Wampir czy wilkołak?

Wampir. :) Dlaczego? Hmm.. Laughing

Za nieśmiertelność, urodę... I za Edwarda oczywiście... Twisted Evil

ja marzę wręcz o tym, by być wampirem.
i to akurat nie tylko z powodu sagi Meyer. już od dziecka intrygowały mnie wampiry. te tajemnicze kły, nocny tryb życia [no u Meyer to tak nie za bardzo], nieśmiertelność, blada cera, piękny wygląd i mistyczne spojrzenie - ach.

uwielbiałabym być wampirem...
pomimo, że wiązałoby się to z wieloma trudnościami.

wampir wampir wampir!!

pomimo iz jestem zafascynowana tymi... stworzeniami(?) to nie tylko dlatego chciala bym byc wampirem bo np takie kly, sila i szybkosc mogly by byc baardzo przydatne! xPP chociaz w niezbyt honorowych celach...

Wampir < 3
Po pierwsze szybkość, po drugie siła, po trzecie ten urok osobisty xD
o i bym w słońcu świeciła, byłabym jak diament (lol xD)
A po za tym takie kły to fajna sprawa.

Jak powiedziałam ostatnio mojej mamie, że chciałabym być wampirem to stwierdziła, że zapisze mnie do psychologa bo chyba mam jakieś zaburzenia psychiczne ^^ xD

Wybieram WILKOŁAKA

Dlaczego ?

Po pierwsze, jakoś nie mam ochoty robić przekąski z moich bliskich- na pewno wiele z was sądzi, że powstrzymalibyście się i takie tam bzdety, ale muszę was uświadomić, to bzdury.

Po drugie, jako nowonarodzony musielibyście się odizolować od społeczeństwa, ukrylibyście się w górach, a przy odrobinie szczęścia, po 100 latach być może spotkalibyście innego wampira. Nie wiem, jak Wy, ale ja nie lubię samotności.

I takie byłoby Wasze życie, długie, szare i do dup*...

A wilkołaki ?

Zmienilibyście się, przez dwa tygodnie byście pobiegali po lesie i tyle.

Bylibyście nieśmiertelni lub NIE ( w przeciwieństwie do wampirów macie wybór )

A wybuchy gniewu ? <-- krótkie i jednorazowe są lepsze od długotrwałego apetytu na krew, prawda ?

Zgadzam się, nie chciałabym drżeć z obawy, że w przypływie pragnienia rzucę się na moich bliskich i przypadkiem wyssam z nich krew.

Mogłabym również przeciągać w nieskończoność proces mojego starzenia się (co jakiś czas zamieniając się w wilka).
Z tym, że wilkołakiem nie może być każdy - albo się nim jest i ma się to w genach, albo nie.

Mimo, że wolę Edwarda... to z choćby wymienionych wyżej argumentów wolałabym żyć jako wilkołak... to tak praktycznie rzecz biorąc.
Bo w marzeniach chciałabym sobie żyć z rodzinką Cullenów i być piękną, silną, szybką, zwinną...

Wampirem ^^
Wilkołak kojarzy mi się z takim obleśnym typem, i wgl miałam bym mieć skórę gorąca i być wielka nieee....
Wystarczy mi moje 179 cm ;/ i obecna temperatura ciala^^ Nie nawidze upałów...

P.S Chciałabym oczywiście mieszkać z Cullenami xD Z moja kochaną Alice ^

Wampir od początku mego istnienia. Chociaż żywią się ludzką krwią, mają nocny tryb życia i tak wampir.
Bo jeżeli brać pod uwagę nie sagę Zmierzchu wilkołaki żywią się mięsem ludzkim. Ohyda.
Tak czy siak wampirem, bo przynajmniej wyglądałabym jak człowiek, a nie jak owłosiony człowiek.
Wampir ze względu na inne "legendy" i książki.
Z sagi Mayer też wampir. Klan Denali np. i Cullenowie żywią się tylko krwią zwierzęcą. Ale gdybym i ja była obrzydzona na początku moim wcieleniem także przeszłabym zapewne na "wegetarianizm". Albo w ogóle byłabym na to przygotowana psychicznie. Po tych wszystkich książkach, uuh :D
Wilkołakiem z sagi Meyer nie chciałabym być. Ej no sorry, nie chcę wyglądać jak przerośnięta i muskularna dziewczyna. I jeszcze walczyć z wampirami, haha, zabawne.
Tak więc wampir na wieki wieków, kropka ;D

