12 rozdziałów Midnight Sun

Nie mogę uwierzyć wróciłam z urlopu a tu tyle się narobiło,
po pierwsze o co chodzi z tym przeciekiem i brakiem MS i jeszcze ta premiera listopadowa wie ktos może czy w Angli też na listopad.
A tak wogóle dziewczyny to dzieki za tlumaczenie BD i za to że teraz bedzie namiasta MS po polsku :)

Naprawdę jak czyta się te Wasze posty to człowiek ma wrażenie że chodzi o jakąś wielką epopeje naszych czasów a to .. dla niektórych zwykłe fantasy.. a dla innych.. hm no cóz same sobie odpowiedzcie Laughing

A czytałam wypowiedz Pani S. i najnowsze tresci donoszą że napisze jednak MS a to dlatego że jak dobrze mówiłyście zobowiązuje ją do tego kontrakt... czyli dobra nasza Laughing

:D

Ło ho ho, Emily, skąd te dobre wieści? To prawnicze zacięcie,wiem, ale chciałabym zobaczyć jakieś dowody:) Podziel się źródłem tej wiedzy, bo na pewno nie jest nim strona Meyer.

Yuppie!!!! Dawno lepszej wiadomości nie słyszałam;DDD

hmm.. Interesujące.. kontrakt, mówicie. Mam jednak swoją wersje - która dla mojego dobra zachowam dla siebie xD. I.. raczej bd się jej trzymać, chyba że przeczytam bardziej prawdopodobną od mojej..

A dlaczego tak uważasz, Emily? Masz jakieś dowody? (brzmi trochę jak jakieś oskarżenie, ale nie wiem jak to sformułować xD). Wolę się zawczasu nie ekscytować, chyba że Meyer sama napisze coś na swojej stronie, a jak na razie nic nie widać...

tak jak myślałam od początku ^^ zobowiązania zawodowe ;D stąd to when/if :D

Nie.. Wstrzymajmy sie.. <myśli> To jeszce nie jest potwierdzone.. Nie róbcie sobie nadziei Rolling Eyes

myśle,że faktycznie jej obecność u Ellen coś nam powie, myśle,że to idealna okazja by zakomunikować,że MS jednak powstanie, a wtedy chyba upije się ze szczęścia :D

Jeżeli chodzi o same odczucia po tych rozdziałach, to chciałam się podzielić wrażeniami (mam nadzieję, że we właściwym miejscu).
Po pierwsze, jestem z siebie dumna na 90%, bo w zasadzie na tyle Edwarda rozszyfrowałam sama, bez wglądu w jego myśli:)
Ale parę punktów na prawdę było zaskoczeniem. Na przykład to, że Alice przepowiedziała mu to uczucie- amazing. Zaczęłam się nawet zastanawiać co bardziej było przyczyną a co skutkiem.
Zaskoczyło mnie to jak wcześnie Edward uświadamia sobie swoje uczucia- w zasadzie dużo wcześniej niż Bella. Podoba mi się też, jak Meyer zdławiła zarzut, że jego fascynacja jest płytka. Świetne jest właśnie to, że on w zasadzie bardzo dobrze Bellę poznał- chociaż nie zamienił z nią ani jednego słowa przez długi czas. Ale wychwycał każde jej słowo, gest, zachowanie. I w sumie najbardziej urzekł go jej charakter- bardzo sweet:) No i stopień jego zaangażowania. Wielu mówi, że to Belli uczucie jest obsesyjne, ale to moim zdaniem NIC w porównaniu z nim.
Zaskoczyło mnie też bardzo <tu będą rumieńce> jak bardzo hmm... intensywnie reagował na nią pod względem fizycznym, w zasadzie od samego początku. Chylę czoła, że potem się tak dzielnie bronił przed jej uwodzicielskimi zakusami:)
Natomiast kawałek który mnie urzekł najbardziej, to fragment gdy Edward, po Port Angeles, siedząc u śpiącej Belli w pokoju, widzi obraz swojego lekkomyślnego anioła stróża, który stworzył Bellę jako jego nagrodę od losu. Bardzo mi się to podobało szczególnie w kontekście takiego fragmentu z Breakin dawn, kiedy Bella dziwi się, że Edward patrzy na nią 'jak gdyby była nagrodą a nie najszczęśliwszym z wygranych'. Wspaniale się to składa w całość, a sam fragment jego rozmyślań jest pięknie napisany- bardzo lekko i poetycko.
A teraz all in all. Tak, podoba mi się bardzo. Chyba nawet bardziej niż Twilight. Oczywiście bez Twilight, nie byłoby tak zabawnie, chociażby porównywanie ich myśli i reakcji- np. zupełnie mylnych obaw. Edward jest ciężka postacią, ale bardzo, bardzo spójną. W zasadzie prawie od początku, jest oczywiste, że to co się stało w New moon, po prostu musiało się stać. On po prostu taki jest- rozpaczliwie próbuje zrobić to co jest słuszne.
Po przeczytaniu tego wszystkiego, było mi go po prostu niesłychanie żal. Z powodu tego jak się szamotał, ile go to kosztowało. Wiedząc co jeszcze przed nim- co wkrótce zrobi sobie sam, oraz co zgotuje mu Bella z Jacobem, było jeszcze gorzej. Przeczytałam ostatnio drugi raz New moon, i już sama nie wiem, którego z nich było mi bardziej żal podczas tego momentu w lesie, gdy Edward odchodził. Od początku, czekając na Breakin dawn bardzo chciałam happy endu. I chociaż to Bela jest narratorką, to tak na prawdę chciałam tego szczęścia bardziej dla niego. I jestem przekonana, że w tamtej krótkiej chwili Ed miał rację- to wszystko , to jest jego nagroda. Na którą sobie prawdziwie zasłużył.
Tak jak wszyscy mam nadzieję, że Steph opublikuje całość, bo oczywiście czekam na jedyną w swoim rodzaju łąkę, oraz noc która była potem. Ale jeżeli to nie nastąpi, to też jakoś zniosę. Najbardziej będzie mi chyba szkoda braku możliwości sięgnięcia na półkę i wzięcia do ręki czarnego, zużytego, opasłego tomiszcza, aby przed zaśnięciem przeczytać jakiś jeden z wielu ulubionych fragmentów.

