Sonet...:)

Zdrada?Ból?Nie, życie.

Skąd u Ciebie tyle euforii?
Dlaczego Ciebie akurat nie boli?
Pytania te nazbyt egoistyczne,
Lecz dla niektórych ludzi wręcz mistyczne.

Kim jesteś, że się uśmiechasz?
Nie boli cie? Nie uciekasz?
Pytania te zbyt smiałe.
Dla wielu przecież tak doskonałe.

Skąd chora ma wyobraźnia?
Okrutnym błędem uczony,
Iż życia krew jest zbyt czarna.

Na jego to łodydze karmiony.
Spijam resztki osocza,
By znów z oczu płynęły łzy.

Będę pierwsza xD
Wiersz taki trochę pogmatwany. Parę rzeczy nie pasowało mi do siebie i wywaliłabym też parę linijek.
Jednak pomysł miałaś bardzo fajny.
Powaliło mnie "Spijam resztki osocza" dziwnie to brzmi, nie powiem, mogłaś zastąpić jakimś innym wyrażeniem.
Bardzo podobał 3 wers. Miał w sobie siłę i był spójny. Ogólnie twój wiersz niesie fajne przekazanie aczkolwiek był trochę pozakręcany lecz jak na pierwszy raz bardzo dobrze, pisanie dobrych wierszy to trudna sztuka z czasem jednak może wyostrzysz sobie pióro ;d Mam nadzieję, że nie odbierzesz źle mojej wypowiedzi xD

Weny życzę Very Happy

Witam.
Obrałaś sobie bardzo ciekawą formę i treśc. Tutaj widać, jak podmiot liryczny jest pokrzywdzony przez los, i to jak czuje się dotknięty, odosobniony w swoim odczuciu.
Spodobały mi się te wszystkie wyrzuty, a szczególnie ten fragmencik:
Kim jesteś, że się uśmiechasz?
Nie boli cie? Nie uciekasz?
Bardzo proste, bardzo trafne.

A cały wiersz jest utrzymany w takim tonie, jeżeli chodzi o nastroj. treść natomiast się zmienia. nawet pomyślałam przez chwilę, że trzecia i czwarta zwrotka mogłyby być oddzielnym wierszem. tak bardzo różnią sie od pierwszych.
Ostatni wers pierwszej zwrotki burzy trochę rytm, ale łatwo go za chwilę odnaleźć.

Ogólnie podobało mi się, a jeżeli to dopiero początki to widać, ze masz w sobie potencjał. Rozwijaj go.