Czy polubilibyście książkę, gdyby ..

Ta książka właśnie na tym polega że mimo iż są łowcą i ofiarą to bardzo mocno się kochają. Za to gdyby była z Jacobem to byłby to prawie normaly związek. A do tego po co wogule miałby się zmieniać w wilka gdyby żaden wampir nie zabijał ludzi? Ta książka byłaby po prostu nudna. Poza tym UWIELBIAM wampiry ,a za wilkami nie przepadam.

Bardzo ciekawe pytanie. Zastanawiałam się nad tym i doszłam do wniosku, że wcale nie polubiłabym Jacoba (obecnie niecierpię tej postaci). Gdyby zamienili się rolami, zostałyby im ich własne cechy. Nie ukrywam, że wampiry mnie bardziej interesują. Zresztą związek z Jacobem byłby taki normalny, a z wampirem jest... nadzwyczjny. Edward musi uważać, aby nie popełnić niewybaczalnego błędu i o to tu chodzi. Wolę jak wszyscy są na swoich miejscach i się nie zamieniają. Wtedy nie podjęłabym tej lektury. Byłaby zbyt prosta ;D

zgadzam się z poprzedniczką Wink

Edwarda wszyscy polubili ponieważ był wyjątkowy, kochał ją taką miłością o której można pewnie tylko pomarzyć. Właśnie dlatego jest to postać niezastąpiona xD no a Jacoba też lubię, ale pewnie dlatego że wspierał Belle gdy Ed odszedł. No ale koniec końców bez Edwarda nie polubiłabym Jacoba tak jakby xD

Do Jacoba nic nie mam, ale on Belle kochał, a u Edwarda... to było coś więcej. On zrobiłby wzystko by była szczęśliwa. On była częścią jego samego.

Bardzo ciekawe pytanie Wink

Pozostaje jeszcze problem, czy byłoby to wpojenie, czy zwykła [?] miłość.
Weźmy pod uwagę to drugie. Myślę, że taki związek nie miałby tyle magii, ile ma ten Belli i Edwarda. Od Jake'a nie oczekiwałoby się żadnego poświęcenia - on teoretycznie Belli krzywdy nie zrobi. Zamieniłoby się to po prostu w zwykły romans dla nastolatków. Natomiast związek z Edwardem, a raczej związek Edwarda z Bellą od początku był wyzwaniem dla niego i na pewno poświęceniem ogromnym. Myślę, że trudno porównywać takie dwa diametralnie różne związki. Też pozostaje pytanie, czy Bella wtedy wybrałaby Jacoba? Bo tu jest problem co siedzi w tej małej główce. Czy ona wybrała Edwarda, bo z nim była pierwszym, pokochała go pierwszego i dla niej ta miłość była ważniejsza? I czy tak samo stałoby się w tym drugim przypadku? Naprawdę trudno powiedzieć.
Co do odczuć w stosunku do Jacob'a. Na początku on naprawdę mnie irytował i to strasznie. Wprost patrzeć, słuchać czytać go nie mogłam. Jednak później dostrzegłam w jego postaci mnóstwo pozytywów. Nie można go nienawidzić. Miłość nie wybiera - dobrze robił, że szedł za głosem serca. Jego zachowanie może wydać się egoistyczne, ale nie można mu tego wyrzucać. Był bądź co bądź człowiekiem, słabym człowiekiem - każdy ma prawo do miłości, nie? :D

a odpowiadając na pytanie z tematu:
Jasne, że bym polubiła - ja kocham romanse :D

Mmmh, myślę sobie, że problem polega na tym, że Jacob jest zupełnie inną charakterologicznie postacią niż Edward. Nawet, gdyby całość zaczęła się od paringu Bella&Jake to i tak Edward wydawałby się "tym lepszym"... Wynika to po prostu z jego cech osobowościowych. Jacob to taki "zwykły" zakochany chłopak, przeżywający swoją pierwszą miłość, impulsywny i uparty. Jest młody, brak mu doświadczenia, popełnia błędy. Edward młodość (przynajmniej mentalnie) ma już za sobą. Mimo że, nigdy wcześniej nie kochał kobiety, wie co jest ważne, nie miota się, jest cierpliwy, zdążył się nauczyć, że warto czekać. Jest też zupełnie inny niż Jacob nie tylko pod względem wieku i doświadczenie. Cóż, ma w sobie "to coś", co sprawia, że jest kompilacją cech pożądanych przez płeć piękną. I faktycznie, jego uczucie do Belli jest magiczne, a właśnie o takiej miłości chcemy czytać, czyż nie? Wink

To zależy jak może bu się zachowywał. Nadal bym pewnie czytała książkę. Ale miłość z Edwardem to jest taki '' zakazany owoc'' i to mnie właśnie wciągnęło. Też zależy zależy od tego jakby potoczyła się akcja.