Zachwycające w MS jest to, że Meyer nadzwyczajnie sprawnie to napisała. Każdy rozdział pełen jest takich smaczków, ale zauważa się je jedynie, jeżeli dobrze zna się całą sagę. Niesamowicie jest to wszystko scalone w jedną całość. Praktycznie nie ma myśli, zdania lub wydarzenia, które w jakiś sposób nie wiązałoby się z dalszą fabułą. To mnie naprawdę zachwyciło.

Na przykład ten fragment tłumaczenia, który właśnie przepisuję. Edward myśli o tym, że bardzo chciałby móc śnić o Belli, co genialnie komponuje się z jego późniejszymi słowami, kilka rozdziałów dalej, gdy mówi do Belli, że nie powinna wstydzić się tego, że o nim śni.

Ohhh tak zgadzam się, to wszystko jest takie spójne, tak dopasowane. I dla mnie sprawa wygląda tak,że MS jest lepsze od Twilight, ale najpierw najlepiej przeczytać sam Twilight :) Meyer się postarała i na prawdę dała sobie rade z napisaniem tego. Dzięki MS lepiej rozumiemy dalsze losy sagi i dostajemy kilka naprawdę smacznych kąsków. Twilight i cała historia smakuje jeszcze lepiej, jest doskonalsza.
Tak rozwalający jest właśnie ten pociąg fizyczny jaki czuję do Belli nie mówiąc o zazdrości i mega słodkie jest to jak bardzo chciał się jej podobać, jak nie wierzył w swoją atrakcyjność. I to rozdarcie ciągłe rozdarcie- Bella run, Bella stay.

Tak, też jestem pod wrażeniem. Z początku myślałam, że to nie będzie taka spójna całość, że może niektóre wydarzenia będą choć troszkę odbiegać od Zmierzchu, ale jestem zachwycona. Wszystko jest tak dokładne, np. momenty gdy Edward chichotał. Każdy jego chichot w Zmierzchu jest w MS uzasadniony. Teraz o wiele łatwiej zrozumieć jego zachowania,aż czasami, czytając mam ochotę walnąć się w czoło i wrzasnąć: "Czemu ja na to nie wpadłam?"
Nigdy nie myślałam, że Edward tak wcześnie uświadomił sobie, że kocha Bellę. Ten fragment jest taki słodki... Aww. <3
Dzięki tym rozdziałom wiem, że kocham Edwarda jeszcze bardziej, o ile to w ogóle jest możliwe.

Cytat:

mega słodkie jest to jak bardzo chciał się jej podobać, jak nie wierzył w swoją atrakcyjność

Oj, to jest fantastyczne i takie bardzo rozczulające. <3 Ciągle miał się za potwora, za kogoś, kogo Bella nigdy by nie chciała. A potem te słowa "Tak. Byłem tym, któremu powiedziała tak."
Jestem sentymentalna, więc gdzieś w tym momencie ryczałam jak bóbr. :(

