Jacob Black

Carlisle wierzył, że wampiry mają duszę, a i sam Edward miał wątpliwości. Zresztą po co Ci dusza, skoro najprawdopodobniej nie umrzesz, chyba że bardzo się postarasz? A możesz mieć przy sobie miłość swojego życia na wieczność. Ja ją rozumiem.

Zagłosowałam na Nie wiem !
Każdego dnia jego postać budzi we mnie jakieś sprzeczności. Są momenty w których mogłabym wykrzyczeć jak bardzo go nienawidzę, ale są momenty, kiedy się zastanawiam, czemu chciałabym to wykrzyczeć.

Zatem po prostu nie wiem.

morango napisał:

Według mnie coś z nią nie tak. Miłość miłością ale jak można oddać duszę. Twisted Evil

Pytanie brzmi - czym jest dusza? Jeśli przyjmujemy jej suchą definicję wyklepaną na lekcjach religii, to może faktycznie Bella przehandlowała duszę za miłośc. Ale, gdyby się głębiej zastanowic - wampir, walczący ze swoimi skłonnościami, tylko po to, żeby nie byc potworem, jakim został stworzony, zdolny odczuwac miłośc i otaczac opieką ukochaną osobę, mający wyrzuty sumienia... a przecież sumienie jest owocem posiadania duszy.... Edward ma dużo piękniejszą duszę niż niejeden człowiek!

Żeby nie było offtopu - Jacoba nie lubię, wiem, że jego wątek jest potrzebny, bo pozwala Belli na zatrzymanie się i przewartościowanie wszystkiego, czy aby nie leci na oślep za swoim wampirem, że są też obok niej faceci z ludzkiej rasy Wink

..... Póki był zwyczajnym chłopakiem jeszcze był do przetrawienia, po przemianie w wilkołaka był nie do zniesienia. Wielokrotnie przytaczany tu przykład z pocałunkiem to pokaz jego głupoty w czystej postaci. A w dodatku, od momentu, jak zobaczyłam Tylora w roli Jacoba, ta postac odrzuca mnie jeszcze bardziej... Mad

Kurczę nie mówię o religii, to mnie całkiem nie interesuje. Ale chyba za bardzo cenię życie jakim jest, żeby zrozumieć Bellę.

Ale wytłumacz mi, co ona straciła? Przestała być niezdarna, podatna na złamania... Mogła w końcu sama się obronić. Nie podlegała upływowi czasu. Więc co straciła poza duszą w religijnym tego słowa znaczeniu? Serce przestało jej bić? Sorry, moim zdaniem biologia nie jest ważna w tym wypadku Wink

"w ludziach piękne jest to, że się zmieniają" - cytat z głowy, więc niedokładny, sorry. - I to jest jedyne, co Bella straciła po swojej przemianie, tę możliwośc zmian, ale też czysto biologicznych, bo zmiany w psychice, sposobie myślenia, ocenie ludzi i wydarzeń są dla niej wciąż możliwe, przecież nie stała się maszyną, na Boga! Wystarczy spojrzec na Edwarda, jak zmienia się pod wpływem znajomości z Bellą, a ciągle jest wampirem...

Aredhela napisał:

Ale wytłumacz mi, co ona straciła? Przestała być niezdarna, podatna na złamania... Mogła w końcu sama się obronić. Nie podlegała upływowi czasu. Więc co straciła poza duszą w religijnym tego słowa znaczeniu? Serce przestało jej bić? Sorry, moim zdaniem biologia nie jest ważna w tym wypadku Wink

Co straciła? Człowieczeństwo. Jakoś mnie nie przekonuje idealna i wspaniała Bella, wręcz drażni i odpycha. Oczywiście mówię tylko ze swojej perspektywy, że nie chciałabym nieśmiertelności. Podobają mi sie ludzkie zmiany jakimi by nie były.