a ja bym nie chciala byc zadnym z w/w ;D
wystarczy mi to ze jestem czlowiekiem...narazie ;p
Oczywiscie i wampiry i wilkolaki w jakims tam stopniu mnie pociagaja ;D
ale zeby tam sie w nie zamieniac to jakos nie ;D
jezeli nie mialabym innego wyboru...to...chyba w wampira...bardziej mnie z dwojga zlego pociagaja ;pp
pozatym mnie akurat samotnosc by nie przeszkadzala ;D

dla mnie to dość trudny wybór (ale jakbym jakiś miała to cokolwiek,powtarzam cokolwiek)
Ale chyba wilkołakiem. W przypływie chwilowego natchnienia jedynym racjonalnym powodem jaki mam to brak czekolady w źyciu krwiopijców.
Pozatym raczej nie byłabym dobrym wampirem, bo zawsze zwierząt było mi bardziej żal niż ludzi...

Pierniczek - muszę się z tobą zgodzić co do tych zwierząt, ale gdybym miała wybierać to wolałabym zostać wampirem ze względu na ich tajemniczość. Bardzo mnie to pociąga... Chociaż piękny wygląd, super szybkość i siła razem z jakimś irracjonalnym talentem też mi się podoba :D

Znowu ja ;D
Adrianno, mieszasz sagę Meyer z innymi książkami czy czymś. Bo jak wcześniej pisałam o wilkołakach nie z sagi Meyer to nie jest słodko, bo taki wilkołak to sobie nie lata po lesie w podskokach. Jego życie jest emocjonujące. Walczy z wampirami, może zabić rodzinę, bo je ich mięso. Podobnie wampir, ale ja wolę pić napoje, niż jeść cokolwiek ^.^
Wilkołaki nie z sagi zmieniają się z okazji pełni, nie zawsze, nie w przypływie gniewu, ale nienawidziłabym się, gdybym była włochata :D
Chyba, że bierze się pod uwagę inne książki / legendy.
Ale moim wyborem jest wampir...

PATRYCJO, wiem o tym, ale większość na tym forum kierowało się właśnie sagą, twierdząc np.,,Chciałabym oczywiście mieszkać z Cullenami xD Z moja kochaną Alice", albo mówiąc, że ,,Chociaż piękny wygląd, super szybkość i siła razem z jakimś irracjonalnym talentem też mi się podoba"

A skąd pomysł, że wampiry są piękne, szybkie, mają talenty?- jak twierdzicie.

Kierowałam się Zmierzchem także ze względu na to, że w różnych książkach różnie są postrzegane przez autorów.

U niektórych wampir ma kły, u nie których nie. Dlatego też trzeba rozpatrzeć dany przykład z danej książki.

Mam nadzieję, że wiesz, o co mi chodzi...

No jasne, że wampir Wink

Po pierwsze - gdybym była wilkołakiem to nigdy nie pamiętalabym o ściąganiu butów i mama zbankrutowałaby na kupnie cały czas to nowych i w końcu chodziłabym boso Wink

Po drugie - przez Jacoba mam coś do wilkołaków

Adrianno, tak wiem, po prostu napisałaś, że będziemy myśleć, że się kontrolujemy itd., a wcale tak nie jest. Ale na przykładzie sagi Zmierzchu można się kontrolować więc ogólnie to obie rasy są jakoś tako równe sobie. Ale "Będę mieszkać z Cullenami" to lekka przesada...
I rozumiem, że jednak sagą się kierowałaś i wiedz, na przykładzie Cullenów i wampirów z Denali, że jednak można być kimś innym.

Ale jakie to trudne.

Myślisz, że dlaczego tak mało wampirów nie odżywia się ludzką krwią ?
Bo to ciężkie. To , że można nie znaczy, że ot tak sobie przestaniesz zabijać.
Edward też zabijał.

Ale ja wiem. To jest tak, jak dzieci czują czekoladę, a nie chcą jeść warzyw. No, może dziwne porównanie, ale ja wiem, rozumiem o co chodzi. Ale wilkołakom na początku również jest trudno. Ale tak czy inaczej, wampir czy wilkołak, i tak to marzenia, czy sny...

Trochę to trudniejsze, wsadź narkomana (wampira) do pomieszczenia (klasą) z heroiną (uczniami).

Sama nie wiem, czy mam się cieszyć, czy płakać, że tak naprawdę nie istnieją.

Oj, jako człowiek raczej się chyba cieszę.
Znaleźć się w lesie podczas pełni przy takim " złym wilkołaku " nie byłoby fajne,
albo obudzić się z głodnym wampirem w pokoju.

Grrr... ciarki mi przeszły.

No tak, ten twój opis bardziej jest oddający prawdę. Jako ludzie, bezbronne chuchra, powinniśmy się cieszyć.
Nawet nie głodny wampir może zaatakować. Zależy od indywidualnego zapachu krwi Wink