Gdyby któraś z Was napisała Zmierzch i resztę...

Gdybym to ja napisała sagę zmierzch to na pewno próbowałabym napisać 5 część :P i na tym koniec sagi i dalej realizowałabym się w pisaniu.. wymyśliłabym inne stwory i love story :P

Jeszcze kilka miesięcy temu, kiedy chodziłam do szkoły, jakieś wydawnictwo ogłosiło konkurs na najlepszą powieść, która zostanie opublikowana. Ale jeszcze w tym samym czasie, moja szkoła ogłosiła konkurs na najlepsze opowiadanie o miłości. Moja polonistka, strasznie mnie namawiała, abym się zgłosiła i napisała swoje opowiadanie. Z mojej klasy nikt nie chciała brać udziału, a ja również. Przy czym moja polonistka dalej naciskała, i wciąż powtarzała mi, że nie mogę patrzeć na zachowanie innych i w końcu powinnam mieć swoje zdanie w takich sprawach i sama powinnam decydować o swoim życiu, nie patrząc na innych. W ostateczności przełamałam się... i zgodziłam się wziąć w nim udział. Po powrocie do domu, siadłam, przemyślałam temat i napisałam. Ale zamiast jednego opowiadania, napisałam trzy. Już na drugi dzień przyniosłam gotowy materiał do sprawdzenia. Moja polonistka była wniebowzięta. Moje prace oczywiście poszły na konkurs i co się okazało. WYGRAŁAM! Nie sadziłam kiedykolwiek, że moje słowa płynące z moich ust, a następ;nie przelane na czyste białe kartki, mogą się komu podobać... W związku z wygraną w szkolnym konkursie, moja polonistka namawiała mnie na udział w konkursie, którego patronatem było pewne wydawnictwo. Trzeba było napisać krótką powieść na dowolnie wybrany temat. Miałam chęci, ale konkurs był w maju, i to wtedy, kiedy miałam maturę. Nie mogłam przecież wyjechać do Warszawy na konkurs, a swoją maturę tak po prostu olać! Sorry, ale to nie w moim stylu... Być może, gdyby owy konkurs był zorganizowany nieco wcześniej, z pewnością bym się zgłosiła.

Ale wracając do przewodniego tematu postu... Gdybym napisała sagę "Zmierzch" lub dokończyła jej bieg, z pewnością takowa książka obiła by się o uszy, ale nie każdemu oraz nie zrobiłaby tak wielkiej kariery jak saga "Zmierzch" autorstwa Stephenie Meyer. Polsce najwidoczniej czegoś brakuje, być może tak rozbudowanego rynku, jaki posiadają Stany Zjednoczone, Ameryka. Ameryka to potencjał, to kraj, który na wszystkim zbija kasę. Zaś Polska to takie małe, ciche państewko, które coś tam sobie robi, w każdej kategorii, ale nie na karierę światową...

Uważasz, że Polska jest gorsza?
Ale wracając do tematu, to dodam jeszcze, że jednak nie chciałabym być autorką tej sagi. Przede wszystkim (nawet jeśli mieszkałabym w Ameryce) nie zrobiłaby takiej furory, bo całkowicie bym ją zmieniła. Ponadto nie kręci mnie bogate, wystawne życie wypełnione odpisywaniem na listy fanów.

Marionetka napisał:

Uważasz, że Polska jest gorsza?
Ale wracając do tematu, to dodam jeszcze, że jednak nie chciałabym być autorką tej sagi. Przede wszystkim (nawet jeśli mieszkałabym w Ameryce) nie zrobiłaby takiej furory, bo całkowicie bym ją zmieniła. Ponadto nie kręci mnie bogate, wystawne życie wypełnione odpisywaniem na listy fanów.