A czymże jest człowieczeństwo? Wink

Pomyśl o tym, że Bella kiedyś by się zestarzała, kiedyś by zniedołężniała, zdziwaczała. Starość to nie jest człowieczeństwo w pełnym tego słowa znaczeniu. A co z miłością? Cierpienie i zgryzota całkowicie zniszczyłyby jej psychikę. Nie, przy Jacobie nie polepszyłoby się jej. Może miałaby dwójkę tych małych, biegających "szczeniąt" (jak określił je Edward), ale wciąż myślałaby o swoim wampirze. Bella była stworzona dla Edwarda, a Edward dla Belli. Bella nigdy nie była do końca normalnym człowiekiem. Czuła krew, posiadała tarczę, nie bała się Cullenów... Ona jakby od początku była przeznaczona do wampirzego życia.

czytalam plotke ze , podobno Taylor zrezygnował z roli... jakos mi sie nie chce wierzyc

[link widoczny dla zalogowanych]

Zagłosowałam na tak. Po przeczytaniu czterech części, jest to jedna z postaci bez któych dla mnie ta seria byłaby po prostu kolejnym czytadłem dla siks o wampierzach. Jest sprzeczny, bywa irytujący, ale coś w konstrukcji jego zachowania do mnie przemawia. Zresztą prawda jest taka, że ja mało kogo z tej książki nie lubię, jeśli tylko stoi po odpowiedniej stronie barykady... A czasem nawet wyglądam i za nią. Wink

Także duże TAK dla Jake'a i sfory w ogóle.

Nie lubię go , ale musi być ktoś kto wnerwia no i jest :P

Wilkołaki to moja miłość i gdy przeczytałam drugą cześć Księżyc w Nowiu ucieszyłam się, bo zaraz po wampirach wilkołaki to moja słabość :) Byc może dla mnie trzecia część i czwarta, ale mimo wszystko od drugiej sie zaczeło. Jacob jako bohater jest w pewnym sensie postacia tragiczną dla mnie...choćby gwiazdkę z nieba miał ściągnać to Bells i tak by niezmieniła uczuć do Edwarda mimo, że kochała ich obu. Całą sfore pokochałam jak rodzinę, i gdyby nie to, że Jacob szczególnie zwrócił mi uwagę wybrałaby Setha :D Miałswojewpadki, kiedy zaczynał mnie irytować swoja nachalnością, uparty i gburowaty momentami, ale mim owszystko kochany, kiedy przedrzeźniał się z Bella. Choćby sójkę, którą zasłużenie zarobił od dziewczyny mnie rozbawiła :)

Jak dobrze... Chociaż przez chwilę nie czuć się jak ufo. :)

Jacob i postać tragiczna? Wtf?

Hmmm każdy ma swoje zdanie prawda? :D
To moja sugestia iż dla mnie Jacob jest postacia tragiczną na swój sposób, jesli w większości z was działa Wam na unerwienie swoim niezbyt idealnym charakterem czy samym zachowaniem. Możecie mi zaraz zapodac pytanie w którym monecie jest tragizm bohatera...Jakby Wam to wyjaśnić...śledziłam uważnie losy Edwarda i Belli, ale nie zapomniałam o trzeciej nieco pominietej roli...
Moje rozumowanie utwierdza fakt, że Jacob był zakochany w kims bezgranicznie( jak ktos czytał jak opowiadał historie Sama to zajarzy o co mi chodzi), a nikt nie odwzajemnił tego uczucia wobec niego. Chciał byc kochany, może sam na własne życzenie nie potrzebnie ulokował uczucia nie do tej osoby i na tym polega jego tragizm. Zostac przyjacielem po czyms takim jest cięzko, a jeszcze ciężej, gdy sie oglada kogos kogo sie kochało i kocha równie mocno co przedtem w innych ramionach...takie jest moje rozumowanie...no i zacytuje tutaj moja koleżanke, której spodobał mi sie cytat

Cytat:

Nie wolno nam kochać, ale i tak większość z nas, chociaż raz poznała to uczucie. Uczucie gorsze od głodu i pragnienia mordu. Uczucie palące, nagłe, żarliwe. Uczucie, które jednocześnie niszczy i tworzy.

Czy trzeba coś więcej wyjasniać? Oczywiście jestem wstanie zrozumiec, że nie każdy podzieli moje zdanie;)

Wyczulona na to jestem. Możesz powiedzieć, że Jacob był postacią nieszczęśliwą, której się nie wiodło w miłości, ale w konsekwencji i tak skończył dobrze. On w żadnym sensie nie jest postacią tragiczną.

