Co saga Twilight zmieniła w Waszym życiu?

Co zmieniła hmm , jako że niedawno poznałam te książke to w sumie trudno ocenić jednak - nie odrywałam sie od kompa[ tam mialam ksiązke xD] i caly czas czytałam do nocy i spóznialam sie nastepnego dnia do szkoly oczywiście nie robiąc lekcji xD sprawdziany w ogóle zapomnialam że istnieją , a moje myśli cały czas były zawładnięte ksiązką oraz moimi chorymi wizjami typu rózne zakonczenia książki , no i zawsze jak gdzies ide , a ktos akurat przechodzi koło mnie zastanawiam sie czy móglby być wampirem , a na lekcjach to tylko o tym wyłacznie rozmawiam z koleżanką o filmie o edwardzie - nawet mój kon piornik dostal takie imie , teraz moje życie kręci wokól twilight xD szaleństwo :D

Cóż, przede wszystkim to, co zawsze czuję, kiedy skupiam na jednej rzeczy swoją maksymalną uwagę - jem myśląc o tym, siedzę na lekcjach myśląc o tym... Coś musi mnie naprawdę wciągnąć, a serii Twilight na pewno się to udało. Mój chłopak już zaczyna podejrzliwie patrzeć, że nagle 3/4 życia zaczęłam spędzać z nosem w komputerze przed jakimś dokumentem w wordzie, zafascynowana, czytając książkę o "jakichś wampirach". Cóż, cena obsesjii.

Od wielu, wielu, wielu (ale nie od tylu co Edward) lat mam dobre życie. Smutków i radości tyle ile potrzeba.

Ale zawsze może być lepiej.
Z Twilightseries jest lepiej!
Zniknęło odczuwane czasami poczucie nudy, bo telewizja zionie beznadzieją, żadnej nowej ksiązki pod ręką, nie ma z kim pogać czy poszaleć, a tu czas wolny do zagospodarowania. Teraz sięgam po SAGĘ, soundtrack i forum i jest super :)
Nie mam zmarnowanego czasu np. przez durne zebranie czy szkolenie (jestem fanką pracującą), bo zawsze mam w przepastnej torbie SAGĘ, którą wyciągam i czytam, a ktoś niech tam sobie gada, gada i 100 lat :)
Nie ima się mnie zbytnio stres. Kiedy świat zwali mi się na łeb, czołgam się spod gruzów w stronę SAGI i od razu mi lepiej :)

Życie jest fajne, ale z TWILIGHTSERIES jeszcze fajniejsze!!!!

A mi przewróciła całe życie do góry nogami. Wszystko, dosłownie WSZYSTKO, co tylko możliwe, kojarzy mi się z Twilight i przyciąga szczególnie moją uwagę. Nie przejmuję się już swoim byle jakim wyglądem, ani nieumiejętnością gry w żadną grę (ależ powtórzenie! brrr) zespołową. Nawet zaczynam mieć nadzieję, że może kiedyś też ktoś w końcu zwróci na mnie uwagę i już nie będę sama. Szaleję za tą sagą!
Ale są też przykre dla mnie aspekty twilightmanii, m.in. rozpad przyjaźni. Jak tylko przeczytałam Zmierzch oczywiście, pewnie jak większość z Was, usilnie próbowałam przekonać do niego swoje najbliższe koleżanki. Z dwoma się udało, jedna nawet stała się taką samą fanatyczką jak ja i teraz wspólnie mamy obsesję na punkcie sagi. Tylko moja koleżanka z ławki, na której opinii najbardziej mi zależało, kategorycznie odmówiła czytania takiego ''bullshitu" i już prawie dwa miesiące się do mnie nie odzywa. Jest śmiertelnie obrażona bo z tą drugą koleżanka ciągle gadamy na temat Twilight, filmu i słuchamy soundtracka na przerwach. Próbowałam to jakoś załagodzić i się z nią pogodzić, i nawet już się tak z moja małą obsesją nie afiszuje, ale nic nie działa. To przykre... Zawsze wymieniałyśmy się książkami takimi, powiedzmy, bardziej wartościowymi, poważnymi, ale czy nie można od czasu do czasu przeczytać czegoś lekkiego, prostego, a mimo to z głębokim przesłaniem??? Czy wszyscy na świecie muszą mieć taki sam gust??? cry

Marah napisał:

A mi przewróciła całe życie do góry nogami. Wszystko, dosłownie WSZYSTKO, co tylko możliwe, kojarzy mi się z Twilight i przyciąga szczególnie moją uwagę. Nie przejmuję się już swoim byle jakim wyglądem, ani nieumiejętnością gry w żadną grę (ależ powtórzenie! brrr) zespołową. Nawet zaczynam mieć nadzieję, że może kiedyś też ktoś w końcu zwróci na mnie uwagę i już nie będę sama. Szaleję za tą sagą!
Ale są też przykre dla mnie aspekty twilightmanii, m.in. rozpad przyjaźni. Jak tylko przeczytałam Zmierzch oczywiście, pewnie jak większość z Was, usilnie próbowałam przekonać do niego swoje najbliższe koleżanki. Z dwoma się udało, jedna nawet stała się taką samą fanatyczką jak ja i teraz wspólnie mamy obsesję na punkcie sagi. Tylko moja koleżanka z ławki, na której opinii najbardziej mi zależało, kategorycznie odmówiła czytania takiego ''bullshitu" i już prawie dwa miesiące się do mnie nie odzywa. Jest śmiertelnie obrażona bo z tą drugą koleżanka ciągle gadamy na temat Twilight, filmu i słuchamy soundtracka na przerwach. Próbowałam to jakoś załagodzić i się z nią pogodzić, i nawet już się tak z moja małą obsesją nie afiszuje, ale nic nie działa. To przykre... Zawsze wymieniałyśmy się książkami takimi, powiedzmy, bardziej wartościowymi, poważnymi, ale czy nie można od czasu do czasu przeczytać czegoś lekkiego, prostego, a mimo to z głębokim przesłaniem??? Czy wszyscy na świecie muszą mieć taki sam gust??? cry

... omGG. 3/4 tego postu zgadza sie do mnie i moich teraźniejszych przeżyc. hah. Kolezanki są zazdrosne ze nie spedzam z nimi czasu, tylko przychodze od razu po szkole do domu siadam do kompa i czytam, lub pisze jakies posty na forum;DD xD hah... Cały czas kiedy przechodzi kolo mnie jakis przystojny chlopak mysle "Kurcze, gdyby byl bledszy niz jest to uznalabym go za wampira" Wink

) xD
W ogole wszystko jest teraz takie tajemnicze, zaczarowane itp... (wiecie o co come on) xD hah... No i kocham Edwarda na zabój;*;*

co zmieniła w moim życiu ?
napewno zaczęłam wierzyć w miłość, mimo, że to tylko książka...

zlikwidowała zdecydowanie nudę, która mnie przytłaczała...
teraz wszystkie moje myśli opierają się na 'edward' 'twilight' 'bella's lubally'

Co Saga zmieniła w moim życiu?
Zmieniła absolutnie wszystko.
Uzależniłam się od niej i teraz nie potrafię myśleć o niczym innym.
Nawet przyjaciele mają mnie dość, bo cały czas gadam o Zmierzchu, a oni tego nie lubią.
Miłość Belli i Edwarda była tak niesamowicie wspaniała, że aż zapragnęłam sama tego poczuć. <33
Szkoda, że w rzeczywistości bardzo rzadko spotyka się taką miłość.
Tak mocną i głęboką.

Hmm saga w moim życiu zmieniła oj bardzo bardzo wiele.
Tak wiec:
* tak jak wcześniejsze forumowiczki napisaly stalam sie placzliwa... i to bardzo :(
* polubilam ciemnosc i juz jej sie nie boje, lubie samotnosc :)
* ubustwiam oczywiscie Edwarda... i przygnebia mnie fakt ze taki facet nie istnieje... choc mam ogromna nadzieje ze jednak istnieje Wink

lecz jak rozgladam sie dookola widze tylko chodzacych kretynow :( wszyscy pija, pala i wiadomo o czym mysla Confused

zero w nich romantyzmu a ich zapach czesto jest khm... bez komentarza nie to co Edward... a jezeli zdarzy sie juz jakis mily i taki jak ma byc oczywiscie juz kogos ma... ehh Crying or Very sad

* czekam na prawdziwa milosc... choc mam 15 lat i jak na razie nie mam zadnego chlopaka jakos sie z tym pogodzilam, bo w koncu nie chce miec tych debili a po za tym Bella tez nie szukala wiec ja tez nie mam zamiaru... Az mi sie niedobrze robi jak widze te puste panienki w szkole i na ulicach... drazni mnie to okropnie... (troche odbieglam od tematu ;p)
* zaczelam doceniac siebie tzn polubilam swoja bladosc... wszyscy zawsze mowil do mnie " co ty taka blada, jedz wiecej owocow" itd... ale ja juz na to nic nie poradze... a na solarium nie zamierzam chodzic- polubilam swoja blada cere Wink

,
* zaciekawily mnie ksiązki ktore lubila Bella ;D teraz czytam " Dume i uprzedzenie" czycham juz na "Wichrowe Wzgorza ";D i inne :)
* W książkach (Saga Twilight) mam pelno karteczek z ulubionymi fragmentami (a jest ich duzo) do ulubionych czesto wracam
;P
* moi Rodzice mysla ze zwariowalam ( ja tez tak mysle hehe :D )
dziwia sie ze czytam drugi raz ;p ( ale przeczytam jeszcze napewno z 100 razy Laughing

)
* po obejrzeniu filmu i przeczytaniu ksiazki razem z przyjaciolkami zglupialysmy... tzn... jest nas 3 i jest to bardzo dziwne jedna ma dosc dlugie falowane wlosy, druga sciela wlosy nieswiadomie ze wyglada teraz podobnie do Alice, a ja jestem niezdarna i dosc czesto sie wywalam i potykam... mam tez bardzo podobne wlosy do Kirsten ( Bella) w filmie... kostatnio nawet jedna z moich przyjaciolek zawolala do mnie Bella Laughing

pewnie uwazacie ze to glupie ale jakos tak sie zlozylo ;p
Doslownie ogranela nas wielka mania Twilightu ;D
Pozdrawiammm wszystich Twilightomaniakow hehe