Zanim jeszcze MS wpadło <częściowo> w nasze łapki, byłam pełna obaw. Martwiłam się na przykład czy Stephenie dołoży należytej
staranności, i sceny które znamy już (na pamięć i aż za dobrze) uda jej się
przedstawić bez błędów. Chciałam żeby te dwie książki do siebie pasowały- jak puzzle. W Twilight zostawiła obie na prawdę duże pole do popisu. Chociażby
wskazując te wszystkie fragmenty, kiedy Bella zauważała jak Edward odpływa
gdzieś myślami. Którymi zazwyczaj się z nią nie dzielił. Jakieś zmiany w tonie i w grymasie, które zauważała Bella nie wiedząc co się za nimi kryło.
Miałam nadzieje,że pisząc to wtedy, miała jakieś wyobrażenie na temat tego co on myślał, a nie zostawiała niedopowiedzeń, które teraz na siłę będzie wypełniać jakąś treścią. Po tych rozdziałach widzę, że moje obawy były bezpodstawne. Mam wrażenie jak gdyby Meyer to wszystko zaplanowała- zrobiła sobie mały żarcik. Wymyśliła tą historię, a potem, dla dowcipu, postanowiła nam ją opowiedzieć tylko z jednej strony, ukrywając przed nami spory kawałek i zostawiając bardzo wiele domysłom. MS jest na prawdę... brak mi słów. jeśli to jest tylko niedoskonały ,niedopracowany szkic, to hmm...

Dla mnie Twilight i te 12 rozdziałów MS to puzzle, właśnie pierwszy raz od początku do końca czytam Twilight w oryginale i w tych miejscach gdzie właśnie odpływa myślami- ja wstawiam to co myślał w MS i jest to tak cholernie fajne, tak rozczulające. Nadaje zupełnie nowej, świeżej jakości. Nie ważne czy to co mamy jest szkicem, nie szkicem, wyparowało przez przypadek czy z premedytacją- ja ciesze się,że to mamy. Na prawdę dało mi to wiele radości. Marzeniem jest oczywiście całość, ale zawsze docenię to co mam

Cytat:

tych rozdziałach widzę, że moje obawy były bezpodstawne. Mam wrażenie jak gdyby Meyer to wszystko zaplanowała- zrobiła sobie mały żarcik. Wymyśliła tą historię, a potem, dla dowcipu, postanowiła nam ją opowiedzieć tylko z jednej strony, ukrywając przed nami spory kawałek i zostawiając bardzo wiele domysłom.

Tak, to naprawdę jej się chwali. Czytając Zmierzch nie byłam pewna, czy ona sama tak naprawdę rozumiała zachowanie Edwarda, czy opisywała go takiego, bo po prostu byłby bardziej pociągający. Teraz, dzięki MS widzę, że ona tak naprawdę była świadoma wszystkich jego zachowań. Wyobraźcie sobie, czy gdybyście kiedyś pisały własną książkę, tak dokładnie (bardzo, bardzo, bardzo dokładnie!) analizowałybyście to, jak przedstawiacie jednego z głównych bohaterów? Jestem prawie pewna, że nie obmyślałybyśmy każdej sceny, każdego słowa, każdego gestu z osobna, gdybyśmy nie wiedziały, że kiedyś będziemy chciały o nim napisać.
Tak więc w moim rozumowaniu (ekhm. xd) są dwa wyjścia:
Albo Stephenie od samego początku wiedziała, że chciałaby kiedyś przedstawić nam wnętrze Edwarda, albo po prostu jest tak fantastyczną i niesamowitą pisarką, że uwzględniała każdy gest wampirka tak dla samej siebie.

Kiedyś czytałam, jak jakiś pisarz (nie pamiętam niestety kto) twierdził, że prawdziwy autor to ktoś, kto wie o swoich bohaterach o wiele więcej, niż ujawnia czytelnikom. A ujawnia to, co jest ważne dla fabuły.
To bardzo dobrze świadczy o Meyer, że ona miała w głowie to, co Edward myślał, ale ponieważ wybrała narrację pierwszoosobową, nie mogła tego tak po prostu napisać.

Przytakuje wszystkiemu po kolei co napisałyście.
Podoba mi się też bardzo to, że często jakieś pojedyncze zdania, krótkie spostrzeżenia Belli, kryją za sobą coś zupełnie niespodziewanego. Na przykład jej zdanie, kiedy obudziła się rano, po wycieczce na plażę i otworzyła okno. I się zdziwiła, że tak łatwo się otwiera, mimo lat nieużywania :) Przez to zaczynam tropić takie różne detale w dalszej części Twilight i zastanawiać co się może za nimi kryć. Co tam też Edward jeszcze nabroił za Belli plecami:)

Po prostu będę ryczeć, tak chcę to przeczytać, zerknęłam na wasze posty szybkim rzutem oka i och, czemu Meyer jeszcze nic nie pisze na temat kontynuowania MS!!!!! ja tak bardzo, bardzo, bardzo bym chciała czytać Crying or Very sad

Cytat:

Na przykład jej zdanie, kiedy obudziła się rano, po wycieczce na plażę i otworzyła okno. I się zdziwiła, że tak łatwo się otwiera, mimo lat nieużywania

Tak, początkowo na to nie zwróciłam uwagi, bo co takiego jest w nieskrzypiącym oknie? A jednak, Meyer jest po prostu niesamowita.