Rzeczywiście ciekawe pytanie. Hmh.... Wydaje mi się że jakby Bella była z Jakiem zamiast z Edwardem nie byłoby tyle kłopotów. Co oznacza nudną książkę, bo jakby u Jaka się zacęła na urodzinach papierem to nic by się nie stało. Wydaje mi się że książka straciłaby te..intrygujące i ciekawe wydarzenia. Ale Jacob jest wilkołakiem więc na pewno też coś by się działo, lecz nie mogę sobie wyobraźić Edwarda w takiej roli.

Wątpię, bym wtedy tak mocno polubiła Zmierzch. Ja zdecydowanie wolę obecność wampirów. Myślę , że gdyby Edward pojawił się dopiero w KwN, to i tak bym go polubiła. Chociaż nie wiem czy po pierwszej części przeczytałabym kolejne... Bo ogólnie nie czytam książek o wilkołakach...

Fakt... Ta nadzwyczajność Edwarda sprawiła, że wszystkie wielbimy książkę. I szczerze mówiąc coś mnie trafiało, gdy czytałam Księżyc w nowiu i nie było tam Edwarda i ciągle Jacob, Jacob... odnosiłam też dziwne wrażenie co do Belli - tak ogólnie. rozumiała, że wampiry i wilkołaki się nie nawidzą a i tak chciała kochać ich obu. działało mi to na nerwy. Chociaż, jestem pewna, że gdyby nie Jacob i non stop wyjątkowa miłość, której tak łapczywie pragnęłam czytając, książka stałaby się dla mnie zbyt monotonna.

Ale zdecydowanie - Edward na pierwszym miejscu <3

Phebe napisał:

I faktycznie, jego uczucie do Belli jest magiczne, a właśnie o takiej miłości chcemy czytać, czyż nie? Wink

No więc nie;]. A przynajmniej ja uważam, że "magiczność" związku nie jest tym o czym każda marzy. Moim zdaniem książka miałaby przynajmniej jakiś sens i przesłanie, a także przyjemniej by ją się czytało, bo Bella prawdopodobnie oszczędziłaby nam swoich ochów i achów pod adresem Jacoba. No i byłoby mniej Edwarda, co jest bardzo korzystną okolicznością.

Zamiast Edwarda Jacob?
Bardzo ciekawe pytanie.
Cóż nie widzę tego.
Myślę, że miłość Jacoba i Belli nie byłaby tak osobliwa jak miłość Belli i Edwarda.
Bo historia ich miłości niewątpliwie taka jest.
Ogółem rzecz biorąc jestem sceptycznie nastawiona do wilkołaków, więc chyba nie kupiłabym historii o miłości Jake'a i Belli.

Trudne pytanie.
Ja jestem za Edwardem.
No cóż...
Ale musiałabym tę książkę przeczytać, zobaczyć czy będzie ciekawa itp.
Może by mi się spodobało :)

Ciekawe pytanie. Wink

Ale czy sięgnęłabym wtedy po tą książkę? Odpowiedź brzmi nie. Zmierzch przeczytałam tylko dlatego, że wampiry odgrywają, przyznajmy, główną rolę. Wampiry uwielbiam, wilkołaków nie cierpię. Nie ma możliwości, abym pokochała wtedy Zmierzch, tak jak kocham teraz.

Ogólnie rzecz biorąc nawet nie mogę sobie tego wyobrazić. Edward Jacobem? Nie, nie, nie. To w ogóle nie pasuje. To już było by zupełnie coś innego. Nie tak tajemniczego, pociągającego. Edwarda kocham za wszystko - Jego charakter, czyny, osobowość. A Jacob? Postać, której nienawidzę. A więc moja odpowiedź brzmi, że nie pokochałabym Zmierzchu. Ba! Pewnie nawet bym go nie czytała. Tak jak jest, jest dobrze. Sagę czytam ze względu na wampiry i miłość jaka jest pomiędzy Bellą, a Edwardem, a nie z powodu chwilowego uczucia Jake'a do Belli.

Mówisz tak, bo książkę znasz. Gdybyś jej nie czytała z Edwardem w roli głównej, pewnie mówiłabyś inaczej.
Cóż, nie wiem, czy bym przeczytała, bo szczerze mówiąc, nawet nie pamiętam, czemu sięgnęłam po Zmierzch. Może gdyby opis był ciekawy, kupiłabym, ale nie ma co gdybać, jest, jak jest. Osobiście jednak o wiele bardziej wolę Jacoba.

