Czy ktoś z Was płakał?

Oh, to oczywiste, że płakałam. Nie sposób zachować zimnej krwi i kamiennej twarzy, jeśli ma się w sercu choć odrobinę wrażliwości.
Płakałam najpierw na balu. I przy każdych słowach Edwarda dotyczących oddania i wierności Belli. Później aż rozchorowałam się od płaczu przy Księżycu w Nowiu, podczas sceny rozstania. To było coś takiego: ,, Ale jak... co ... jak on mógł... ja... ja zaraz..." i w poduszkę.
Trochę łza zakręciła mi się w oku również przy scenie, gdy Bella musiała pożegnać się z Renesmee - kiedy tak oczywisty i nieubłagalny był koniec.
I, oczywiście, na końcu. Ale raczej z mało znanego mi, nieuzasadnionego powodu. Po prostu - że to już ostatnia strona książki, a dalej jest już tylko spis rozdziałów...
Saga wycisnęła ze mnie sporo łez, ale to dobrze; ) To jedne z pierwszych książek, które wywołały u mnie takie skrajne emocje.

Uff, dobrze wiedzieć, że Saga zadziałała jako wyciskacz łez nie tylko na mnie. Ryczałam jak bóbr gdy Edward opuszczał Bells. Od razu ogarnęło mnie takie dziwne otępienie, jakby to mnie ktoś zostawił, a nie ją. Pustka, którą przez ten czas wypełniały tylko litery składające się na tekst "Księżyca w nowiu". Zastanawiałam się, jak mógł. Wręcz byłam na Niego zła.

Mnie najbardziej rusza jak Edward zostawia Belle. Sprzęgło się to u mnie z kadrami filmu, gdzie podczas apatii Belli po rozstaniu leci w tle piosenka Possibility by Lykke Li, totalnie się rozklejam wtedy. Teraz od razu mnie ciśnie w gardle gdy słyszę ten kawałek.

Przy czytaniu najbardziej płakałam chyba przy Breaking Dawn, w momentach, kiedy Bella uświadamia sobie, że będzie musiała oddać Renesmee pod opiekę Jacoba, później w czasie konfrontacji z Volturi, kiedy się żegnają czy wymieniają jak im się wydaje ostatnie słowa z Edwardem. Za serce chwyciły mnie też opisy, jak cała rodzina Cullenów chciała być wówczas blisko siebie.. I oczywiście ostatnie strony, kiedy Bella pokazuje Edwardowi swoje wspomnienia.

Filmy dostarczyły mi trochę więcej wzruszeń Wink

Bardzo silnie zapamiętałam scenę, kiedy Edward wyssysa jad z ręki Belli, ich taniec w czasie balu absolwentów, cierpienie Belli, kiedy Edward wyjeżdża, a ona siedzi nieruchomo i wpatruje się w okno, później moment, kiedy Edward jej się oświadcza, sam ślub, przemówienie Edwarda na weselu i moment przemiany Belli, kiedy w głowie przelatują jej wspomnienia z całego dotychczasowego życia..