Hm.. co zmieniła w moich życiu.. Wszystko ;d Zaczełam wierzyc w miłośc, przez pewien czas wierzyłam ze wampiry istnieją.. ^^, wszystko kojazy mi sie z twilight ;d Mysle ze nie bede sie zbyt długo rozpisywac, bo wiekszosć z was powiedziała wszystko za mnie. xd Mysle ze kazda z nas podobnie myśli. xd

Jejć. Sporo sie zmieniło... Wink

Zawsze byłam wrażliwa, a po przeczytaniu Sagi to już w ogóle. O matko.. cały czas chodzę i wszystko mnie wzrusza. Zupełnie inaczej podchodzę do miłości, bardziej emocjonalnie.. Ciemność lubię jeszcze bardziej niż wcześniej. I cieszę sie jak ktoś mówi mi, że jestem blada ;p

No, ale głównie ta wrażliwość i emocjonalność... to mnie już doprowadza do szału czasem :D

Co saga zmieniła w moim życiu??? Oj wiele... Zaczęłam się rozglądać za Edwardem i Cullenami w mojej szkole ale nikogo takie nie ma... mam obsesje na punkcie furgonetek i volvo. Chce poznać wampira i się przemienić. A tak bardziej fizyczne na tle psychicznym to: mam kłopoty z pamięcią, nie potrafię się skoncentrować, mam kłopoty z zasypianiem i samym snem (śni mi się, że budzę się w łóżku cała we krwi...), nie czytam w ogóle lektur :D :D:D:D:D

ja chodze zdezorientowana, jestem jakby nieobecna, niby jestem cialem ale duchem mnie wogole nie ma, jakbym zyla sobie w jakiejs innej krainie, a towszytsko dookola mnie nie istnialo...

Co zmieniła?
Jednym zdaniem:
Inaczej patrze na świat

O właśnie. Inaczej patrzę na świat. To olbrzymia zaleta księżki, że zmienia coś w życiu człowieka.
Łapię się na tym, że porównuję ludzi do bohaterów i potrafię ich szukać w tłumie ludzi. Gdy mam dosyć, strasznie się nudzę myślę co mogłabym napisać/dopisać i oczywiście schować w biurku ;D

Miłość? Obrót sensu tego słowa o 359 stopni, żeby nie wrócić do punktu wyjścia.

Coś niewiarygodnego.
Inaczej nie umiem tego opisać.

Hmm, to ja znowu będę "tą inną". Główna zmiana to to, że na widok tekstu "łobuzerski uśmieh" "boski wygląd" czy "miodowe oczy" dostaję ataku niekontrolowanej głupawki. Drugą rzeczą jest niewielka zmiana w patrzeniu na obecnych czytelników. Bo dla mnie największym fenomenem jest, że książkę o niezbyt wysokim stylu języka <i mówię to po zapoznaniu się z oryginałem> o papierowych, płaskich postaciach, o marysuistycznej Belli i jeszcze bardziej marysuistycznym Edwardzie czyta tak wiele ludzi. Owszem,zgodzę się, że podczas pierwszej lektury jest się ciekawym, co dalej, bo sama przeczytałam toto szybko. Ale nie mogę się nadziwić, że życie wielu z was tak bardzo się zmieniło. JA od siebie dodam jeszcze jedną rzecz - saga dostarczyła mi doskonały temat do żartów i zabawy, do parodiowania oraz do fanfików, w których można te płaskie postaci rozwijać. Nie bijcie bo i tak wiem, żem inna.

Ariana, bardzo dobre, trzeźwe spojrzenie. Podoba mi się! Ale jednak miłość jest tam tak wyeksponowana, pokazana, jak w bajce. Wywiera to jednak jakiś wpływ, być może (najprawdopodobniej!) chwilowy i minimalny. pozdrawiam!

dużoooo!!!
ja nigdy nie byłam fanką takich książek,ale jakoś tak od niechcenia,przeczytałam i zwariowałam,trudno mi sie do tego przyznać ze względu na mój wiek,ale Embarassed

zmieniła przede wszystkim moje nastawienie do zycia serio!!!!!!!
no i znów zaczęłam wierzyć w miłość i czekam na swojego Edzia Laughing

zaczęłam wierzyć w stworzenia takie jak wampiry czy wilkołaki.
ogólnie moje nastawienie do życia.

Może nie zmieniła, ale pokazała mi na jak wiele stać moją wyobraźnię i jak bardzo czytając potrafię utożsamiać się z bohaterami. Nauczyła mnie także trochę o miłości i tworzeniu ze swoją drugą połową jedności. Oczywiście, patrzę teraz na kilka aspektów życia inaczej. Uwielbiam sagę SM i wiem, że będę podążać tym tropem, po skończeniu przygody z Twilight poszukam jakiejś nowej fascynacji, w podobnym stylu, choć mam świadomość, że czegoś równie cudownego nie uda mi się znaleźć.