Terapia +18 (NZ) cz.17 (05.02)

Kochane nawet nie wiecie ile radości sprawiają mi wasze komentarze, jakie by one nie były i tak wam nie zdradzę czy Bella przeżyje, ale zaskoczenie będzie na pewno, jak już kiedyś pisałam co do tego ff pomysły spadają jak grom z nieba i jest.
Mam jednak nadzieje że mino wszystko wam się spodoba, bo jakoś nie mam zamiaru szybko tego kończyć:P

wow, to chyba najtragiczniejsza opowieść na forum...
Nawet nie wiem z jakich słów miałabym sklecić ten konstruktywny komentarz, bo po prostu zabrakło mi słów. Jak je odnajdę to strzelę edit posta.

Co do ciebie, to powtórnie mówię wow. Długi rozdział, na prawdę długi i taki smutny.

Trzeba mieć wyobraźnię i umiejętność przenoszenia empatii na papier...

Rzeczywiście, odcinek inny. Dający więcej do myślenia, pokazujący historię Edwarda i kawałek historii Belli.
Ciekawe, lekko napisane, ale trochę pogmatwane.
Interesująco przedstawiłaś wizję nieba.
Bardzo podobał mi się rozdział, nie mogłam doczekać się dalszej części i nasyciłam się nim, choć już siedzę lekko niecierpliwie.
Weny życzę. :)

Heh... super historia, całkiem inna od pozostałych bardziej tragiczna.
Z utęsknieniem czekam na następne części :D No i życzę weny!
[/b]

Twój ff jest jedym z moich ulubionych^^ Z jednej strony zalatuje WA, a z drugiej jest tak inny, niepowtarzalny i wspaniały, że... Hmmm :D

Już od kilku dni tu zaglądałam i zastanawiałam się, kiedy w końcu pojawi się nowa część, no i WRESZCIE się doczekałam! Mam nadzieję, że na kolejną nie pozwolisz mi tak długo czekać.

Ten rozdział jest najlepszy, jak narazie, mam nadzieję, że kolejne będą coraz lepsze^^
Cieszę się, że rozwinełaś wątek byłej dziewczyny Edwarda, mam nadzieję, że już wkrótce poznamy historię Belli^^

Ogromnej WENY! :*

Zatkało mnie. Przeczytałam całość za jednym razem, a przy ostatnim rozdziale... nie wiele brakowało bym się popłakała. Dawno nic tak mną nie poruszyło. Życzę bardo dużo weny i wolnego czasu. Chylę czoło przed twym talentem.
Pozdrawiam

Nie sposdziewałabym się w życiu takiego zwrotu akcji! Respekt Mercy i ukłony bo potrafisz zaintrygować człowieka. Już sama długość rozdziału mnie uszczęśliwiła, a jego treść dopełniła moją radość. Pokomplkowałaś sprawy, dodałaś spojrzenie na życie po śmierci i trochę psychologii- mam nadzieję, że wybrniesz z tego i nas nie zawiedziesz:)
Wydaje się za proste by Bella ukoiła uczucia Edwarda po stracie SHerry, na jej prośbę,w celu odpokutowania. proszę, niech on kocha Belle dojrzalszą miłościa, o tamtej zapomni i sobie zda z tego sprawę, przecież licealne miłostki czy zadurzenie, zawsze przechodzą (jeszcze jak się dowiedziałam że ona go nei kochała...zła dziewczyna,ot co). a Bella niech będzie asertywna i sama zdecyduje o swioch uczuciach do niego, a nie jej,w sensie Sherry słucha( i tak nikt nie wątpi jakie one są)
Bardzo ciekawie rozwijasz akcję, napięcie, zostawiając liczne niedopowiedzenia- dla mnie ten rozdział jeden z lepszych, tak trzymaj! :)

normalnie mnie zatkalo..nie wiem co napisac....mam metlik w glowie....lzy cisna mi sie na oczy.....zaraz zaczne plakac....
widzisz co ze mna zrobilas;)) umiesz wywolywac emocje, swietnie piszesz i wymyslasz niezle historie. jeszcze czegos takiego nikt na tym forum nie napisal. jestes zjawiskowa, masz ogromny talent.
dodawaj jak najszybciej nastepne rozdzialy!!!
bosko

Wow, zatkało mnie...
Ten rozdział był taki inny, dla mnie w pewnym sensie magiczny... oddziaływał na wyobraźnię - to jak przedstawiłaś niebo i "wędrówkę" Belli, naprawdę niezwykłe :)
Rozdział mimo swej objętości, czytało się płynnie, z każdą linijką coraz bardziej wciągał.
Poznałyśmy historię Edwarda, ale strasznie, nawet nie wiem czy bardziej interesuje mnie przeszłość Belli. To jak opisałaś tę kamienicę - aż dreszczyk przeszedł.
Jak zwykle życzę weny i czekam na kolejną część,
p.

WOW... tylko na tyle mnie stac!
Co jak co, ale tego się nie spodziewałam. ten odcinek aż pęka od informacji. Ale nie o to mi chodziło. Sam fakt, że wsadziłaś w swój FF historię a la niebo jest zaskakujące. Niby nic tu z fantastyki, ale jednak.
No cóż, pozostaje mi tylko czekac na CD i życzyc Ci weny :*

O kuźwa!! Prawie się popłakałam;(
To jest piękne. Pisz dalej.

