Lśnienie jej oczu, Nawiedzony [M] (13.02)

Dziękuję.

Piękne, jak potrafisz opisać uczucia. Podobają mi się twoje zdania, ja tak nie potrafię. Chociaż to skakanie z jednej narracji do drugiej trochę hmm... bywało dla mnie irytujące :D może to rzecz gustu Wink

? albo tego, że mam dzisiaj zły dzień. Bardzo zły.
Ale BAAARDZO mi się podobało!
;*

Nie, to kwestia gustu Wink

. Ja lubię takie hopsanie i zamotanie - zarówno pisać, jak i czytać. Ale wiadomo, nie każdemu leży taka narracja. Tym bardziej, cieszę się, że Ci się mimo wszytko podoba :)
Chociaż osobiście uważam, że zrobiłam się rozlazła i moje ff-y też XD

No, no, no Wink

Bardzo mi się podoba!
Twoje miniaturki są takie delikatne!
Też tak chcę! ;PP

Btw. Właściwie, to nie mam do czego się przyczepić,
bo po porostu wyszło super!
Gratuluję! Mr. Green

P.S.
Myślę, że jutro rano (około 12) podeśle tekst :)

to jest wspaniałe !!
aż mi łzy polecały
masz talent dziewczyno
trzeba przyznać że jest to coś innego oryginalnego a zarazem jak doskonale przemawiającego do ludzi czytam to i widzę jak on tam siedzi i jak ona go szuka i jest mi smutno wtedy kiedy im
weny życzę a to jest po prostu boskie :)

Oh Oh Oh ! :P
Respekt zioom.
Nie dość, że lubię Jaspera w każdej postaci, to jeszcze tak pięknie go przedstawiłaś.
Zwykle nie czytam miniaturek, bo potem płaczę, że nie ma kontynuacji, a ty mnie właśnie do takiego stanu doprowadziłaś.
Piękny FF, uczucia zaj...:D przedstawione, rozpływam się.

taaak... Twoje dzieła mówią chyba same za siebie... Są genialne!
I wcale nie mają nic wspólnego z rozlazłością xD Ja lubię właśnie taką spokojną akcje i chyba dlatego też książki Mejer przypadły mi gustu :)

mizuki napisał:

Ci, którzy zapuścili się w tamte rejony, opowiadali potem, że widzieli biała zjawę, która z łatwością rozszarpywała gardła zwierząt. Czasem snuła się wśród drzew. Niewielu z tych, którzy ją widzieli pozostało przy zdrowych zmysłach.

- i białĄ powinno być

mizuki napisał:

Moje serce zadrżało na same wspomnienie płynnego złota, które przelewało się w nich, błyszcząc.

- samo

mizuki napisał:

w każdej dziedzinie miast, że urzeczona, postanowiłam

- bez drugiego przecinka

Teraz co do tekstu:
Faktycznie, dużo patosu, ale nie odbieram go jakoś szczególnie negatywnie. Jedynie w kilku zdaniach leciutko mi przeszkadzał :)

mizuki napisał:

Świdrując mnie dwojgiem topazowych

- nie przepadam za takimi udziwnionymi kolorami

mizuki napisał:

Gdyby moje serce żyło, wyskoczyłoby z piersi.

czytałam to zdanie zbyt wiele razy - mało oryginalne, oklepane

mizuki napisał:

Sprawiając, że zwykły świat przestawał istnieć, zmieniając się w pasmo rozedrganej cudowności.

- ta cudowność, to już trochę za dużo, jak dla mnie Wink

Pomysł ciekawy i fajnie wykonany, czyta się bardzo płynnie, przyjemnie; z racji tego, że mój komputer świruje nie miałam okazji wysłuchać piosenki, ale nadrobię to w najbliższym czasie :D

Weny!