Możliwe, że by mi się podobała, lecz nie kręcą mnie zbytnio wilkołaki.
Uwielbiam historie o wampirach, ponieważ wampirki zawsze ukazywane są jako bestie ale mimo wszystko są inteligentne, pełne wdzięku i przystojne. Ten kontrast jest bardzo ciekawy, przynajmniej jak dla mnie. Zawsze gdy myślę o wampirach to jest to połączenie subtelności i krwiożerczości co jest paradoksem. Lecz gdy myślę o wilkołakach to nie przychodzi mi na myśl nic subtelnego.. To po prostu potwory, rozszarpujące ofiarę w tak straszliwy sposób, że szkoda gadać.
Myślę też, że wampiry mają lepszą samokontrolę, niż wilkołaki, które są strasznie impulsywne i spontaniczne, więc Bells przy wkurzonym wilczku długo by nie pożyła. XD

Raczej by mi się nie podobało.
O to chodzi w książce. O zakazaną miłość. Co wciąga.
Tym bardziej, że z Jacobem to by chyba tym bardziej się tłukła. To by nie było to samo.
Lubię wilki, wilkołaki, ale to dzięki wampirom ta saga jest taka ciekawa i wciągająca, ta ich natura i to, że od wielu rzeczy muszą trzymać się na dystans.
A gdyby Bells na początku byłaby z Jacobem, to coś mi się tak wydaje, że co 2 strony Jacob by ją całował xD Nie wiem czemu, ale mam takie odczucie. I przy tym nie byliby tak zwiazani, bo zauważmy, że Edward spał z Bellą w jej pokoju, ale wiedział kiedy się ukryć, bo czytał w myślach i był prędki, że w 84 setne sekundy mógłby się już schować w szafie, a Jacob jest jak grzejnik i gdyby Charlie ją na tym przyłapał...łojojoj...No i co, Edward dostałby wpojenia w ich córkę? Laughing

Nie, zdecydowanie wolę Cullenów Wink

Napewno nie . Nie lubie Jackoba . Możecie mnie zabić, nic to nie zmieni . Mam go poprosu dość . Cholerny egoista .
Dobra dałam upust emocjom . ;D

można by się trochę pozastanawiać ale nie wiem czy dał by mu rade zagrać tak jak on

Dziś dokończyłam słuchania książki audio:[link widoczny dla zalogowanych] S. Meyer, czytanej przez Annę Dereszowską. W sumie z przerwami nagrania słuchałam jakieś 2 tygodnie. Zapewne wysłuchałabym w jedną dobę, gdyby to było moje pierwsze zetknęcie z sagą. Tym razem, mając już sagę pochłoniętą, mogłam sobie pozwolić na robienie przerw na obowiązki oraz fanowskie szaleństwo tu i tam.

Zmierzch w formie audio bardzo przypadł mi do gustu. Raz, że miałam niezwykły komfort - nie musiałam siedzieć z książką w ręku, mogłam robić wszystko to, co nie zaprząta umysłu, a dwa - miałam nad wyraz ciekawe i niektóre nowe, nieznane mi wcześniej, doznania emocjonalne.
Dlatego korzystałam z każdej wolnej chwili - przygotowywanie posiłków, sprzątanie, mycie naczyń, zębów, odkopywanie samochodu spod góry śniegu, oraz nocą podczas zasypiania. Gdy sen zaczynał brać górę nad czytanym tekstem, wyjmowałam słuchawki z uszu.

Notabene dziś miałam dziwny sen - śniło mi się, że byłam z Edwardem! Przyglądałam się sobie w lustrze. Miałam czerwone oczy i byłam nadnaturalnie piękna. Po chwili spojrzałam na swój brzuch, pogładziłam go i wtem BĘC - brzuch raptownie się powiększył, a w środku coś się ruszało.
Dziwne - ostatnio skupiałam się na Twilight, a nie na Breaking Dawn. Ale ten sen - to było coś tak bardzo niezwykłego, że postanowiłam takie sny opisywać, jak tylko mi się przyśnią. Nie mogę odżałować, że nie zrobiłam tego dziś rano, tuż po obudzeniu. Teraz nie pamiętam szczegółów. W każdym razie - możecie sobie wyobrazić - ja i Edward razem? Ja wampirzo piękna, a w brzuchu Renesmee? Tylko z drugiej strony skąd miałaby tam być, jeśli byłam wampirem, a nie człowiekiem? Dziwne, doprawdy dziwne.