Wow(poczekaj chwilkę, a powiem coś sensowniejszego)
.
.
.
Kurczę Bella pomiędzy dwoma światami słucha historii Edwarda związaną z dziewczyną, która stoi obok niej. To, gdzie ona wylądowało skojarzyło mi się z taką, chyba reklamą, która kiedyś puszczali w telewizji. O dziewczynce, która też znajdowała się pomiędzy ziemią, a niebem i w końcu doszła do swojego łóżka w szpitalu i się obudziła.
Naprawdę świetnie rozdział. Te kawałki o niebie, że tam każdy jest tym, kim chce. Boskie. Naprawdę dobrze opisane emocje.
Weny Życzę

micha1993 napisał:

scena w niebie, gdy wita ja angela bardzo przypomina mi rozmowe Harrego z Dumbledorem w 7 czesci.

Nie tylko tobie.
Smutny ten odcinek i nawet ciut nudnawy, ale podobało mi się.
To takie inne niż to, co dotychczas czytałam, bardziej poważne(?).
Nie pozostaje mi nic innego, jak życzyć gromów z jasnego nieba.

No mi się podobało, chociaż trochę rzeczywiście momentami nudnawe...

najbardziej zaskoczyło mnie to zdanie wypowiedziane przez Edwarda:

Cytat:

Niewiele myśląc, dotknąłem jej zimnej dłoni i wtedy sobie przypomniałem, że jeżeli będę ją gładził jest szansa, że mnie usłyszy i poczuje.

Nie wiem czy tylko ja na to zwróciłam uwagę, ale co to znaczy "przypomniałem sobie"? Czyżby on też przeżywał coś w rodzaju śmierci klinicznej jak Bella. Nie wiem czy to było zamierzone, ale ja odniosłam takie wrażenie.

mloda1337 napisał:

Nie wiem czy tylko ja na to zwróciłam uwagę, ale co to znaczy "przypomniałem sobie"? Czyżby on też przeżywał coś w rodzaju śmierci klinicznej jak Bella. Nie wiem czy to było zamierzone, ale ja odniosłam takie wrażenie.

Wiesz, że mi też się tak wydawało, ale uznałam, że autorka zrobiła to przepadkiem. Jednak nadal nurtuje mnie, czy może jednak w przeszłości Edwarda była właśnie śmierć kliniczna?

Wszystko wyjaśni się w swoim czasie, obiecuje, że do poniedziałku cos wstawie, bo mam nadzieje, że znajdę chwile czasu także proszę o cierpliwość i przepraszam, że troszeczkę przynudziłam, jednak chodziło mmi żebyście dobrze zrozumiały, co mam na myśli

Dziękuje za wszelkie komentarze bardzo mnie cieszą

o shit.
A gdzie dalsza część? xD
Okropnie się wciągnęłam, więc nie mogę się doczekać kolejnego odcinka, bo liczę, że trochę się wyjaśni.
Świetnie łączysz dramaturgię ze zwykłym, ludzkim życiem i humorem...
Mimo, że akcja ma zabójcze tempo i otaczają zewsząd tajemnice i niedomówienia to jest idealnie wręcz.

Jestem pod wrażeniem.

Jedynie mogę się przyczepić do braku przecinków. Troszkę ich wyłapałam w tych rozdziałach.

Weny,
Izabella

och, ach, ech...

mi po prostu brakuje słów, jestem taka rozdarta, i tak uwielbiam Edwarda a strasznie mi go brakowało...a tu pojawiasz się ty z twoim opowiadaniem...balsam dla mych oczu:D
nie mogę się już doczekać^^
Powodzenia:*

Wysłany: Nie 17:36, 01 Mar 2009

Mercy, to jest naprawdę niesamowite.
Tak pięknie opisałaś uczucia bohaterów... Jak to czytałam, to przeżywałam wszystko razem z nimi.

Kiedy czytałam ostatni rozdział, to płakałam. Naprawdę płakałam, co jeszcze NIGDY mi się nie zdarzyło przy dziele pisanym.
Owacje na stojąco dla ciebie Mercy, za to, ze udało ci się doprowadzić mnie do takiego stanu.

Terapia jest inna, niż wszystkie fanficki, jakie do tej pory czytałam. Tragiczne losy Belli i Edwarda są naprawdę wzruszające i do tego takie prawdziwe... Nawet nie wiem jak to opisać.

Życzę ci weny. Weny dziewczyno, bo ewidentnie i niezaprzeczalnie masz talent, który szkoda by było zmarnować.

Pozdrawiam,
Ally

Wysłany: Pon 20:08, 02 Mar 2009

To jest wspaniałe. Zabrakło mi słów. Ten rozdział kompletnie mnie wzruszył, znieruchomiałam przy nim ze łzami w oczach. Smutne losy bohaterów zawsze najchetniej czytałam, a nieszczęście tutaj to coś co doprowadziło mnie do nieopisanego stanu. Podziwiam, że ktos potrafił cos taiego napisać. Mogłabym wymienić wzruszjace mometny ale jest ich pełno, właściwie dla mnie cały ostatni rozdzał jest tak ujmujący i realny, że mogłabym go czytać wiecznie przeżywając razem z Bellą i Edwardem to co czują. Gratulacje Mercy, gratulacje.
Życzę Ci dużo weny i abyś dobrze wykorzystała swój talent.
Pozdrawiam i powodzenia,
dangerous