Piosenka jest kluczowa, więc zajrzyj do niej koniecznie ;P! Zawsze mam wrażenie, że Alexander śpiewa to tak, jakby opowiadał bajkę. Chciałam, żebyście ten tekst tak właśnie odbierali - odrealniony, pełen kolorów, bajkowy ;].
No! Nareszcie ktoś mi wytknął błędy :D! Dzięki, zgredku! Poprawiłam chyba wszystko, łącznie z wywaleniem oklepanego zdania w kosmos ;P. Został tylko przecinek, bo "urzeczona" jest w tym zdaniu wtrąceniem, więc w teorii powinno być przecinkiem oddzielone ;].
Co do "cudowności"... Hehe, jestem świadoma patetyczności i przesadności tego określenia. Efekt zamierzony, bo w sumie jak się uprawia seks, kiedy dla obojga znaczy to coś więcej, niż wyładowanie emocji, to jest to przeżycie bajkowe. Człowiek nie myśli "normalnie" i racjonalnie, a wszystko wydaje się piękniejsze - stąd te szaleństwa u Jazz'a ;D Tak sobie właśnie Jaspera wyobrażam. Jako osobę doświadczoną przez życie, napiętnowaną cierpieniem, zdystansowaną i skrytą w stosunku do innych. Ale zarazem szaleńczo zakochaną w Alice, przy której wszystkie maski i skorupy opadają - przy niej jest zakochanym, oszalałym chłopakiem :) Tak to widzę w tym opku.
Ale wiadomo - nie każdemu to pasuje i przyjmuję to ze spokojem i skruchą :)

mizuki napisał:

Piosenka jest kluczowa, więc zajrzyj do niej koniecznie ;P! Zawsze mam wrażenie, że Alexander śpiewa to tak, jakby opowiadał bajkę. Chciałam, żebyście ten tekst tak właśnie odbierali - odrealniony, pełen kolorów, bajkowy ;].

Faktycznie, piosenka bajkowa i bardzo pasuje :D Nie do końca podoba mi się akcent śpiewającego pana, no ale wszystkiego mieć nie można Wink

mizuki napisał:

Został tylko przecinek, bo "urzeczona" jest w tym zdaniu wtrąceniem, więc w teorii powinno być przecinkiem oddzielone ;]

Zakonotowałam to sobie w głowie - ech, mistrzem przecinków to ja nie jestem - ten jakoś tak mi urwał zdanie dziwnie, dlatego go wytknęłam Wink

mizuki napisał:

Co do "cudowności"... Hehe, jestem świadoma patetyczności i przesadności tego określenia.

Chodziło mi jedynie o zmianę tego określenia - słowa, nie znaczenia, bo ja równiez widzę Jaspera jako postać:

mizuki napisał:

szaleńczo zakochaną w Alice, przy której wszystkie maski i skorupy opadają - przy niej jest zakochanym, oszalałym chłopakiem :)

Ten akcent pewnie stąd, że Alexander jest rodowitym... Czechem :D

Cytat:

Było to miasteczko gdzieś daleko od galopującej naprzód technologii, daleko od rozwijających się myśli politycznych, powstań, walk i ewoluującej mentalności społecznej. Była to mieścinka tak daleka od wielkich, rozwijających się w każdej dziedzinie miast,
Nawiedzały mnie bardzo często. Były intensywne, pełne emocji i kolorów. Pozostawiały mnie bez sił, trzęsącą się i pozbawioną oddechu. Nieodmiennie widywałam w nich parę złotych oczu, które nie pozwalały mi się uspokoić. Moje serce zadrżało na samo wspomnienie płynnego złota, które przelewało się w nich, błyszcząc. Doprowadzając mnie do drżenia!

i

Cytat:

Czasem widziałam zarys sylwetki ich właściciela. Nie mogłam dojrzeć szczegółów, prócz jasnych włosów i tych wspaniałych oczu. W jakiś irracjonalny sposób czułam, że ów młodzieniec potrzebuje mnie. W każdym razie jedno było pewne… Potrzebowałam go ja.

I potem ten fragment gdy ogarnęła ja realistyczna wizja. Poczułam że to ja jestem Alice. Widziałam to co ona. Czułam jak ona. Przeszedł mnie dreszcz oczekiwania, podniecenia czymś nieznanym, pociągającym. Uwierzyłam, w tę opowieść dzięki temu krótkiemu fragmentowi.

