy trzeba spróbować, a dzięki temu możnabybyło spróbować ich wszystkich. Strorzyć obraz, nad którym pracowałoby się kilka stuleci, albo skomponować muzyka na miano największego kompizyora roku... A potem patrzeć na to jak wszyscy po chwilach zachwycenia o tym zapominają, a tylko nieliczni kujonowaci przedstawiciele naszych lat chodzą bez przymusu do muzeum by podziwiać to, co stworzylibyśmy, nom powiedzmy 300 lat temu... Patrzeć, jak cywilizacja upada, nasz dom wali się z powodu wojny, bombardowań... A potem napisać książkę, która znalazłaby się w indeksie ksiąg zakazanych jakieś nowej pseudo-religii, przez co stałaby się najlepsza... . Świat daje tyle możliwości, by pozostawić je następnym pokoleniom. Świat jest nieskończony, dopki życie wampira jestnieskończonie długie. A co do picia krwii, no dobra ludzka - ochyda, zabijać ludzi pozostawiając zimne, martwe ciała wprost na chodniku i atrzeć jak żony/mężowie, matki, ojcowie, córki/synowie opłakują go ile razy przechodzą tą ulicą... Zwierzęca - jeszcze gorsza, można likwidować złodziei, zboczeńców, prostytutki, morderców, gwałcicieli, czy pedofili, ale czym zasłużyły by sobie biedne zwierzątka? Ale jeżyli wampiry istieją i zechciały by się podzielić ,,darem ciemności'' to z krwią nie ma problemu, bo uważam, że normalnie wychowane wampiry zawsze mogą (dzięki swej sile, czy znajomością, czy swoimi zembami) napaść na czerwony krzyrz, lub jakąś inną stacje krwiodactwa, by mudz wypić przefiltrowaną, odkarzoną krew, karzdego dnia innę, czy jak nie to tej samej grupy (chyba istnieją jakieś różnice smakowe? :) tak jak ja- lubie czekolade orzechową.... :D ), z kryształowego kieliszka siedząc przy kominku, jak w kiepskich filmach o wampirach. A żeby ludzie, a w tym stacja krwiodastwa nie zanikali możne przez kilkaset lat promować ekologie i wszyscy będą happy....

Ulka napisał:

Gdybym miała takiego... "opiekuna" to z chęcią.
Ale najpierw musiałabym skończyć 17 lat.
Bo co to za przyjmność mieć całą wieczność 11 lat????????????????

No tak, wiek. Jasne, że dopiero po ukończniu od 17 do 19 lat. Może nawet 20 ; )) nie wcześniej, na pewno.