k8ella nowe 31.03.2011

Ja uważam, że nikt nigdy nie będzie gotowy na to spotkanie i to Pan wybiera czas i miejsce. O to chodzi, zua Wink

Może uważasz inaczej, ale ja to tak widzę. Nigdy nie zdążysz się przygotować.

Piękna, bardzo kobieca, a przez to wrażliwa poezja. Neith przyrównała Cię do POświatowskiej i trudno się z nią nie zgodzić. Ostatni wiersz "Gdybyś" uważam za Twój najlepszy, być może dlatego, że bardziej przemawiają do mnie wiersze z nurtu egzystencjalnych, czy jakoś tak... Być może jest on przygnębiający, ale jednocześnie niesie jakąs nutkę nadziei, może optymizmu, być może dlatego, że bardzo chcę wierzyć w to, że kiedyś taka szansa się pojawi.
k8ello rozwijasz się w temacie poezji, dając skrawek siebie, a najlepiej obrazuje to ten cytat, który dedykuję Tobie:
"Poeci nie zjawiają się przypadkiem
Z niebieskich do nas przybywają stron
Na zawsze niezgłębioną jest zagadką
Dlaczego z nami los swój dzielić chcą "
Pozdrawiam kochana love

Wiersz "Gdybyś" urzekł mnie. W bardzo zgrabnej formie ujęte osobiste wyznanie...
Gdybyś nie napisała, że to wiersz przygnębiający, nie odebrałabym go tak. Zresztą i tak go nie odebrałam jako taki. Może co najwyżej refleksyjny i... prawdziwy. I również po prostu - mądry.
Pozdrawiam, Dz :)

Dziękuję martko i Dzwoneczku za słowa. Napisałam to pod wpływem smutnych chwil w związku z tym może wydawało mi się wówczas, że jest przygnębiający. A wcale nie jest?
Tak.

Teraz nowe prosto z serca płynące słowa egoistki Wink

.

dwoje na huśtawce

czasami widzę w twoich oczach żal
ranisz mnie wypowiedzianą skargą
rodząc bunt przeciwko stagnacji
powiedz że nie mam racji

twoja miłość jest zaborcza
choć nie zabierasz mi powietrza
starasz się mnie upchnąć w schemat
zatem oboje mamy dylemat

oczekujesz ode mnie poświęcenia
żądasz wiele bez zastanowienia
twój upór walczy z moim uporem
nie wmawiaj mi proszę że jestem potworem

oddawszy już wszystko co mam do oddania
ratuję szczątki własnego ja
więc wybacz jeśli urażę cię gestem
ciesz się po prostu że z tobą jestem

DOBREEEEEEEEEE i mam wrażenie, że wymierzone w druga połókę... Wink

Czyżby nie rozumiał, że Ty tez masz prawo do samospełnienia?? Jakież to ppowszechne zjawisko wśród kochających mężczyzn, którzy ze strachu może przed zmianą (najbardziej zmianą mentalną swojej żony) staraja się za wszelką cenę smycz utrzymać maksymalnie dwa kroki za kuchnią.
Wiersz zdaje się byc lekki w tonie, co podkreślają rymy, ale podejmuje temat ważki dla wielu z nas..

Dwoje na huśtawce - bardzo mi się spodobało, wiesz?
Rymy ładnie podkreślają/przyozdabiają atmosferę i cudowność tego wiersza. Podmiot tak spokojnie wyraża swoje uczucia, poglądy, a kryje się w tym zarazem taki hm... stres - niepoprawne słowo chyba - znaczy się... Być może tylko ja poprzez nie rozumiem. Trudne do interpretacji, bo i ja jestem trudna Very Happy

.
Zawarty w tych słowach też jest niepokój, i takie nawet lekkie... zdenerwowanie, pretensje...

Cytat:

twój upór walczy z moim uporem
nie wmawiaj mi proszę że jestem potworem

Taka... jakby irytacja - ale w innym znaczeniu, no kurczę! Za Chiny, nie potrafię się dziś wysłowić... -,-
To taka moja nijaka interpretacja z buta, bo czasem teraz za bardzo nie dysponuję...
Wybacz,
życzę weny, pozdrawiam i buziaki:
Zua.

To taki pierwszy mój wiersz, w którym bawię się formą. Nie wiem, czy wyszedł czy też nie. Zatem liczę na uwagi.

ja

w codziennej walce o godność
przegrywam zaślepiona mił

(ością) niezgody tkwi we mnie
potrzeba człowieczeństwa
której u innych zauważam br

(ak)urat teraz nie zniosę samotności
choć wiem że każdy sam umie

(ra)cji nie mam poddając wątpliwości
me głęboko skrywane marze

(nie)wypowiedzianą obietnicą
powróci do mnie nadzie

(ja) tu i teraz

Cześć. Szczerze mówiąc to ten wiersz nie wyglada tak, jakbys pierwszy raz bawiła się formą. Jest bardzo dobry.
Lubie takie wiersze, gdzie każdy wers można odczytać tak jak się chcę, i tutaj mam wybór. czytam tak jak mi się podoba.

A sam wiersz przy odrobinie uwagi (bo tego potrzeba przy takiej formie) zyskuje swoim przekazem i wartościami. Poruszasz tu bardzo ważne dla każdego kwestie, w dodatku oprawiasz to w interesującą ramkę, dzięki czemu wszystko nabiera kształtów i barw.
Brawo.

Tak, jak powiedziała Prawdziwa: przy odrobinie uwagi (...) zyskuje swoim przekazem i wartościami. Poruszasz tu bardzo ważne dla każdego kwestie (...)
Ogólnie, co do stylu, moich upodobań, itd., to utwór na plus - podobał mi się. Kryje w sobie wszystko co na tym świecie jest ważne, wszystko co ważne jest w życiu człowieka.
Tak zakończę,
Zua.

Wysłany: Czw 21:15, 31 Mar 2011

Witam. Napisałam dwa wiersze. Przynajmniej starałam się wyrazić coś przez nie. Samą siebie pewnie. Wybaczcie, jeśli to niestrawne.

Myślałam, że odpowiadam światu na zawołanie
Sądziłam, że godnie podjęłam rzucone mi wyzwanie
Łudziłam, że potrafię błądzić w chmurach bez końca

W każdej ciemności szukałam promieni słońca
Innym zawsze zdawałam się wszechświata królową
Teraz stoję z pochyloną głową

Patrząc w piękne
Niezmierzone
Oczy
Prawdy…

Wśród zgliszczy świątyni porozrzucanych dookoła
Bose stopy ranię o strzaskane sklepienie
Tu lśnił kiedyś witraż
Świętość uświetniała chwile zadumy

Muzyka ucichła w tym przylądku nadziei
Nie rozbrzmiewa już perlisty kanon śmiechu
Zgrabiałe palce wbijają się w niewystygłe jeszcze resztki świata
W mroku beznadziei tonie pozostałość myśli

Nie odnajdzie nikt tej ścieżki więcej
Nie odbędzie się już żadna modlitwa
Wszystko rozdmucha wiatr niepamięci
A ja stworzę własny koniec

Na przekór