Cytat:

Głupcem, który został przez, nieodgadniony w swych wyrokach, los oszczędzony i uratowany przed samozagładą.

Mam tylko jedno "ale". Moim zdaniem, a wiesz przecież doskonale że jestem interpunkcyjnym analfabetą, więc może nie powinnam się odzywać w tej sprawie, ale powiem:) Trochę, nie pasują mi tutaj przecinki, są postawione w nieodpowiednich momentach co skutkuje brakiem zrozumienia sensu zdania. To "ale" zostawiłam na koniec, bo nie psuje uroku całości.

Mizuki to było piękne. Uwierzyłam w Twoją bajkę!
To było coś na pograniczu snu i jawy. Podań ludowych a światem rzeczywistym.
Miniaturka ma lekko patetyczny charakter, ale mi sie to podoba. W ten sposób nabrał jakiegoś polotu i bardziej oddziaływała na wyobraźnię. Nie wyczułam zbędnych słów, dramatyzmu itp. Przeszedł mnie dreszcz oczekiwania na tajemniczego mężczyznę z pogranicza snu. Dziękuję za pobudzenie mojej imaginacji.

Arabello, dziękuję Ci za ciepłe słowa :).
Kiedy zwróciłaś mi uwagę za te przecinki, musiałam chwilę pomyśleć, bo zwątpiłam w swoją wiedzę 0___o! Hehe :). Ale to takie samo wtrącenie, na jakie zwróciła mi uwagę zgredek. Wtrącenie musi być oddzielone przecinkami od reszty zdania. Wniosek jest jeden: ja po prostu zbyt zawile piszę XD. Zdania są zbyt złożone ;].
Niemniej jednak, dziękuję, bo zmusiłaś mnie do myślenia ;P.

To może ja nie rozumiem, ale chociaż ten przecinek po "przez" jakoś najbardziej mi nie leży i przed "los".
ale to i tak bez znaczenia.
Z ręką na sercu. Podobało mi się szalenie.
Dużo bardziej podoba mi się ta wersja spotkania Alice i Jaspera niż w książce. wiesz dlaczego - moje skłonności do patetyczności i uczuć, przeplatane z nutka magii i tajemnicy. To wszystko znalazłam w Twoim opowiadaniu w idealnych dozach.

"Głupcem, który został przez, nieodgadniony w swych wyrokach, los oszczędzony i uratowany przed samozagładą."

Tekst pogrubiony jest wtrąceniem. A że wtrącenie jest takim "dodatkiem" opisującym np. podmiot, które wyraża cechy tego np. podmiotu, ale nie jest w zdaniu jakieś bardzo ważne, to odziela się je od reszty zdania przecinkami.

Inaczej zapisać mogłabym to np. tak:
Głupcem, który został oszczędzony przed samozagłagą. Uratowany przez los, którego wyroki są nieodgadnione.

Ale wg mnie brzmi to gorzej ;P.
Uff, mam nadzieję, że zrozumiale to wytłumaczyłam 0____o...

Poddaję się:D:D
To zdanie mnie pokonało.
Dalej jesteś moim interpunkcyjnym guru:)

Mizuki
Jestem pod wrażeniem Twojej twórczości.

A co czułam czytając Twoją miniaturkę to dobrze już wiesz ....:)

Szacunek :)

Dziękuję Wam za to, że czytacie moje tworki. Dziękuję za komentarze. Dziękuję za zachęty i motywację. :oops:

Ta piosenka dodała klimatu i wprowadziła mnie w bajkowy świat tego opowiadania jak już powiedziałaś :) Miniaturka podobała mi się tak samo jak wszystko co napisałaś na tym forum w dziale FF czyli bardzo :D Zdecydowanie uwielbiam twój styl i twoje teksty i zawsze będę czytać wszystko co twoje :D

Wow!!
Jestem pod wrażeniem!! To opowiadanie ma cudowny klimat - można powiedzieć, iż wionie tajemnicą, napięcie i wyczekiwanie Alice udziela sie czytelnikowi, jednakże czuje sie ból Jaspera.
Dodatkowo Twoje opisy niesamowicie pobudzaja wyobraźnię :D

Szacunek!!