Nie twierdzę, że Polska jest gorsza. Nasz kraj jest krajem, który nie jest żadną Ameryką, i to dobry plus. Choć może trochę z Ameryki by mu się przydało. Polska czasami robi wszystko z opóźnieniem. Przy czym, nasz kraj jest najbardziej solidaryzującym się krajem z innymi. Kiedy na świecie dzieję się np. jakieś powodzie czy też kataklizmy, zaraz są organizowane różnego rodzaju koncerty lub zbiórki charytatywne. A kiedy my, w ostatnich miesiącach najbardziej potrzebowaliśmy pomocy, to czy ktoś wyciągnął do nas pomocną dłoń? Nie (oczywiście nie wliczając papieża)! Czasami inne kraje mogłyby się uczyć od nas, a my w niektórych sprawach od nich. Ale wracając do tematu. Polakom trudno jest wybić się gdziekolwiek zagranicą. Oczywiście zdarzają się wypadki, że istnieją słynni Polacy zagranicą - za przykład weźmy Alicję Bachledę-Curuś. Bywa jednak też, że Polska uważana jest za kraj pijaków, bandytów i złodziei... Polska nie jest krajem gorszym, ani również zacofanym, tylko być może niektóre sprawy jest nam trudniej pojąć, bo albo nie chcemy o tym słyszeć, albo odkładamy to na później.

Gdybym to ja napisała zmierzch...ojej...z pozoru łatwe pytanie,jednak sprawia mi trudność...
Ciężko sobie wyobrazic jak życie wywraca sie do góry nogai po odniesieniu sukcesu książki na miarę zmierzchu. Na pewno byłbym szczęśliwa że potrafiłam napisać coś tak ciekawego, w co caly świat się wciągnął...z pewnośią zgodziłabym się na ekranizację, ale miałabym rękę na pulsie, co do reszty książek na pewno bym miała do nich wgląd.
Pieniądze zainwetowałabym w różne rzeczy i odłożyła na konto, na procent. Zaczęłabym próbowac pisac następną książkę, niekoniecznie o tematyce wampirów i na pewno nic ze zmierzchem.

jak widać po ilości fanów w Polsce, saga na pewno by się sprzedała :)
jeśli chodzi o film to z pewnością napłynęłaby wielka fala krytyki, bo tak to już u nas jest..
byłby pewnie tylko większy problem z rozsławieniem sagi na skalę światową, niestety:)

[quote="Apple"]Gdyby ktokolwiek z nas był autorem/autorką sagi, to mogłaby ona wyglądać zupełnie inaczej. Ok, niektórzy mogliby bawić się w angielskie imiona, umiejscowić akcję w małym miasteczku w stanie Waszyngton, ale bardziej prawdopobne jest to, że akcja zmierzchu toczyła by się w Polsce. Trochę ciężko mi sobie wyobrazić polskie wampiry... Nie wiem czemu.
No dobrze, załóżmy że książka jest już gotowa do wydania, albo nawet już wydana. I zostałaby, wraz za autorem, natychmiast potępiona i zmieszana z błotem przez np. Radio Maryja. Nie jestem przeciwniczką Kościoła, wręcz przeciwnie, ale takie są realia. Wampiry, wilkołaki... Nie są to zbytnio chrześcijańskie klimaty. Pani Meyer nie mogą nic zrobić, ale gdyby autor był Polakiem, łatiej byłoby mu zaszkodzić i potępić jego działalność. Ale byłby plus tej sytuacji: zakazany owoc najlepiej smakuje ;)

Może dlatego, że u nas jest tyle mitów o wampirach (polecam "Encyklopedię demonów" B. i A. Podgórskich, poświęconą przesądom i wierzeniom naszych słowiańskich przodków), że nie wiadomo, pod które się podpiąć. Chwalić Boga (i Partię), że Steph (jak sama o sobie pisała) wymyśliła koncepcję opartą przede wszystkim na własnych pomysłach. Ja sam posiłkuję się (pracując obecnie nad szkicem powieści wampirycznej) mitami o dwojedusznykach, ludziach urodzonych z dwoma sercami i dwiema duszami.