Wróćmy do audio. Audio, podobnie jak książka, porywa swoją treścią oraz poraża swoją przepastną emocjonalnością. Anna Dereszowska jest znakomita. Jej ciepły niski głos daje ukojenie, a jednocześnie sprawia, iż dojrzała kobieta może poczuć się Bellą. Przecież w zamierzeniu sagi jest czuć się właśnie Bellą. Czułam się nią, a może i czuję cały czas...
Pani Anna zakomicie oddaje nastrój książki, efektywnie manipuluje głosem, potrafi wywołać ciarki na plecach, uśmiech oraz łzy w oczach. To oczywiście głównie zasługa Stephenie, ale umiejętne operowanie głosem, piękna dykcja narratora oraz emocjonalny ton dialogów to już zasługa pani Dereszowskiej.

Dlatego właśnie wersji audio dobrze się słucha. Szczególnie odpowiada mi głos Belli - za każdym razem perfekcyjnie dopracowany w stosunku do fabuły. Głos Edwarda początkowo wydaje mi się dziwny. Pani Anna prezentuje go jako dość niski, właściwie niemal Edwardzi baryton. Najpierw nie mogę się przyzwyczaić, ale wreszcie dochodzę do wniosku, że taki głos jest odpowiedni. Raz, że wyróżnia się w dialogach, a dwa, że jest inny i charakterystyczny, chociaż w pierwszym etapie słuchania nienaturalnie niski, jak na czytającą go kobietę. Mimo, iż jestem przyzwyczajona do nadzwyczaj słodkiego głosu Roberta Pattinsona (w roli Edwarda - głosem też trzeba umieć grać, a Robertowi idzie to aż za dobrze! Na dźwięk jego głosu w filmie zwyczajnie mdleję z rozkoszy.Smile), głosu przy którym jeżą mi się wszystkie włoski na ciele, głosu, który wydaje mi się napiękniejszy na świecie (ależ dobrali aktora - to zachwycające!), ostatecznie przyzwyczajam się do tembru pani Anny.
Pozostałe głosy również są modulowane. Spodobał mi się na przykład ten Jacobowy - jakżesz inny od Edwardziego. Jakżesz ludzki, człowieczy, indiański, ciepły, naturalny. Charlie natomiast ma głos dość twardy, szorstki, męski. Zwykł był mówić szybko, stanowczo, jak przystało na samotnego policjanta, który nie daje ujść niepotrzebnej emocjonalności.
Nie wiedzieć czemu coraz bardziej podoba mi się postać Renee, choć jest jej tak malutko. Ciekawa jej jestem. Jej bystre oko, spostrzegawczośc i wrażliwość - byłby z niej całkiem niezły wampir o ponadprzeciętnych talentach. Myślę, że potrafiłaby odczytywać emocje lepiej niż Jasper, a ponadto miałaby i inne uzdolnienia. Być może w nieopisanej przyszłości - byłaby wampirem, gdy tymczasem Charlie zostałby wilkołakiem (z wiadomych względówWink). Tak to właśnie widzę, ale to już świat fan fiction. Chyba powinnam napisać ciąg dalszy, ale pewnie takich jest już pełno.;D

Można by powiedzieć - ale cóż takiego takie audio, przecież lepiej czytać samemu i samemu we własnym umyśle i sercu tworzyć obrazy. Oczywiście, że tak! Uważam nawet więcej - jest to wskazane. Lecz w niektórych sytuacjach, właśnie w sytuacjach szczególnych więzi emocjonalnych z daną literaturą, fajnie jest mieć szersze perspektywy niż swoje własne i oddać się piastuńskiemu, opiekuńczemu uściskowi czytającego. Choć wolałabym by to Edward mi czytał.;D
Tak właśnie się oddałam. Dlatego, choć pewnie to dziwnie wyglądało (bo słuchawek w zasadzie nie widać) to niejednokrotnie śmiałam się rozbawiona, czy też leciały mi łzy wzruszenia, a już najwspanialsze były te wszechogarniające ciarki. Gdy łapią ciarki to jednoznacznie sygnał, że coś jest naprawdę dobre.

Książkę audio polecam każdemu fanowi[link widoczny dla zalogowanych]. Fanowi, który podobnie jak ja, nie jest w stanie wyjść spod jej miażdżącego czaru. Gdy to czar ten trzyma tak mocno, iż świat zdaje się być całkiem czym innym niż jest. A może jest czym innym, tylko o tym jeszcze nie wiemy?Smile