Poza tym myślę, że trochę wyolbrzymiasz jego uczucie. To było zwykłe zauroczenie nastolatka koleżanką z dzieciństwa. To było nic w porównaniu do tego, co łączyło Bellę i Edwarda.

Jacob jakoś sobie radził z tym, że źle ulokował uczucia. Był arogancki, wciąż i wciąż próbował nachalnie przekonać Bellę do siebie. On nie zaszył się w kącie i nie płakał nad swoim losem, nie załamał się w sobie. Jest silną postacią, która walczy o swoje, a nie poddaje się nieuniknionemu losowi. Tak więc pod żadnym kątem nie jest postacią tragiczną.

Dla przykładu, najbliżej do tego terminu jest Edwardowi, ponieważ jakiej nie podjąłby decyzji, i tak jego wybór będzie zły. Jeżeli pozwoli się Belli zestarzeć - ukochana umrze. Jeśli zamieni się w wampira - również umrze. Postać, która błąka się w czasie, szuka swojego miejsca, poddaje się przeznaczeniu. To jest właśnie postać tragiczna.

Ale wybacz nie powiem, że Jacob jest postacią nieszczęśliwą. Dla mnie jest taka i zdania nie zmienię, a skoro ty jesteś wyczulona to hm po prostu pomińmy niektóre zdania Wink

Owszem źle ulokował uczucia ale wybacz nie nazwałabym jego uczucia zauroczeniem...to były takie same uczucia jak Bella zakochana bez pamięci w Edwardzie. Jeśli oceniasz jego postać mało tragiczną tylko na przykładzie, że się nie załamał, nie skulił ogona i nie poszedł płakać do kąta to być może w czwartej części powinniśmy były widzieć może jak powoli daje sobie spokój z Bells i zakochuje się w Leath?(taki przykład)
Nie żebym się wykłócała z Tobą Aredhela, takie zdania są bardzo przydatne by każdy mógł ocenić i wyrazić swoje zdania. Ty uważasz tak, jak przeczytałam w swoim poście, ja uważam tak. Co nie zmienia faktu iż mogę się zgodzić w jednym zdaniu Edzio jest postacią tragiczną, ale będąc na studiach wyższych poznałam różne odmiany bohaterów tragicznych;)
Mimo to dziękuję za konwersacje i mam nadzieję, że w jakimś stopniu nie sprawiam, że krew zaczyna ci buzować :P Forum jest po to by każdy ocenił innych zdania i wypowiedział się na swój sposób:)

Ja popieram Andel. Dokładnie tak samo rozumuje jago postać i zachowanie.

A co do Jacoba, ja go lubię, mimo iż niekiedy bywał wredny i bezczelny.

Andel, również jestem na studiach, na polonistyce nawet i wciąż uważam, że Jacob nie ma w sobie nic z bohatera tragicznego :P

I nie, krew mi nie buzuje na widok Twojego posta. Raczej na widok tego, że z kundla robi się nie wiadomo jakiego wrażliwca Wink

Ale ja wolę zagłębiać się w psychikę Edwarda niż Pana Jestem-Super-Zajebisty, więc moja ocena jest subiektywna, bo poniekąd mam gdzieś jego "uczucia". Ale nie jest postacią tragiczną, amen :D

Aredhela napisał:

Wyczulona na to jestem. Możesz powiedzieć, że Jacob był postacią nieszczęśliwą, której się nie wiodło w miłości, ale w konsekwencji i tak skończył dobrze. On w żadnym sensie nie jest postacią tragiczną.

No nie wiem czy to dobry koniec, wpojenie w pół wampira, pół człowieka, można by dyskutować.

Ja mam do Jacoba wielki sentyment, bardzo barwna postać. Szczerze po zmierzchu byłam już zmęczona ciągłą troską Edwarda i nadskakiwaniem Belli. Bella a Jacobem była zupełnie inną osobą, robiła szalone rzeczy, rozkwitła, nawet trochę zeszła na dalszy plan jej nieporadność.